به گزارش خبرنگار مهر ، حسن حائری از فعالان فرهنگی به مناسبت روز قلم یادداشتی را برای انتشار در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده است که در ادامه از نظر می گذرد:
نامگذاری یک روز در تقویم رسمی کشور به نام "روز قلم"، تنها یک نماد است و این در حالیست که همه روزها، روز قلم و همه ساعتها و لحظه ها، با نوشتن و نگارش عجین بوده، هست و خواهد بود.
می گویند "قلم"، زبان دوم انسان است؛ اما باید گفت که "قلم" در حقیقت وجودی خود، وسعتی به پهنای تاریخ بشر، بلکه تاریخ وجود دارد؛ آنجا که در متون دینی ما و به نقل از امام صادق علیه السلام، عبارت "اوّلُ ما خلق الله القلمُ؛ نخستین چیزی که خداوند آفرید، قلم بود" (بحارالانوار، جلد ۵۴، صفحه ۳۶۶)، به چشم می خورد.
"قلم" آنقدر قداست دارد که سوره ای از قرآن هم به همین نام نامگذاری شده است و در تفاسیر قرآنی، حرف مقطّعه یا واژه قرآنی "ن" در عبارت "ن و القلم و ما یسطرون" (ابتدای سوره مبارکه قلم)، اینگونه تفسیر می شود:
درختی در بهشت به نام درخت "خُلد" وجود دارد که قلم از آن پدید آمده است؛ همچنین "ن"، نهری در بهشت است که خداوند دستور فرمود تا منجمد و تبدیل به جوهر قلم شود و دستور نوشتن، تا ابد، برای آن صادر شد.
و البته در برخی تفاسیر دیگر، از "ن" به عنوان "نُصرت خداوند" تعبیر شده است که در هر صورت و با توجه به رمزآلود بودن حروف مقطعه در قرآن کریم، می توان گفت که همه این تعابیر برای "ن"، در یک راستاست .
تعبیر "قلم" البته علاوه بر آیات ابتدایی سوره ای با همین نام، در آیات ابتدایی سوره علق نیز با تعبیر "الّذی علّم بالقلم"، آمده که نشانه دیگری از اهمیت قلم و نگارش است؛ قلمی که تعلیم و تعلُّم را پایه گذاری می کند.
شاید مناسب باشد تا در این بخش از گفتار، روایت زیبای پیامبر اعظم (ص) را مرور کنیم؛ آنجا که می فرمایند:
"قلم، نعمتی بزرگ از سوی پروردگار است؛ اگر قلم نبود، سیاستی و دیانتی استوار نمی شد و زندگی خوشی در روزگار نبود."
بر این اساس می توان گفت که ارج و منزلت قلم البته در دین و شارع مقدس مورد تاکید قرار دارد و حتی "مِداد عُلَما"، از "دِماء شُهَدا" هم پیشی گرفته است (مِدادُ العلماء أفضل مِن دماء الشهداء) که در این باره، جمله ماندگار حضرت روح الله همواره در یادهاست:
"دماء شهدا اگر چه بسیار ارزشمند و سازنده است، لکن قلم ها بیشتر می توانند سازنده باشند و اصولاً شهدا را قلم ها می سازند و قلم ها هستند که شهید پرورند."
در عین حال نباید از یاد بُرد که ارج و قرب قلم، تنها منحصر در دین نیست و بلکه انسان و ماهیت انسانی اوست که با قلم و نگارش و فکر و اندیشه پیوند خورده است؛ به بیان دیگر، روز قلم، روز پاسداشت هویت انسانی است، چراکه این قلم است که علم و اندیشه را ماندگار می کند و حافظ معارف بشری است. از طرف دیگر همه هدایت و یا ضلالت بشر نیز از قلم است و نبودن قلم، به نبودن حُکمرانی و در عین حال نبودن دین تعبیر شده است و در حقیقت اگر قلم نبود، هیچ زندگی شایسته و صالحی پا نمی گرفت.
پس، این قلم است که اندیشه را ثبت می کند و آن را به سمت و سوی عُمق و ژرف سازی پیش می برد و با همین دو نکته، علم و اندیشه ماندگار می شود.
و امروز، روز قلم است؛ روزی که انجمنی با همین نام هم در کشور دارد؛ انجمن قلم ایران که تشکّلی رسمی، فراگیر و قانونی از اهالی قلم کشور پدید آورده است .
به پیشنهاد همین انجمن، قرار بود این روز، به عنوان "روز جهانی قلم در جهان اسلام" ثبت شود؛ ولی با تصویب شورای فرهنگ عمومی کشور در سال ۱۳۸۱، با عنوان "روز قلم" در تقویم رسمی کشور ثبت شد تا همگان در سالروز چهاردهم تیر هر سال، یاد و خاطره اهالی قلم را گرامی بدارند، خودِ قلم را نیز پاس دارند و البته بر حقوق اهل قلم و مسائل صنفی آنان نیز پای بفشارند.
البته انجمن قلم ایران برای پاسداشت این روز، جایزه قلم زرین را هم برگزار می کند؛ فعالیتی فرهنگی برای همدلی، همراهی و هم افزایی بیشتر اهالی قلم که اکنون به پانزدهمین دوره خود رسیده است و امروز، مراسم اختتامیه این دوره از جایزه با معرفی آثار برگزیده در زمینه های داستان و شعر بزرگسال، داستان و شعر کودک و نوجوان و همچنین نقد و پژوهش ادبی، در محل انجمن برگزار خواهد شد.
۱۴ تیر، تنها بهانه ای است برای تلنگر به مسئولان که اهالی قلم را بیشتر دریابند و با ایجاد فضای مناسب برای فعالیت آنان و البته با همراهی و حمایت های مادی و معنوی خود، بیش از پیش راه را برای تجلی الهی قلم و شکوفاسازی استعدادهای اهالی قلم فراهم سازند.
این روز تنها بهانه ای است برای یادآوری این نکته مهم به اهالی قلم که باید با مشارکت جمعی و هم افزایی کاری خود، جدی تر و کاربردی تر بنویسند و تلاش کنند تا قلمشان منصفانه و عادلانه، به همه چیز بنگرد .
و ۱۴ تیر تنها بهانه ای است برای عموم مخاطبان و عموم مردم تا مطالبات خود را از مسئولان فرهنگی و عموم اهالی قلم درخواست کنند و پیگیر آن باشند.
پایان بخش این گفتار، بیانی دیگر از بنیانگذار کبیر و فقید این انقلاب است؛ آنجا که قشر نویسنده و اهالی قلم را برای همیشه مورد خطاب قرار می دهند و می فرمایند:
"ای قشرهای روشنفکر و ای قشرهای نویسنده!
قلم ها و گفتار خودتان را در راه این مستضعفین صرف کنید ... قلم ها را در راه خدمت به این خلق به کار بیندازید ... کسانی که اهل قلم هستند؛ اهل بیان هستند؛ کوشش کنند که مردم را دعوت به وحدت بکنند ... ."
نظر شما