به گزارش خبرنگار مهر، بیژن زنگنه، وزیر نفت در سفر اخیر خود گفته‌های غلامرضا تاجگردون، رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس مبنی بر کهنه بودن تجهیزات در مناطق نفتخیز جنوب را تائید کرد و به این نکته هم اشاره داشت که عمر بعضی از تاسیسات صنعت نفت، به ٧٠ تا ٨٠ سال می‌رسد. او همچنین بر مستهلک بودن تجهیزات صنعت نفت تاکید کرد و گفت که به دلیل آوارهایی که روی سر وزارت نفت بوده، به آن صورتی که لازم بود وقت نکردیم درباره ساختار مالی شرکت ملی نفت ایران و وزارت نفت در دولت و مجلس صحبت کنیم.
این عضو کابینه دولت یازدهم البته به این نکته هم اشاره کرد که با ورودش به وزارت نفت، زلزله هشت ریشتری را مشاهده کرده است که در سه تا ٤ سال گذشته، فقط آواربرداری شده است؛ اما اکنون آواربرداری زیادی انجام شده تا بتوان به وضعیتی برای برخی کارهای حداقلی برسیم.
وزیر نفت درحالی از فقدان ساختار مالی بین شرکت ملی نفت و مجلس شورای اسلامی سخن می گوید و آن را دال بر عدم سرمایه گذاری کافی در این بخش از صنعت نفت عنوان می کند که خود معترف است عمر این تجهیزات بالغ بر ۷۰ یا ۸۰ سال است. یعنی بازه زمانی استهلاک تجهیزات این شرکت به دوران پیش از انقلاب اسلامی بازمی گردد و این یعنی آوارها در این وزارتخانه که تبدیل به سد سرمایه گذاری در این بخش شده‌اند، مربوط به دو دوره دولت قبل نیست و بازه ای ۳۹ ساله را در بر می گیرد. دوره ای که ۱۲ سال آن تحت مدیریت او اداره شده است.
به اعتقاد کارشناسان این حوزه، بیشترین افزایش حجم تولید نفت تا سقف یک میلیون بشکه، در شرکت تولیدی نفتخیز جنوب رخ داد؛ شرکتی که به دلیل کاهش درآمدهای نفتی در دولت یازدهم، کمترین تزریق بودجه به آن انجام شد و به این ترتیب با وجود اینکه پیمانکاران با روحیه ای جهادی نزدیک به یک سال بدون دریافت هزینه به انجام امور حفاری می پرداختند، پس از این مدت مجبور به تعطیلی ۱۶ دکل حفاری شدند.
در اواسط سال ۹۴ با تخصیص بودجه ۵۰۰ میلیون یورویی از محل صندوق توسعه ملی، دولت توانسته بخشی از بدهی های خود به پیمانکاران را پرداخت کند و فعالیت های این شرکت را احیا نماید؛ البته باید در نظر داشت که تجهیزات موجود در شرکت ملی نفتخیز جنوب طی سالیان گذشته بارها تعمیر شده است. افزایش یک میلیون بشکه ای تولید نفت هم، ثمره تعمیرات صورت گرفته در مناطق نفتخیز جنوب است.
محمود تبریزی، عضو انجمن سازندگان تجهیزات صنعت نفت ایران با تاکید بر اینکه فرسودگی تجهیزات، دامنگیر کل تجهیزات صنعتی کشور است، به خبرنگار مهر گفت: طی سال های گذشته سرمایه گذاری در بخش تجهیزات نفتی کمرنگ شده است. از سویی دیگر شاهد افزایش هزینه های این صنعت پا به پای افزایش مطالبات هستیم.
وی افزود: پس از لغو تحریم ها و امضای برجام به جای آنکه بستر مناسب برای ارتقا کمی و کیفی تجهیزات داخلی ایجاد کنیم، زمینه برای واردات گسترده تجهیزات ایجاد شد. علت چنین شرایطی نیز، نبود سرمایه کافی و استفاده از فاینانس های خارجی است. به این ترتیب که فاینانسورها اغلب به دلیل تامین سرمایه پروژه ها مایل به واردات و استفاده از تجهیزات خود هستند.
نظر شما