به گزارش خبرگزاري " مهر" به نقل از روابط عمومي اداره كل ميراث فرهنگي استان تهران ، قلعه منصور يا قلعه منصوريه، در بالاترين نقطه ارتقاعات شمال غرب روستاي هرنج و شمال قلعه كيقباد واقع شده است .
تركيب كلي قلعه، شبيه مثلثي است كه قاعده آن در بالاترين نقطه كوه و رأس آن در جنوب قرار دارد . جبهه جنوبي آن نيز داراي دو ديواره سنگي عظيم و مرتفع است ، در حد فاصل اين دو ديواره ، در اطراف آن پرتگاه و شيارهايي وجود دارد كه به سختي مي توان از آنها صعود كرد .
در اطراف قلعه اثري از برج ، حصار دفاعي و معماري باقي نمانده است ، اما در عمق زمين و بخصوص در نيمه شمالي قلعه، شواهد فراواني از معماري مشاهده شده كه گستردگي و وسعت اين محوطه ، از فراواني جمعيت در زمان حيات قلعه حكايت دارد .
در داخل قلعه ، چهار آب انبار وجود دارد كه به موازات هم و در جهت شرقي - غربي ، در ميان سنگ حفر شده اند . در سطح قلعه ، سفال هاي متعددي از دوران تاريخي و انبوهي از سفال هاي دوره اسلامي ، به ويژه قرون 5 و 6 ، به دست آمده كه از تداوم استقرار در دوره هاي مختلف در آن ، حكايت دارد .
با توجه به موقعيت جغرافيايي ، دور از دسترس بودن ، وسعت و اشراف كامل قلعه منصور بر قلاع كيقباد ، ارژنگ و ديگر قلعه هاي طالقان و الموت ، به نظر مي رسد اين قلعه ، يك مكان استقرار و جايگاهي امن براي ساكنان طالقان در مواقع هجوم ، حمله و لشكر كشي بوده است و علت اصلي و اوليه شكل گيري اين قلعه ، حمله هلاكو خان مغول بوده و علاوه بر آن، طبيعت صخره اي و بلند كوهي كه قلعه منصور بر فراز آن قرار گرفته ، باعث شده ، در مقابل حوادث طبيعي مثل زلزله ، به شدت آسيب پذير باشد .
قلعه منصور، با شماره 9910 در فهرست آثار ملي به ثبت رسيده است .
نظر شما