هیتلر «تابلوی آخر» را دید/نگاهی از سیاست تا هنر

به گزارش خبرنگار مهر، روایتی از احساسات درونی یک فرد که در خشونت و قتل عام انسانیت دست داشت سخت است اما گویا می توان در «تابلوی آخر» به آشفتگی های درون سیاستمدار حزب نازی پی برد و فهمید که آن روی سکه زندگی «هیتلر» به رقص رنگ و عاطفه پیوند خورده است.

ماجرا از یک مصاحبه شخصی آغاز می شود، مصاحبه ای که گویا پایانی برای آن نیست. ورود به زندگی خصوصی و بیرون کشیدن اسرار درونی فردی که بنیان گذار خشونت در جهان تلقی می شود شاید پاداشی جز مرگ ندارد. اما فهمیدن اطلاعات از زوایای پنهان یک زندگی، قبل از مرگ خوشایند به نظر می رسد.     

پرده برداشتن از روابط عاطفی تا قلم زنی در رنگ و بوم نقاشی و بیان ارتباط میان هنر و خشونت را می توان به خوبی در نمایش «تابلوی آخر» کاری از گروه تئاتر پیدا در شهرستان قروه دید و حس کرد.

نمایشی که در آن سیاست ذهنی «هیتلر» نشان می دهد که این آغازگر خشونت در جهان هرگز نتوانست فلسفه مرگ را نشان دهد. همان چیزی که در طرح های «هیتلر» دیده نمی شود بلکه در نبردهایش بود که رخ نشان می داد. « «نمی خواستم از آدم هایی که می کُشم نقاشی بکشم. مرگ در طرح های من نبود بلکه در نبرد من بود و این نبرد پایانی نداشت».

 در «تابلوی آخر» دیده می شود که «هیتلر» به نسبت ها توجهی ندارد و همین باعث می شد که بی تفاوت از دنیای اطراف اهدافش را اجرا کند. «من هیچوقت به نسبت ها فکر نمی کردم. من همیشه به کاری که دوست داشتم انجام بدم فکر می کردم».

«تابلوی آخر» با دو بازیگر زن و دو بازیگر مرد به نویسندگی «ندا ثابتی» و کارگردانی «بهزاد فرمانی» به مدت یک هفته زوایای هنری و عاطفی زندگی «هیتلر» را بیان می کند و نشان می دهد که خشونت با هنر، هرچند متفاوت اما پیوند دارد.

به گفته کارگردان این نمایش نگاه به جنبه های هنری و عاطفی زندگی «هیتلر» به ما این را می رساند که گاهی اوقات افراد درونشان دور از خشونت ظاهریشان است و نوعی تضاد میان درون و برونشان وجود دارد.

«بهزاد فرمانی» در گفت و گو با خبرنگار مهر، نمایش «تابلوی آخر» را  تصویری از این می داند که «هیتلر» چون نمی توانست مرگ را تصور کند هرگز آن را در نقاشی هایش نمی کشید گرچه همیشه مرگ خودش را در یک جسد در حال سوختن می دید و دوست داشت این جسد سوخته تابلوی آخرش باشد.

آن طور که کارگردان نمایش می گوید با دیدن «تابلوی آخر» این موضوع مشخص می شود که «وقتی حس سردرگمی بین ماندن یا رفتن داری، وقتی نمی توانی مرز بین دوست داشتن یا تنفر را تشخیص دهی، ترجیح می دهی که چشمت را به روی واقعیت ببندی» و این درست همان مسئله ای است که این روزها در جامعه امروزی دیده می شود.

این نمایش از ۲۱ تا ۲۷ مرداد ماه هر شب ساعت ۲۰ در پلاتوی کانون شهید مطهری قروه برای حضور در جشنواره تئاتر استانی اجرا می شود.