به گزارش خبرنگار مهر، آیت الله سید احمد میرعمادی شامگاه پنجشنبه در جلسه تفسیر سوره «حدید» با اشاره به اینکه ۶ آیه نخست سوره جدید راجع به توحید و صفات الهی است، اظهار داشت: ۲۰ صفت از صفات الهی در این آیات آمده است.
وی با بیان اینکه آیه چهارم سوره حدید «هُوَ الَّذی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ فی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوی عَلَی الْعَرْشِ یَعْلَمُ ما یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَ ما یَخْرُجُ مِنْها وَ ما یَنْزِلُ مِنَ السَّماءِ وَ ما یَعْرُجُ فیها وَ هُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ ما کُنْتُمْ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصیرٌ» ۵ قسمت دارد و به ۵ موضوع خداشناسی اشاره دارد، تصریح کرد: مطلب اول آفرینش آسمان ها و زمین در ۶ روز است.
احاطه و استیلای خداوند بر جهان
نماینده ولی فقیه در استان لرستان و امام جمعه خرم آباد یادآور شد: ۶ روز به معنای ۶ دوره و روزگار است که از دوره ای که زمین توده ای از گاز بوده تا دوره آفرینش انسان و حیوانات را شامل می شود.
آیت الله میرعمادی با بیان اینکه موضوع دوم این آیه مسئله «ثُمَّ اسْتَوی عَلَی الْعَرْشِ» است، تصریح کرد: در این قسمت از آیه سوالاتی پیش می آید، مقصود از استوی چیست؟ عرش به چه معنا است؟
وی با تاکید بر اینکه جمله «ثُمَّ اسْتَوی عَلَی الْعَرْشِ» ۷ بار در قرآن ذکر شده است و در اغلب موارد به دنبال خلق آسمان ها و زمین آمده است، افزود: با بررسی کتاب های لغت متوجه می شویم که اهل لغت کلمه «استوی» را دو معنا کرده اند، یکی به معنای استقرار و قرار گرفتن چیزی بر روی چیز دیگر و دوم به معنای استیلا، احاطه و تسلط بر امور.
نماینده ولی فقیه در استان لرستان و امام جمعه خرم آباد با اشاره به اینکه برای کلمه «عرش» نیز در کتب لغت چند معنا ذکر شده است، به معنای چیزی که مسقف باشد، سقف، تخت سلطنتی حاکمان و داربست اظهار داشت: برخی مفسران ظلاهربین و کسانیکه قائل به جسمانیت خداوند متعال هستند، عرش را به معنای تکیه بر تخت در نظر گرفته اند، حتی در ترجمه قرآن کریم نیز ممکن است به این صورت ترجمه کرده باشند، در حالیکه این معنا درست نیست چون خدا نه جسم است و نه جسمانی است.
آیت الله میرعمادی افزود: کلمه استوی در این آیه کنایه از احاطه و استیلای خداوند بر جهان دارد و به معنای حاکمیت مطلق خداوند متعال بر جهان هستی است.
وی با اشاره به اینکه در «ثُمَّ اسْتَوی عَلَی الْعَرْشِ» معنای ظاهری مراد نیست، بلکه معنای دیگری دارد، معنایی که متناسب باشد این است که خداوند متعال بر تمام جهان استیلا پیدا کرد، سلطه و تدبیر خدا بر عالم هستی مراد است، وقتی جمله قبل و بعد را نگاه می کنیم می بینیم این معنا برای ما روشن است، گفت: برای این معنا شاهد هم داریم، شاهد این است در ۷ آیه دیگر نیز خداوند می فرماید: احاطه بر هستی پیدا کرد و تدبیر امور را به دست گرفت.
۲ نتیجه استیلای خداوند بر جهان
نماینده ولی فقیه در استان لرستان و امام جمعه خرم آباد با تاکید بر اینکه خداوند احاطه، مالکیت و حاکمیت بر جهان دارد، افزود: باتوجه به آیات این استیلای خداوند بر جهان دو نتیجه مهم دارد؛ اول تدبیر امور و تنظیم جهان هستی، وقتی خدا حاکمیت مطلق دارد مدبر الامور است و نظم حاکم بر هستی نتیجه استیلای خدا بر عرش است؛ نتیجه دوم این استیلای خداوند، علم و آگاهی خدا بر امور و حوادث جهان است.
آیت الله میرعمادی در ادامه با اشاره به تفسیر قسمت سوم آیه چهارم سوره حدید «یَعْلَمُ ما یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَ ما یَخْرُجُ مِنْها وَ ما یَنْزِلُ مِنَ السَّماءِ وَ ما یَعْرُجُ فیها» اظهار داشت: خداوند آنچه در زمین نفوذ می یابد را آگاهی دارد و می داند؛ از گنج ها، دفینه ها، اجساد مردگان، انواع حشرات، ریشه درختان و گیاهان، نفوذ آب در زمین و ... را می داند.
وی با بیان اینکه خداوند متعال آنچه از زمین خارج می شود را نیز می داند و به آنچه که از آسمان نازل می شود را آگاهی دارد، پروردگار متعال شمارش قطرات باران را نیز می داند، تصریح کرد: خداوند آنچه که از زمین به آسمان عروج می کند و صعود می کند را خبر دارد؛ از جمله اعمال بندگان و انواع دعاها.
نماینده ولی فقیه در استان لرستان و امام جمعه خرم آباد یادآور شد: خداوند متعال بر این چهار قسم، هر آنچه که به زمین نفوذ می کند، از زمین خارج می شود، از آسمان نازل می شود و از زمین به آسمان می رود، احاطه دارد و بر همه این ها عالم است؛ علم بی پایان الهی در این آیه مشهود است.
نظر شما