خبرگزاری مهر، گروه جامعه - رحیم اردلان*: حیات انسان در جامعه با کار عجین شده است. بشر از سرآغاز تاریخ با به کارگیری هوش، آگاهی و فعالیت‌های فکری خویش به ابزارسازی پرداخته و همواره در تلاش و تکاپو و جستجو بوده است تا با استفاده از حداقل امکانات موجود به آنچه نیاز دارد دست یابد و بدین ترتیب کار وی هر روز پیچیده‌تر شده و از مرحله طبیعی و غریزی بیشتر فاصله گرفته و جنبه فنی، علمی و فرهنگی یافته است همه این امور و پیشرفتها در بستر زندگی اجتماعی رخ داده است و زندگی اجتماعی مستلزم همکاری و برآوردن نیازهای متقابل انسانهاست؛ این امر منجر به تقسیم کار و توسعه تخصص‌ها و مهارت‌ها شده و روابط اجتماعی و سازمان یافته او را در قالب نهادها و مؤسسات گسترش داده است. حاصل همه آنچه گفته شد درآمیختن کار انسان با تجربه و دانش او و جلوه‌گر شدن آن در قامت یک امر فرهنگی و ارزشی شده است و بدین سان میان اندیشه، کار و روابط اجتماعی پیوند ناگسستنی پدید آمده است. همان طور که در بدن آدمی کارها تقسیم شده‌اند و هر عضو عهده‌دار کار خاصی است در جامعه نیز کارها باید تقسیم شوند و هر گروه کار مخصوص خود را انجام دهد.
پیوند میان کار و اندیشه و روابط اجتماعی، به «نظام اداری»ِ کشور، نقش گسترده و موثری در انجام امور جامعه بخشیده است؛ به نحوی که آن را در زمرةیکی از زیر ساخت‌های مهم توسعه جامعه قرار داده است. بررسی و تبیین نقش مناسب بازیگران توسعه ملی حاکی از نقش اساسی و بسیار تعیین کننده توسعه نظام اداری و مدیریتی در ادارات و سازمانهای کشور است. از طرفی تحول اداری و تقویت توانمندی‌های نظام اداری و به تعبیری، انطباق نقش ها، توانمندی ها و قابلبتهای نظام اداری در جهت ایفای کارآمد وظائف و نقش دولت و نهادهای ملی امری حیاتی و برای توسعه ملی ضروری است. به تبع چنین جایگاه با اهمیتی برای نظام اداری، کارمندان که بدنه اصلی این نظام محسوب می شوند نیز در جایگاه کنشگران مهم توسعه کشور قرار می‌گیرند.
درواقع کارکنان و نیروی انسانی شایسته، بالاترین و با ارزشترین سرمایه و بزرگترین دارایی هر سازمان و کشوری محسوب می شود، اگرچه در هیچ ترازنامه و حساب سود و زیانی آورده نمی‌شود ولی نتیجه سود و زیان و کارایی یا عدم کارایی سازمانها را رقم میزند. در دهة اخیر نقش رویکرد انسانی در توسعه بسیار مورد توجه قرار گرفته است. اهمیت این موضوع به علت نقش مهم عامل انسانی درفرآیند توسعه بوده است. بزرگترین مزیت رقابتی کشورها و سازمانها، داشتن نیروی انسانی توانمند است، به طوریکه بیشترین سهم ثروت جهانی نیز از آنِ نیروی انسانی است. در کشورهای توسعه یافته سهم منابع انسانی درثروتشان بیشتر از سهم منابع فیزیکی و منابع طبیعی است.
کوتاه آنکه توسعه ملی بدون توسعه نظام اداری امکان پذیر نیست کمااینکه هیج کشور توسعه یافته‌ای را نمی‌توان یافت که نظام اداری توسعه یافته نداشته باشد. از طرفی کلید توسعه نظام اداری و مدیریتی کشور، کارمندان شایسته آن هستند. به همین دلیل است که سازمان تامین اجتماعی نیز به‌عنوان یکی از تاثیرگذارترین سازمانهای کشور در توسعه ملی، مهمترین مزیت راهبردی خود را سرمایه انسانی خود می‌داند و علیرغم داشتن ارزشهای ماهیتی به خوبی واقف است که رسیدن به اهداف عالی و انجام ماموریتهای ارزشمند این سازمان در گرو عملکرد مطلوب کارمندان و کارکنان شایسته آن خواهد بود. نامگذاری ۴ شهریور به عنوان روزکارمند، بهانه‌ای است که ضمن ارج نهادن بر این سرمایه های ارزشمند و تبریک این روز، مراتب تشکر و احترام قلبی خود را نسبت به همکارانی که در سربلندی و تحقق اهداف این سازمان از هیچ گونه تلاشی دریغ نمی‌ورزند، صمیمانه بیان نمایم.
*معاون اداری و مالی سازمان تامین اجتماعی
نظر شما