به گزارش خبرنگار مهر، یادداشت پیش رو به قلم علی کریمی، به معرفی جایگاه امام رضا(ع) نزد اهل سنت می پردازد.
بهتر است این بار شمس الشموس را دربیان افرادی بشناسیم که از دائره ی تشیّع خارج اند و قطعا کلامی که آنان درباره ی سلطان طوس بگویند حجّت را بر همگان تمام می نماید ، البته ناگفته نماند که هیچ کلام و قلمی تا کنون نتوانسته حرارت خورشید را حقیقتا و چنان که شایسته وبایسته است توصیف بنماید.
« ابن صبّاغ ملکی» که خود از علمای بزرگ اهل تسنن است می گوید :
«(علی بن موسی الرّضا) مناقب و فضائلش عالی ،صفاتش زیبا ، نفسش شریف و پاکیزه و از زمره بنی هاشم بوده و خاندان گرامی او ، خاندان نبوّت اند.» باید به فکر فرو رفت که ایا ثامن الحجج این آفتاب عالم تاب که از طوس وخراسان طالع گردیده چقدر عظیم است که اینچنین عالمی را از مذهبی دیگر به چنین توصیفاتی واداشته است که قطعا از فکر وقلب و اعتقادات او سرچشمه گرفته است.
سلطان ابالحسن را باید با اعماق جان شناخت و درک نمود ، همویی که بنصّ تاریخ " ابوبکر محمد بن موئمّل " گوید : « با امام اهل حدیث ، ابوبکر بن خزیمه و ابن علی ثقفی و جماعتی از مشایخ به قصد زیارت علی بن موسی الرّضا علیه السلام به طوس حرکت نمودیم ، ابن خزیمه که یکی از ائمّه اهل حدیث عامه است را مشاهده نمودیم ، طوری آن بقعه را تعظیم می نمود و در برابر آن تواضع و تضرّع می نمود که ما متحیّر شدیم.»
و یا « ابن حبّان» بازهم از بزرگان دنیای علم وادب اهل تسنن در کتابش « الثّقات » می نویسد :
« علی بن موسی الرضا . . . من او را بسیار زیارت کرده ام ، هنگامی که طوس بودم هیچ گرفتاری بر من عارض نمی شد جز آن که به زیارت علی بن موسی الرّضا – صلوات الله علی جدّه و علیه –می رفتم و از خداوند متعال می خواستم که آن گرفتاری را از من دور کند ، خداوند نیز دعایم را مستجاب کرده و آن گرفتاری ام برطرف می ساخت و این مطلبی است که بطور مکرّر آن را تجربه نموده ام و در هربار نیز گرفتاری ام برطرف شده است . خداوند ما را بر محبّت مصطفی و اهل بیت اش – صلی الله علیه و علیهم اجمعین- بمیراند.»
واین نقل علاوه بربیان جبلّت و عظمت آستان رضوی ، چه خوب پاسخی است به آنان که توسّل به قبور این اختران تابناک امامت و ولایت را ممنوع می دانند.
اوج کرامت و کبریایی قرّه اعین المومنین و غیظ الملحدین امام علی بن موسی الرّضا علیه السلام آنجاست که
« ابن حجر هیتمی » همان کسی که کتابی به عنوان « الصّواعق المحرقه » بمعنای صاعقه های آتش زننده را به رشته تحریر و تالیف در آورده تا به گفته ی خویش خرمن فضائل « اسد الله الغالب مولی علیّ بن ابی طالب علیه السلام» را به آتش بکشد در چنین کتابی با این انگیزه ی تالیف درباره ی امام هشتم می نویسد :
«. . . اولاد موسی بن جعفر . . . منهم علیّ الرّضا و هو انبههم ذکرا و اجلّهم قدرا » از اولاد موسی بن جعفر از آن جمله علیّ الرّضا می باشد که مورد توجه عموم بوده و از همه جلیل القدر تر بود.
و یا آنجا که شمس الدّین ذهبی ، انقد المنقّدین علمای اهل سنت بالاخصّ درباب امامت و ولایت وقتی بنام نامی امام ضامن ، حضرت رضا علیه السلام می رسد می گوید :
« الامام السّید ابوالحسن الرضا . . . و کان من اهل العلم و الدّین و السوئدد بمکان »
امام ابوالحسن علی الرضا . . .دارای مرتبه ای عالی از علم و دین و بزرگی بود . وهمچنین می نویسد :
« علیّ الرضا مردی بزرگوار بود و شایسته ایی تمام عیار برای خلافت »
گر چه از این نقول بسیار است امّا ما بر آن شدیم تا مهمترین و جالب ترین آنها را دراین گفتار عرضه بداریم تا در مرتبه ی اوّل ولو به اندازه ی بال ملخی هدیه باشد به آستان ملک پاسبان سلیمان زمان ، امام ضامن ، زبده ی اصفیاء ، پناه غرباء ، مولانا ابالحسن علی بن موسی الرضا علیه آلاف التحیه و الثناء و در ادامه تنبّهی باشد به محبّین آن حضرت که اگر چنان آفتابی را در میان اغیار اینگونه شناخته و قدر دان آن اند پس ما شیعیان و عاشقان حضرتش عجب وظیفه ی سنگینی به گردن داریم ! ! !
( مصادر تحقیق : الفصول المهمّه / الثقات ج۸ / الصواعق المحرقه/ سیر اعلام النّبلاء ج۹ / تهذیب التهذیب ج۷)
نظر شما