به گزارش خبرنگار مهر، سرمقاله امروز شنبه روزنامه سراسری ۱۹ دی که به قلم میثم رضوانی منتشر شده بدین شرح است:
«خاک با خودش سردی می‌آورد»، این ضرب المثلی است که بین ما ایرانی‌ها بسیار رواج دارد. شاید بتوان چنین مثلی را این بار نه در بعد خانوادگی و شخصی که درباره یک درد و حادثه بزرگ اجتماعی استفاده کرد. ۳۰ دی ماه امسال حادثه تلخی روی داد که بیش از چهل روز از آن می‌گذرد. «پلاسکو» که روزی نماد برج سازی تهران محسوب می‌شد، با سرمایه‌هایی فراوان بر سر تعدادی از فرزندان آتش نشان ایران فرو ریخت و پس از ۴۰ روز گویی از خاطره‌ها محو می‌شود.
به طور طبیعی پس از حادثه پلاسکو و سوگواری دو هفته‌ای جامعه برای آن، رسانه‌ها مملو بود از تیترهای ریز و درشت مسئولان نهادها و سازمان‌های مختلف در رابطه با درس گیری از این حادثه. رسانه‌های استان قم نیز شاهد اخباری بودند که در زیر به چند مورد از آنها اشاره می‌کنیم:
• شهردار قم: بافت‌های فرسوده شهری نیازمند مدیریت واحد است. باید قبل از هررخدادی از خطرهای احتمالی آن پیشگیری کرد.
• مدیرعامل سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری قم: سیستم‌های اعلام و اطفای حریق در بازارها و پاساژهای قم وجود ندارد و اگر حریقی در این مجتمع‌ها اتفاق بیفتد، علاوه بر تلف شدن مال مردم، جان آنها نیز درامان نخواهد بود.
• سرپرست معاونت شهرسازی و معماری شهرداری قم: حادثه پلاسکو تلنگری به مدیریت شهرهاست، امروز در شهر قم بیش از هزار هکتار بافت فرسوده مصوب وجود دارد، بر ماست تا برای پیشگیری از خطراتی که هرلحظه در کمین است چاره‌اندیشی شود.
• معاون استاندار قم: ایمنی باید اولویت نخست در فعالیت‌ها باشد.
• معاون آتش نشانی قم: هیچ مرکز خریدی در قم ایمن نیست.
با وجود اینکه شاهد هستیم مسئولان استانی و شهری همگی بر ایمن سازی مکان‌های تجاری و رعایت بهبود وضعیت در بافت‌های فرسوده تاکید دارند، این روزها که بازارها، پاساژها و مکان‌های تجاری شهر مملو از جمعیت خریداران در ساعات مختلف است، هیچ گونه برنامه خاصی را برای بهبود شرایط ایمنی این مکان‌ها شاهد نیستیم.
با وجود اینکه شاهد هستیم مسئولان استانی و شهری همگی بر ایمن سازی مکان‌های تجاری و رعایت بهبود وضعیت در بافت‌های فرسوده تاکید دارند، این روزها که بازارها، پاساژها و مکان‌های تجاری شهر مملو از جمعیت خریداران در ساعات مختلف است، هیچ گونه برنامه خاصی را برای بهبود شرایط ایمنی این مکان‌ها شاهد نیستیم.
سؤال این است که آیا باید حتماً حادثه‌ای در این روزهای پررفت و آمد در یکی از مجتمع‌های تجاری شهر رخ دهد و مردم عزادار شده و شبکه‌های اجتماعی و واقعی مملو از همدردی شود و شمع‌ها به نشانه احترام به روح کشته شدگان روشن شود تا دوباره شاهد رونق تیترهای «رسیدگی پیش از حادثه» از سوی مسئولان باشیم؟ متاسفانه باید همان مثال را تکرار کرد که «خاک با خودش سردی می‌آورد»، اما با وجود این آیا خاک با خودش فراموشی هم می‌آورد؟ تا کی باید منتظر حادثه بود و بعدش اظهار مسئولیت‌پذیری کرد؟
ممکن است عده‌ای در برابر این سؤال پاسخ دهند که اصناف و کسبه همکاری لازم برای ایمن سازی‌ها نمی‌کنند. در جواب باید گفت در این زمینه دوراه وجود دارد: راه اول اینکه روند بوروکراسی اداری خود عاملی برای پیگیری نکردن کسبه و اصناف در زمینه ایمن سازی است. اگر بتوان این راه را هموار کرد و حمایت مالی نیز از کسبه‌ای که توان مالی لازم برای ایمن سازی را ندارند انجام داد، مطمئن باشید نتایج خوبی به دست می‌آید.
راه دوم راه‌های قانونی است که باید به منظور تأمین جان و مال مردم پیش از وقوع هر فاجعه‌ای، با استناد به قانون و قوه قهری این مسئولیت را انجام داد.
شاید یادآوری این موضوع بد نباشد که اگر منصب یا جایگاهی در هر نهادی پیدا می‌کنیم، مستقیم و غیر مستقیم مسئول جان و مال مردم نیز هستیم.
نظر شما