به گزارش خبرگزاري مهر، اين سيستم ليزيك جديد امكان تركيب عناصر نوري و الكتريكي را با هم در تراشه هاي رايانه اي مهيا مي سازد و بدين ترتيب سرعت رايانه ها و درصد تبادل اطلاعات آنها افزايش مي يابد.
سال هاست كه ليزر و شبكه هاي فيبر نوري براي انتقال اطلاعات در مسافت هاي طولاني مورد استفاده قرار مي گيرد كه دليل اين امر برخورداري نور از سرعت بالا و امكان كاهش ضايعات و مصرف نيروي اندك است.
اكنون طراحان رايانه اي سعي در كنترل اين مزايا دارند تا از طريق آن امكان تبادل اطلاعات بين تراشه ها را مهيا سازند. اما سيليكون، ماده اي با خاصيت ضعيف ليزري است به طوري كه به هنگام شارژر شدن به جاي نور، گرما توليد مي كند.
محققان براي غلبه بر اين مشكل يك تراشه سيليكوني از پيش ساخته را به يك قطعه نازك سيليكوني مجزا كه بر روي آن مدارات مجتمع جهت ايجاد يك تراشه قرار دارند، متصل كردند. اين قطعه سيليكوني از ماده اي پيشرفته كه نور را انتشار مي دهد و تركيب دو ظرفيتي "اينديوم" نام دارد ساخته شده است. محققان با استفاده از تكنيك هاي استاندارد طراحي تراشه، اتصالات الكتريكي فلزي را به نوك قطعه نازك سيليكوني وصل كردند.
زماني كه اين سيستم با نيروي برق به كار افتاد، بارهاي الكتريكي از اتصالات فلزي به مركز لايه تركيب دو ظرفيتي "اينديوم" انتقال يافت. در اين مركز بارهاي الكتريكي با هم تركيب شدند تا فوتون هاي نوري را منتشر كنند. اين اقدام باعث توليد فوتون هاي بسياري در يك فركانس مشخص شد. انكسار فوتون هاي انتشار يافته از طريق لايه نازك بين دو قطعه نازك سيليكوني جريان يافت و در لايه سيليكوني آرام گرفت. اين لايه زيرين حاوي منافذي بود كه نور را به عقب و جلو پرتاب مي كرد تا در نهايت پرتوهايي از نور ليزري قوي شكل گيرد و سپس اين پرتوها از طريق حفره آيينه اي در قسمت عقب منفذ ليزري خارج شود.
از آنجا كه محققان در ساخت ابزارهاي خود از پردازش سيليكوني استاندارد استفاده مي كنند، با اين روش قادر خواهند بود ليزرهاي بسياري را در كنار يكديگر در تراشه هاي مجزا جاي دهند. بدين ترتيب امكان ايجاد تعداد زيادي ابزار الكتريكي و نوري روي يك پايه واحد فراهم مي شود.
نتيجه اين يافته در نهايت به انتقال تريليون ها بايت اطلاعاتي در ثانيه بين تراشه هاي چندگانه يك رايانه منجر مي شود.
نظر شما