خبرگزاری مهر- گروه استانها، مجید رئوفی: کم‌کم به‌روزهای داغ انتخابات نزدیک می‌شویم و هر موضع‌گیری، اظهارنظر، دیدار و جلسه‌ای رنگ و بوی انتخاباتی دارد. همچنین اخباری که منتشر می‌شود تحلیل انتخاباتی دارد، افتتاح یا آغاز به احداث و ایجاد طرح‌های عمرانی و توسعه‌ای نیز همین‌طور است.
سخن گفتن از ایرادات مسئولان و مطالبه مرور بر کارنامه آن‌ها در مدت خدمت، نیز این دو فعالیت آخر، اتفاقاً مثبت و مفید است چون حتی اگر کاملاً انتخاباتی باشد، منافعش به مردم می‌رسد و اثراتش، عمری باقی می‌ماند.
تا اینجای کار، طبیعی و نرمال است و علاوه بر این‌ها، شور و حال انتخاباتی منافع فراوانی در جهت امنیت ملی دارد. طبیعی است که در دوره انتخابات، هر گروهی دنبال انتشار ایده‌های خود است و اقدامات و فعالیت‌هایش در امتداد جلب‌توجه و کسب آرای مردم است.
اما در بسیاری موارد، بداخلاقی‌های بسیاری دیده می‌شود. بخشی از آن، دروغ‌گویی است که متأسفانه کراهتش را ازدست‌داده و شایعات و فضاسازی‌های مختلف، بعضاً با لوگوی گروه‌های سیاسی در فضای مجازی منتشر می‌شود. این بخش در کوتاه‌مدت ممکن است در جهت منافع بخشی و گروهی باشد اما در میان‌مدت، فقط سبب کم شدن اعتبار و آبروی منتشرکننده می‌شود چراکه با سند و مدرک قابل استناد می‌توان تکذیبش کرد و هرچند اثر شایعه دروغ را کاملاً از بین نمی‌برد اما میان پی گیران امور سیاسی و نخبگان جامعه، به ضد خود بدل می‌شود و تأثیر عکس خواهد داشت. هم مظلوم را محبوب‌تر می‌کند و نیز از شأن اتهام زننده می‌کاهد.
از دروغ ناجوانمردانه‌تر و مضرتر، تلفیق راست و دروغ و تحریف است که البته یک توانایی در جهت منفی است. مثل آن هکری که ازلحاظ تکنیکی توانمند است اما از این توانمندی در جهت از کار انداختن یک سیستم بانکی استفاده می‌کند و سبب اختلال در امور مردم می‌شود.
تحریف قابل‌باور، نیازمند توانایی ذهنی و جامعه‌شناسی است اما استفاده از آن، قطعاً ناجوانمردانه و یک فعالیت مضر سیاسی و اجتماعی است. متأسفانه، چقدر در فضای سیاسی مجازی کشور، این مسئله عمومی شده است. یک اتفاق کوچک با تحریف گسترده می‌تواند تبدیل به یک بحران شود. این مسئله در سطح سیاسی در اغلب کشورهای ظاهراً دموکرات و توسعه‌یافته هم سازی و جاری است.
رقابت احزاب در آن‌ها با توجیه گردش آزاد اطلاعات و آزادی بیان، با انواع افشاگری‌های شخصی همراه می‌شود.
نمونه‌اش را در انتخابات اخیر امریکا شاهد بودیم، اما ما در کشوری دیگر، زندگی می‌کنیم. شرایط شخصی و خانوادگی و دینی و اخلاقی مردم ما و شرایط سیاسی و اجتماعی کشور متفاوت است. بر همین اساس نمی‌توان گرته‌برداری نعل به نعل و دقیقی از مناسبات جاری در آن کشورها را در ایران اجرا کرد، بلکه متناسب با مقتضیات و شرایط ویژه خودمان عمل کنیم و شایسته نیست حتی به قیمت گرفتن دولت یا یک کرسی از یک مجلس، به انواع بی‌انصافی‌ها و ناجوانمردی‌ها دست بزنیم. آنچه بیان شد، رعایت انصاف و جوانمردی در مبارزه سیاسی است. این به مفهوم سکوت مقابل تضییع حقوق عمومی و فردی جامعه نیست. اتفاقاً باید مستند و متقن درباره تضییع حقوق مردم از سوی هر گروهی گفت و نوشت. باید مراقب منافع عمومی بود و مقابل سوءاستفاده کنندگان از موقعیت شأن ایستاد اما با مدرک و سند. مستند بودن، شرط ضروری است. حتی سکوت مقابل هم‌گروهی خطاکار هم بی‌انصافی است؛ اما اگر واقعاً در پی پیشرفت و توسعه و گسترش عدالت و موقعیت‌های برابر برای آحاد جامعه هستیم، اتهام زنی ناجوانمردانه به مخالف سیاسی عملی کاملاً ضد منافع مردم است. اگر درون هر گروهی افرادی باشند که این استاندارد را حفظ کنند و از تذکر حتی پیاپی به بداخلاقی کوتاه نیایند، می‌توان امیدوار بود که رقابتی سالم‌تر ببینیم که زمینه‌ساز جامعه‌ای اخلاقی‌تر است و لاجرم محیطی سالم‌تر و به‌تبع آن پیشرفته‌تر و توسعه‌یافته‌تر خواهیم داشت. این مسئله در استانها و شهرهای کوچک بیشتر به چشم می‌آید و مهم‌تر است چراکه مردم و فعالان سیاسی و اجتماعی اغلب یکدیگر را می‌شناسند و با یکدیگر مراودات عمیق‌تری دارند.
رعایت جوانمردی در سیاست ورزی میان فعالان این عرصه‌ها قطعاً نافذ به بدنه جامعه است و بداخلاقی، تأثیرات سوء گسترده‌تری دارد.
به امید سپری کردن روزهای اخلاق محور در ایام انتخابات و یک رقابت جوانمردانه و منصفانه در استان زیبای خراسان شمالی.
*فعال سیاسی و دانشجوی دکترای مدیریت
نظر شما