به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از خبرگزاری آلمان، برهان سونمز رمان‌نویس و فعال حقوق بشر در کشور ترکیه است که می‌گوید به آزادی بیان اعتقاد دارد و امیدوار است پس از کودتا کشورش مسیر درست را در پیش بگیرد.
این روزنامه‌نگار که چند جایزه ادبی نیز دریافت کرده، تاکنون ۳ رمان نوشته است که «شمال» در سال ۲۰۰۹ منتشر شد، «گناه‌ها و بیگناهان» در سال ۲۰۱۱ منتشر شد و «استانبول، استانبول» در سال ۲۰۱۵ به بازار آمد.
برهان سونمز سال پیش اعلام کرده بود اردوغان می‌خواهد کردها را مسئول بی‌ثباتی کشور جلوه دهد و از محبوبیت آنها بکاهد و در مقابل، حزب خود را به عنوان تنهاعامل ثبات ترکیه معرفی کند. وی گفته بود اردوغان به تنش و درگیری در کشور دامن می‌زند تا در صورت برگزاری مجدد انتخابات، بتواند رای بیاورد.
این نویسنده اخیرا در مصاحبه‌ای درباره اوضاع و احوال ترکیه در روزهای پس از کودتای ناکام ارتش چنین گفته است:
* در ماجرای تلاش ارتش برای کودتا چه چیز بیشتر شما را شگفت‌زده کرد؟
من معتقدم بیشتر مردم از تلاش برای این کودتا متعجب شدند چون دولت و ارتش داشتند با هم خیلی خوب پیش می‌رفتند و تقریبا در هر موردی با هم همراه بودند. کسی انتظار این واقعه را نداشت.
* پس فکر می‌کنید چرا ناگهان این اتفاق افتاد؟
این طبیعت ترکیه است. هیچ انعطافی در سیاست و زندگی اجتماعی وجود ندارد و برای همین شما می‌توانید انتظار داشته باشید هر چیزی در هر زمانی اتفاق بیفتد و همه این جریانات پیش‌بینی نشده هم نتیجه همین است.
* واکنش شما به پیامدهای این رویدادها چیست؟
آنچه نگران‌کننده است این است که دو نیروی مضر و شر جمعه پیش به هم برخوردند. وقتی می‌گویم نیروی مضر منظورم این است که هر دو حزب منفی هستند. یکی از آنها ارتش است و طراحان کودتا و دیگری دولت است که در تامین آزدای‌های سیاسی موفق نبوده و نتیجه این تقابل نمی‌تواند برای ترکیه دموکراسی به بار بیاورد.
ما هنوز سیستم مجلس را داریم، اما نمی‌تواند به معنی حفظ سیستم دموکراتیک باشد چون اردوغان برای پیشبرد سیاست‌های خودش از آن استفاده می‌کند و برای باورهای شخصی خودش... این برای ما نگران کننده است.
* به نظر می‌رسد کشور ترکیه دارد دوقطبی می‌شود، آیا نگران جنگ داخلی نیستند؟
نه چون اپوزیسیون دموکراسی‌خواه در خیابان‌ها نیست. آنها نمی‌خواهند درگیر نبرد با مردم شوند. سه سال پیش بود که همه با هم در خیابان بودیم در پارک گزی که تظاهراتی صلح آمیز داشتیم. حتی با وجود این که ۱۰ نفر توسط پلیس و ارتش کشته شدند و ۱۰ هزار نفر زخمی شدند، اما ما تظاهرات خود را صلح‌آمیز نگه داشتیم.
* هزاران نفری که از آنها به عنوان دستگیر شدگان پس از کودتا نام برده می‌شود چه کسانی هستند؟
در واقع اردوغان دارد از این تلاش استفاده می‌کند تا از دست مخالفانش راحت شود، چون دوست ندارد با نقد روبه‌رو شود. در یک روز ۱۰ هزار نفر دستگیر شدند ۲۷۴۵ فاضی و دادستان که همه از اپوزیسیون بوده‌اند... می‌توانید باور کنید؟ یعنی همه این‌ها درگیر در کودتا بودند؟ نه این باورشدنی نیست. او دارد از این کودتا سوء‌استفاده می‌کند. این اولین گام است و گام بعدی بعد از آن می‌رسد.
* و گام دوم چیست؟
در رسانه‌های اجتماعی اسامی روزنامه‌نگارهای دستگیر شده دارد نقل می‌شود که بیشتر آنها طرفدار گولن یا روزنامه‌نگارانی از جناح چپ هستند. قدم بعدی می‌شود هدف گرفتن منتقدان جناح چپ و سازمان‌های دانشجویی این جناح و سازمان‌های مدافع حقوق بشری است. فعلا کاری به آنها ندارند اما در مرحله بعد نوبت آنها می‌شود.
* به عنوان روزنامه نگاری مستقل از جناح چپ آیا شخصا احساس نگرانی دارید؟
در ترکیه افرادی مثل من که از حقوق بشر دفاع می‌کنند و درگیر مسایل سیاسی هستند، هر زمان می‌توانند با هجوم دولت روبه رو شوند. دیروز، یا فردا... این بخشی از زندگی در کشوری مثل ترکیه است. همیشه ترس و خطر وجود دارد. اما ما از اعتقادات‌مان دست نمی‌کشیم.
* شما از افرادی هستید که خشونت پلیس را تجربه کرده است. چه تهدیدهایی برای آینده متصور هستید؟
تغییرات اسلوموشن است. در طی این سال‌ها بارها توییتر را بسته‌ند و دوباره باز کرده‌اند. دیروز ۱۰ وبسایت خبری بلاک شدند. آنها هیچ ارتباطی با گولن نداشتند. بیشتر سایت‌هایی از جناج چپ بودند. اما این سانسور نمی‌تواند فعلا متوقف شود. سال‌ها و سال‌هاست که ادامه دارد.
* شما در سال ۲۰۱۵ و در رمان «استانبول، استانبول» سعی کردید از درد شکنجه بگویید. آیا داستان سرایی به شما کمک می‌کند تا آینده ترکیه را روایت کنید؟
در آن رمان هم می‌توانید ببنید که مردم در رنج هستند، اما تقدیرشان را در آینده می‌بینند و هنوز رویاهایشان را دنبال می‌کنند. مردمی مثل من سال‌ها و سال‌هاست که در این کشور بر این باورند که هر سال بدتر از سال پیش می‌شود. اما امیدواری‌های ما هر سال بیشتر و بیشتر می‌شود و اگر غیر از این باشد نمی‌توانیم به زندگی ادامه دهیم.
بگذارید چیزی غیرواقعی به شما بگویم! بسیار به آینده کشورم امیدوارم، در غیر این صورت باید کشورم را ترک می‌کردم. من هنوز اینجا هستم و مردمی مثل من هنوز دارند همینجا زندگی می‌کنند؛ هنوز به دنبال آزادی، برابری، شکیبایی و صلح هستیم. بیش از هر زمان دیگری به این چیزها نیاز داریم.
نظر شما