به گزارش خبرنگار مهر، شاید مهمترین دلیلی که برانکو در پایان جام جهانی ۲۰۰۶ برای ایران از تیم ملی کنار رفت نداشتن نظم و دیسیپلین کافی در آن دوران بود، دورانی که باند و باند بازی در تیم ملی ایران به اوج خودش رسیده بود و «برخی به چشم هم نگاه میکردند و به هم پاس نمی دادند».
در آن دوران تیم سه بخش شده بود و شاید بهترین تیم تاریخ ایران به دلیل همین سه تکه شدن در گروههای سه گانه بود که توفیق بزرگی به دست نیاورد و صرفاً حضور در جام جهانی را تجربه کرد.
با این حال برخی لگد علی کریمی به ساک پزشکی بعد از تعویض را آخرین ضربه به برانکویی میدانند که پیش از این کتک کاری بداوی و رحمان رضایی را وسط زمین در مقابل میلیونها بیننده تجربه کرده بود!
پشیمانی علی کریمی از لگد به ساک پزشکی
علی کریمی البته بعدها در مورد این دو موضوع در جام جهانی ۲۰۰۶ گفت: «بعد از تعویض برانکو ایوانکوویچ به عنوان سرمربی به سمتم نیامد و بیتفاوت بود. شاید اگر میآمد، با من دست میداد و خسته نباشید میگفت آن اتفاق رخ نمیداد. همه این مسائل دست به دست هم داد تا به ساک ورزشی لگد بزنم. اتفاقاً با همان پایی که مصدوم بود به ساک ورزشی لگد زدم، چون فکر میکردم ساک سبکی است اما خیلی سنگین بود. پایم هم درد شدیدی گرفت اما به روی خودم نیاوردم!
علی کریمی در مورد دسته بندی در جام ۲۰۰۶ هم گفت: به نظرم دو دستگی در تیم وجود نداشت، چون اگر تیم شکست بخورد برای همه بازیکنان بد میشوند. فوتبال اینگونه نیست که بگویید در چشم من نگاه میکردند و پاس نمیدادند. بازیکن باید در یک لحظه تصمیم بگیرد و در چند گزینهای که برای پاس دادن دارد یکی را انتخاب کند. نباید فرد چنین فکری کند که با او پاس نمیدهند.»
با وجود این حرفها اما آن لگد و آن باند بازیها در نهایت برانکو را از فوتبال ایران جدا کرد و فوتبال ایران به سمت مبارزه با بازیکن سالاری رفت. در واقع آن روزها برانکو نه به دلیل گرانی، نه به دلیل ضعف فنی (برانکو در بخش فنی یکی از مربیان خوبی است که تاکنون به ایران آمده) بلکه به دلیل بی انضباطی در تیمش بود که ایران خواستار تمدید قراردادش نشد و لگد کریمی لگد آخر بود به نظم برانکو و مدیریت او.
بازگشت پرقدرت برانکو
روزگار چرخید و به دلیل نیاز شدید پرسپولیس به یک مربی قویتر از مربیانی که امتحان کرده بود پرسپولیس هم مالیات برانکو را داد و هم با او قرارداد بست و او را گزینه مربیگری کرد و اتفاقاً زمان نشان داد که او به درد پرسپولیس میخورد. در این بازگشت دوباره او زیر ذره بین رفت و همه میخواستند بدانند که آیا برانکو میتواند این بار نظم را بر قرار کند و پرسپولیس را مدیریت کند؟
کنار گذاشتن گابریل، پیام صادقیان، میثم حسینی، رضا حقیقی و … این امید را ایجاد کرد که برانکو در این سالهای دوری از ایران از منظر نظم باتجربهتر شده و دیگر آن دستیار ساکت بلاژویچ مطرح نمیشود. ایوانکوویچ در چین و عربستان و کرواسی مربیگری کرده بود و کارنامه خوبی هم داشت و با شروع در پرسپولیس نظم را محور کرد.
تضعیف برانکو
اما واقعیت این است که پس از ساخت بنای پرسپولیس جوان و یک دست، برانکو دچار مشکلاتی شده که نه راه رفت دارد و نه راه برگشت، چون او برای این پرسپولیس و این صدارت زحمات شبانه روزی بسیاری کشیده است و مدام نمیتواند همه سازههای خودش را اخراج کند. به این ترتیب او از درگیریهای زیادی گذشت از درگیری رامین رضائیان و مسلمان بگیرید تا دعوای ربیع خواه و رضائیان و رضائیان و علیپور و بی احترامی این بازیکن به خوردبین و...
موضوع فقط درگیری و رضائیان نبودند، موضوع اصلی اینجاست که برانکو کلاً زیادتر از حد استاندارد باج میدهد، از شایعه جذب تحت فشار اوکراینیها بگیرید تا برسید به بازگرداندن طارمی و رضائیان به پرسپولیس در حالی که این تیم ضربات بسیار بدی از جدایی عجیب و نابههنگام این دو بازیکن دریافت کرده بود و ایوانکوویچ صراحتاً اعلام کرده بود که هیچکدام از آنها را به پرسپولیس بر نمیگرداند و البته در نهایت برگرداند.
تکرار ۲۰۰۶ در ۲۰۱۷
همین رفتارهای رفت و برگشتی برانکو شاید ستونها و سنگهای بنای پرسپولیس را سست کرده باشد، همین کوتاه آمدنها از سال ۲۰۰۶ تا امروز در ۲۰۱۷ تکرار همان ماجراها را به ذهن متبادر میکند و این برای مربی با کارنامه خوبی مثل برانکو که مدعی نشستن روی نیمکت تیم ملی ایران هم هست اصلاً خوب نیست.
علیپور به تمرین برگشته در حالی که او هم یک بار دیگر در سال گذشته با خانزاده در گیر شده بود و رضائیان هم فعلاً در حال واسطه تراشیدن است برای برگشتن و اتفاقاً یکی از آن واسطهها علی کریمی است، یعنی کسی که با آن لگد به ساک پزشکی یک بار موجب جدایی برانکو از تیم ملی ایران شده بود.
برانکو اگر میخواهد روزی دوباره روی نیمکت تیم ملی ایران بنشیند حتماً باید در این رفتار خود تجدید نظر کند مدیریت کردن و فرماندهی را هم به خصوصیات مربیگری خود اضافه کند چون این مسیری که برانکو میرود حوالی همان ایستگاهی است که روزی او را از اتوبوس تیم ملی ایران پیاده کرد و ادامه این روند شاید از اتوبوس پرسپولیس هم پیاده شود.
* عکس: ابوالفضل امان الله
نظر شما