به گزارش خبرنگار مهر، بخش موسیقی نواحی جشنواره فجر در شب گذشته ۲۵ دی میزبان گروه حاوا (قشقایی) بود. پیمان بزرگ نیا مدیر هماهنگی بخش گروه های موسیقی نواحی در جشنواره در ابتدای این اجرا درباره پروین بهمنی توضیح داد: بهمنی سال ها حامی موسیقی قشقایی و حتی موسیقی ایرانی بوده و سمبل شجاعت و ایستادگی و حمایت از موسیقی نواحی است.
دامون شش بلوکی نوازنده سازهای کوبه ای و فرزند پروین بهمنی نیز بیان کرد: استاد ابراهیم کهندل پور از پرآوازه ترین خوانندگان قشقایی در این اجرا با ما همراه است. ما به دلیل مشکلات و دور بودن اعضا، تمرین های مختصری داشتیم اما خوشبختانه به آمادگی نسبی رسیدیم.
گروه حاوا که از استان فارس میزبان مخاطبان بود در ابتدا با چند قطعه منتخب از قعات موسیقی قشقایی و با هماهنگی سازهای سنتی و کوبه ای مخاطبان را با خود همراه کردند.
در این اجرا که پیش از این همه بلیت های آن به فروش رفته بود، می شد صندلی هایی خالی پیدا کرد.
پروین بهمنی سرپرست گروه حاوا بعد از قطعه دوم که با خوانندگی کهندل پور اجرا شد، با نواختن شیپور، به صحنه رفت و در جایگاه قرار گرفت.
بهمنی در این اجرا تنها با یک قطعه لالایی قشقایی اعضای گروه را همراهی و بعد از آن دوباره صحنه را ترک کرد، قطعه ای که در آن تنها سازهای بادی نواخته شدند و طی اجرا با تشویق های حضار داخل سالن همراه می شد.
نکته جالب توجه در اجرای قشقایی ها این بود که کل کشیدن که یکی از آداب اصلی قشقایی ها در عروسی ها و عزاداری هاست، واکنش های مخاطبان به اجرای گروه بود. البته این همراهی و همچنین لباس های محلی برخی از مخاطبان نشان می داد که بخش اعظمی از آنها به استان فارس تعلق دارند.
«آواز منصوب به کیخا»، «هلهله»، «سفر دوشدی گرجستانا»، «الچی بیگ لر»، «یار مهربانم»، «اوچ درنالار» و «لالایی بهمن» از قطعات اجرایی این کنسرت بودند؛ قطعاتی که از مقام های قدیمی قشقایی انتخاب شده بودند و از هجر یار و وطن می گفتند.
البته شاید اگر در این اجرا و در بین هر قطعه توضیحی ارایه می شد فهم قطعات برای مخاطب جذاب تر بود.
در این اجرا نماینده های مجلس شهرهایی از استان فارس نیز حضور داشتند و در پایان از ابراهیم کهندل پور و پروین بهمنی به عنوان پیشکسوت های موسیقی نواحی تجلیل شد.
پروین بهمنی در پایان این اجرا درباره قطعات قشقایی اجرایی به خبرنگار مهر گفت: من تا توانسته ام در جلسات و نشست ها معنای لالایی ها را به مخاطبان می گویم. در پس هر یک از این لالایی ها و قطعات قصه ای وجود دارد. این لالایی ها موسیقی هایی هستند که از بدو تولد کودک را نوازش می کند و او را با مادرش الفت می دهد. این الفت و محبت باعث می شود کودک احساس تنهایی نداشته باشد.
وی اضافه کرد: هر چند در دوره کنونی مادرها برای فرزندانشان لالایی نمی خوانند و این محبت و الفت کمتر انتقال می یابد.
بهمنی با اشاره به تفاوت های موسیقی های لالایی در فرهنگ ایران و دیگر کشورها بیان کرد: من موسیقی های آمریکای لاتین را بسیار دوست دارم ولی به هر حال محتوای ما را ندارد و درواقع می توان گفت که «این خانه قشنگ است ولی خانه من نیست».
این فعال موسیقی های نواحی اظهار کرد: هر کشوری ویژگی های منحصر به فرد خود را دارد اما روح و احساس لالایی ها در کشور ما احساس و روح بیشتری دارد.
وی در پایان درباره جشنواره فجر و کمک آن به آشنا کردن مخاطب با موسیقی نواحی عنوان کرد: موسیقی ما بسیار وسعت دارد و از اهمیت بسیاری هم برخوردار است و این جشنواره می تواند این وسعت را نشان دهد. سال های پیش در اجراهای من بیشتر دانشجویان رشته های هنر حضور داشتند ولی در سال های اخیر می بینم که همه مردم در اجرا حضور دارند و مخاطبان به تدریج فهمیده اند که موسیقی نواحی ما جذابیت ها و ظرفیت های فراوانی دارد.
از جمله مسایل حاشیه ای اجراهای شب گذشته در برج آزادی می توان به رفتار مسئولان سالن و حراست برج آزادی با خبرنگاران اشاره کرد که بعد از هر اجرا تلاش داشتند آنها را همچون مخاطبان عادی از سالن بیرون کنند؛ رفتاری که از احترام چندانی برخوردار نبود.
نظر شما