دکتراصغر مهاجری جامعه شناس و استاد دانشگاه در گفنگو با خبرنگار مهر گفت : این فرهنگ نشات گرفته از فرهنگ ارباب و رعیتی است که شهروندان نسبت به عوامل قدرت و قوانین بی اعتماد و مشکوک اند.
وی در ادامه با اشاره به محدودیت دانش و اطلاعات شهروندان وعدم دسترسی آسان به اطلاعات تاکید کرد : یک شهروند باید نسبت به حقوق خود آگاهی کامل داشته باشد و در عین حال از وظایف خود در قبال شهر آگاه باشد و مطالبات خود را به درستی از شهر و مسئولان آن بداند در حالی که شهرنشینان ایرانی به این مسائل آگاهی چندانی ندارند.
این استاد جامعه شناسی ، نگاه جامعه ایران را به شهر منفعت طلبانه و فردی دانست و افزود : شهرنشینان ایرانی نسبت به شهر احساس تعلق و مالکیت ندارند و شهر را تنها محل سکونت خود می دانند و تعصبی هم نسبت به آن ندارند.
وی در ادامه ایجاد احساس مالکیت را باعث ایجاد حس توانمندی در شهروند و تامین منافع فرد و شهرعنوان کرد و افزود : احساس مالکیت و تعلق به شهر کمک می کند تا شهروند به جهت حفظ حیثیت شهر از تخلف دوری کند.
وی جلوگیری از تخلفات را با استفاده از سازوکارهای اعتماد بخش و اعتماد آفرین علمی امکانپذیر دانست و خاطر نشان کرد : در فرایند اجتماعی شدن ایرانیان توجه به قوانین جایگاه خاصی ندارد و ارزشهای اجتماعی به باورها و رفتارهای ما گذر نکرده است، در نتیجه بسیاری از فرایندهای اجتماعی زمینه ظهور و بروز در جامعه را نیافته اند.
این جامعه شناس روشهای به کار گرفته شده در اجتماعی کردن باورها و هنجارهای اجتماعی را نا توان ارزیابی کرد و اضافه کرد : باورسازی فرهنگی و اجتماعی، روشهای علمی و کارآمدی دارد که در جامعه ما از این شیوه های توسعه یافته استفاده نمی شود.
نظر شما