به گزارش خبرنگار مهر، در اين نشست كه در سالن كنفرانس ساختمان شهداي راديو برگزار شد، حسن خجسته در سخناني گفت: "ما سه نوع برنامه متفاوت در راديو داريم. برنامه هاي تاريخي، برنامه هاي مجله اي و برنامه هاي نمايشي. متون هر كدام از اين برنامه ها تفاوت اساسي با هم دارند و جنس برنامه هاي راديويي به ما تحميل مي كند كه اصول راديويي را كشف كنيم، چرا كه در اين صورت كارمان كم اثر مي شود. علاوه بر آن بايد در برنامه هاي راديويي خلاصه گويي كنيم."
وي در ادامه افزود: "تامين مصالح برنامه راديويي مشكل تر از برنامه هاي سيماست و حالت و حس، سرعت، لحن، برد و بلندي صفت، تاكيد، فاصله گذاري يا تقطيع از جمله مباني است كه بايد از سوي نويسنده رعايت شود. برخي مواقع متن راديويي شاد است، اما با حزن خاصي خوانده مي شود. بنابراين بايد علامت ها در متن ها رعايت شود. از سوي ديگر معتقدم بايد از آرايه ها استفاده كرد. همچنين مي توانيم با تشكيل كميته اي در راديو درباره علائم و ضرورت هاي راديو تحقيق كنيم."
در ادامه نشست امروز نظري نسب از نويسندگان راديو گفت: "تا زماني كه مبنايي وجود نداشته باشد، خلاقيت به وجود نمي آيد. ما براي هر چيز يك شكل كلاسيك قائل هستيم. در كلاس هاي آموزشي براي نمايش هاي راديويي به نويسندگان گفته شده كه يك صحنه نمايشي با دو شخصيت نبايد بيش از سه دقيقه به طول انجامد. اين اصل كلاسيك است، اما من نمايش راديويي 40 دقيقه اي هم داشتيم كه موفق بوده است."
يساقي ديگر نويسنده راديو هم با اشاره به اينكه ما محدوديت ها را به خودمان تحميل مي كنيم تا به حرف نزديك شويم، افزود: "ما در اطلاع رساني ها بايد آياها را در ذهن شنوندگان به وجود بياوريم و بايد آن را فعال كنيم." رحماني سرشت هم گفت: "به نظرم گوينده بايد درست انتخاب شود. اگر گوينده به متن اشراف داشته باشد و كارآشنا باشد، خواندن متن را خراب نمي كند."
المعي افزود: "مهمترين اصل در راديو سهولت دريافت است. ما موظفيم منظورمان را به شنوندگان به راحتي منتقل كنيم. البته برخي ها معتقدند بايد به آساني مفهوم را به شنونده منتقل كرد و بعضي مي گويند بايد به زيباترين شكل منتقل كرد و اين دو ديدگاه منافات ندارد. ما در اطلاع رساني خبر نياز به استفاده از آرايه نداريم، چرا كه هدف ما اطلاع رساني است."
صادق رحماني نويسنده خاطرنشان كرد: "نويسندگي در راديو اصول خاص خودش را دارد. اين اصول به نويسنده كمك مي كند تا تاثير بيشتري بر مخاطب بگذارد. نويسنده بايد شروع خوبي داشته باشد، بعد كار را به اوج برساند و در انتها نقطه فرودي برايش مشخص كند. در كتاب "صد سال تنهايي" ماركز از فردي شروع مي كند كه يك نفر كنار طناب دار ايستاده و بعد شروع به بيان خاطراتش مي كند. به نظرم بافت كلام به همراه شكل ذهني، سبك را شكل مي دهند."
در انتهاي نشست نادر ختايي گفت: "در حال حاضر استفاده از آرايه ها ضعف محسوب مي شود. در حال حاضر تلويزيون در خبر 20:30 به زيبايي از امكانات راديو استفاده كرده و با ارائه گزارش هاي ساده اما جذاب نظر شنوندگان را به خود جلب كرده است. ما هم در راديو مي توانيم از امكانات خود در بحث خبر استفاده كنيم. من مطمئن هستم جواب مي دهد، حتي كولاك مي كند."
نظر شما