به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی شهرداری نوش آباد علی اصغر شقایقی اظهار کرد: این بنای خشتی با کاربری سابات با همکاری یگان حفاظت مستقر در نوش آباد در دشت اقبالیه شناسایی و مستند نگاری شد.
وی با بیان اینکه این اثر نخستین سابات شناسایی شده در محدوده استان اصفهان است، افزود: بنای آن شامل دو اتاق با یک آب انبار در مجاورت آن است که با مصالح خشت و آجر ساخته شده است.
به گفته شهردار نوش آباد، قدیمی ترین بخش برجای مانده از این سابات در اتاق ضلع غربی با مصالح سنگ است که در بازسازی های بعدی مصالح خشت جایگزین آن شده است.
شقایقی افزود: این بنا توسط پایگاه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نوش آباد مستند نگاری و در حال تکمیل پرونده برای ثبت در فهرست آثار ملی است.
با توجه به مستندات موجود قدمت این سابات به دوره صفویه می رسد که تا دوره قاجار و پهلوی اول مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته است.
واژه سابات ریشه در فارسی کهن دارد، جزء اول آن، سا به معنای آسایش و جز دومش پسوند بات نمودار ساختمان و بنا و عمارت است که در انتهای واژه های دیگری نظیر رباط، کاربات و خرابات آمده است. در مجموع این واژه به جای آسایشگاه و استراحتگاه امروز به کار می رفته است.
سابات به تمام بناهایی که به منظور آسودن ساخته شده، چه در شهر و چه در بیرون از آن اطلاق می شد.
این بنا ها بیشتر به چند تختگاه، یک آب انبار و گاهی یک یا دو اتاق کوچک که تنها می توان به منظور برطرف کردن خستگی و اندکی آسودن مورد استفاده قرار داد.
نظر شما