به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی معاونت میراث فرهنگی؛ نکوداشت محبعلی به پاس نیم قرن حضور و فعالیت پیوسته در عرصه مرمت و معماری با حضور جمع کثیری از پیشکسوتان و کارشناسان حوزه مرمت و معماری برگزار شد.
«محمدحسن محبعلی» در این مراسم بیان کرد: در طول سالهای فعالیت خود همواره در خدمت میراث فرهنگی و آثار تاریخی بوده ام چراکه درطول سالها فعالیت نکات عارفانه و والایی را در آجر به آجر این آثار دیدم به گونه ای که امروز حتی نمی توانم از یک آجر بگذرم.
وی افزود: از آنجایی که در خانواده ای متولد شدم که با هندسه سنتی آشنایی داشتند به این رشته گرایش پیدا کردم و به دانشکده معماری رفتم. در دانشکده نقشه های آثار تاریخی یونان را باید تمرین می کردیم و از آنجایی که در یک خانه سنتی زندگی می کردم و به معماری ایران علاقمند بودم احساس دوگانه ای پیدا کردم.
محبعلی ادامه داد: زمانی که در سال ۱۳۴۴ در سازمان ملی حفاظت از آثار باستانی مشغول به فعالیت شدم و روی بناهایی چون گنبد سرخ و کلیسای سنت استپانوس فعالیت کردم آجرکاری این بناها و نوع تقسیم بندی بنا نگاهم را نسبت به معماری تغییر داد و آنجا بود که متوجه شدم که در ایران چه معماری ارزشمندی وجود دارد که شناخته نشده است.
این پیشکسوت معماری و مرمت در ادامه افزود: تمام بناهایی که وجود دارند قابل احترام است. تخت سلیمان یک عبادتگاه است، فیروزآباد یک شکرگاه. این بناها یک عرفانی در خود دارند که به ما درس می دهند و کسانی که این آثار را به وجود آوردند به نظم و نظامی که در این جهان حاکم است معتقد بودند و به انسان، طبیعت، فرهنگ، ادب و عرفان احترام می گذاشتند.
وی افزود: آنچه که مسلم است هویت جامعه بر مبنای تاریخ و فرهنگ و دستاوردهای علمی و اخلاقی است و انسان بدون هویت احساس پوچی و ناامنی می کند.
محبعلی به نقش مدیران و نهادینه کردن هویت ملی اشاره کرد و افزود: نقش اساسی دولت و مدیران نهادینه کردن هویت ملی است و بدون شناخت هویت هر ملتی دچار سقوط می شود. از همین رو، وظیفه سازمان میراث فرهنگی اینست که جامعه امروز را که نزدیک به چند دهه است از میراث فرهنگی بریده است و با این مباحث بیگانه شده پیوند دوباره بزند.
وی از مسئولان ارشد میراث فرهنگی درخواست کرد که به بدنه کارشناسی سازمان میراث فرهنگی کشور توجه بیشتری نشان دهند.
وی گفت: سازمان میراث فرهنگی بر پاشنه کارشناسان زبده خود می چرخد اما نیروی کارشناسی سازمان بسیار ضعیف است و نیاز به خون تازه دارد تا به اصلاح راه آینده بپردازد به همین دلیل لازم است که نیروی آموزش دیده و علاقمند به کار برای فعالیت های میراث فرهنگی جذب شوند.
این پیشکسوت میراث فرهنگی به سنخیت نداشتن دو حوزه میراث فرهنگی و گردشگری اشاره کرد و افزود: میراث فرهنگی نهادی کاملا علمی و پژوهشی است و ماهیت آن با نهاد گردشگری که فعالیت اجرایی و تبلیغاتی دارد متفاوت است.
به گفته وی، بهتر است که گردشگری تبدیل به یک وزارتخانه شود و به فعالیت های گسترده خود بپردازد و میراث فرهنگی با همان بدنه محدود و کوچک خود به فعالیت های پژوهشی و علمی خود بپردازد.
نظر شما