دانشگاه تربیت مدرس در سال جاری تحصیلی 180 نفر از دانشجویان متقاضی خوابگاه را در لیست ذخیره قرار داده و هنوز پس از گذشت 2 ماه از سال تحصیلی اقدامی برای اسکان مناسب آنها ترتیب نداده است که اکنون به دنبال عدم اتخاذ تصمیمی مناسب برای این دانشجویان "ذخیره"، 80 نفر آنها خارج از ظرفیت اسمی خوابگاه شاهمرادی در آن اسکان داده شده اند.
طبقه دوم خوابگاه - انتهای راهرو یک سالن است. سالنی که در مقابل آن سالن ورزش دانشجویان خوابگاه شاهمردای قرار دارد. وقتی می گویم سالن ذهنتان به متراژی بالاتر از 40 متر مربع خطور نکند. بین دو سالن یک کولر گذاشته شده که دارای 2 کانال است که هر کدام از این کانال های خرطومی، وارد یکی از سالن ها می شوند. کولر روشن است، در این موقع پائیز! گویا در شرایطی که غالب ساختمان های شهر روپوش های خود را به تن کرده و خود را برای زمستان آماده کرده اند اما هنوز دماسنج خوابگاه شاهمرادی دانشگاه تربیت مدرس کاهش دما را احساس نکرده است.
کولر روشن در سرمای پاییز !
بالاخره باید سر صحبت را با یکی باز کرد. دانشجویی در راهروی طبقه دوم جزوه به دست راه می رود و محفوظاتش را زیر لب با خود تکرار می کند. قبل از سلام از او پرسیدم : "تراکم جمعیت در اتاق ها خیلی زیاده که شما راهرو را برای گرفتن تمرکز انتخاب کردی؟" اینجاست که داستان قابل تأمل خوابگاه دانشجویی تنها دانشگاه تحصیلات تکمیلی ایران یعنی دانشگاه تربیت مدرس که قرار است برای دانشگاه های دیگر نیز مدرس تربیت کند، شروع می شود.
دانشجو گفت : "من ساکن همان سالنی هستم که چند لحظه پیش از دیدنش بهت زده شده بودی. بالغ بر 30 نفر در این سالن 40 متری ساکن هستند و برای درس خواندن نمی توانم تمرکز کنم و به همین خاطر در راهرو درس می خوانم!" تا گفتم کولر، فورا حرف من را قطع کرد و گفت : خیلی خنده داره. بچه هایی که توی اون سالن ساکن هستند خودشون تولید گرما می کنند. این کولر را توی پائیز برای تهویه اینجا گذاشته اند.
با هم وارد سالن 30 نفره ای می شویم که تخت های 2 طبقه با فاصله های قابل اغماض در فضایی 40 متر مربعی قرار گرفته اند. از او پرسیدم شورای صنفی دانشگاه شما برای رفاه دانشجویان چه می کند؟ این دانشجو گفت : شورای صنفی حتی یک بار به این خوابگاه سر نزده و اصولا شورای صنفی دانشگاه تربیت مدرس دنبال یک جور کارهای دیگری رفته است و شاید اصلا از مشکلات خوابگاهی دانشجویان مطلع نباشد. شورای صنفی رفیق دزد و شریک غافله است. شورای صنفی خوابگاه شاهمرادی خودش را درگیر کارهای اجرایی خوابگاه کرده است و یک مجری نمی تواند ناظر خوبی برای خود باشد.
اسکان 30 دانشجو در 40 مترمربع !
این دانشجوی جدیدالورود تربیت مدرس که هنوز اتاق یک یا 2 نفره به او نداده اند و هنوز احساس فوق لیسانس بودن به او دست نداده و فضای اطرافش را حتی از خوابگاه دوران لیسانس هم نامطلوب تر می بیند، با من (خبرنگار) و جمعی از دانشجویان ساکن خوابگاه همراه می شود.
در هر قدم مصرعی از سوگ سرود دانشجویان خوابگاهی دانشگاه تربیت مدرس را که چندی پیش در مقابل ساختمان ریاست این دانشگاه در اعتراض به مشکلات صنفی و رفاهی با محوریت خوابگاه های دانشجویی تجمع کرده بودند شنیده می شود. دانشجویان می گویند : ما شاعر نیستیم ولی تبدیل جنون به نجوا را خوب آموخته ایم.
حقیقت اینکه امروز آنچه بیش از اسکان برای دانشجویان دارای اهمیت است امنیت روانی آنهاست. آنها می گویند : در این 2 ماه امکان استراحت و گذراندن بخشی از اوقاتمان در خوابگاه بدون استرس فراهم نشده است. دانشجویان ساکن در این سالن 40 متری هیچ گونه حریم خصوصی ندارند تا بتوانند اوقاتی را به تنهایی به تفکر بپردازند.
خوابگاه جایگاهی است که باید زمینه ایجاد انرژی حضور در کلاس درس و مطالعه را برای دانشجو مهیا کند تا با استراحت کافی توانایی ایجاد فکری منسجم، سالم و متمرکز را داشته باشد و بخصوص مقطع کارشناسی ارشد که دانشجویان باید به درس ها نگاه عمیق تری داشته باشند.
آنها می گویند : حسن مسلمی نائینی عضو هیأت علمی دانشگاه تربیت مدرس، عضو هیأت امنای دانشگاه تربیت مدرس و مدیر کل امور دانشجویان داخل وزارت علوم در بازدیدی که از این خوابگاه داشته است در پاسخ به اظهارات دانشجویان مبنی بر عدم امکان مناسب برای مرور درس ها در خوابگاه گفته است، خوابگاه که جای درس خواندن نیست، بروید در سالن مطالعه دانشگاه مطالعه کنید و شب ها بیایید خوابگاه و استراحت کنید.
یخچالی برای همه دانشجویان
اکثر دانشجویانی که با آنها صحبت می کنم با صداهای گرفته سخن می گویند، گویا سرماخورده اند. یکی از دانشجویان می گوید: همه بچه ها اینجا حالت تهوع دارند. اینجا تهویه مناسبی ندارد و بچه ها اکثرا سرما خورده اند.
او ادامه می دهد: بچه ها نتوانستند به دلیل شلوغی و نبود امکانات اولیه زندگی به خوبی درس بخوانند، اکثر بچه ها از تنگسی نفس تا نیمه شب بیدارند تا خود به خود خوابشان ببرد. اکثر بچه ها که صاحبان رتبه های تک رقمی کنکور کارشناسی ارشد هستند امتحانات میان ترم را خراب کرده اند. اساتید هم این موضوع برایشان اهمیتی ندارد. درس می دهند و می روند. وقتی با آنها درد و دل می کنیم، می گویند این مشکلات مشکل ما نیست و حداکثر همدردی شان در این خلاصه می شود که بگویند ما هم این دوران را سپری کرده ایم و هر که طاووس خواهد جور هندوستان کشد.
چکه چکه آب و نم و رطوبت در خوابگاه
از قصه امنیت روانی دانشجویان در زندگی خوابگاهی که بگذریم خوابگاه شاهمرادی حکایت از 2 حمام و 3 دستشویی برای 40 نفر، یک خط داخلی تلفن برای ارتباط با 40 دانشجو، نم و رطوبت سالن مطالعه و چکه قطره های آب از سقف این سالن، پنجره نداشتن اتاق ها و نورگیر نبودن آنها، موکت های کثیف، سرویس های بهداشتی نامناسب، دیوارهای کاذب و قیمت گران اجناس بوفه خوابگاه دارد.
هیچ کدام از خوابگاه های دانشگاه تربیت مدرس به اینترنت مجهز نیستند و اگر دانشجویان بخواهند از اینترنت استفاده کنند باید خودشان از بیرون کارت بخرند و استفاده کنند که در این صورت نیز در هر خوابگاهی فقط یک خط تلفن برای این موضوع اختصاص داده شده است یعنی در آن واحد امکان استفاده 2 نفر از اینترنت وجود ندارد.
دانشگاه تربیت مدرس می خواهد دانشجویان "ذخیره" را به خوابگاه های دانشکده کشاورزی منتقل کند اما این دانشجویان عنوان می کنند که این خوابگاه ها در جاده کرج است و اگر بخواهند به آنجا بروند باید کل وقت و انرژی خود را صرف کنند. دانشجویان "ذخیره" دانشگاه تربیت مدرس که امروز در سالن ها چند ده نفره اسکان دارند، می گویند دانشگاه اتاق های بالای ظرفیت 2 نفره برای اسکان دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری استاندارد نیست.
هر چند که توجه به امکانات رفاهی و اولیه دانشجویان بخشی از رفتار کرامت محور با آنها است و تأثیر بسزایی در امنیت روانی آنها دارد اما به نظر می رسد که دانشگاه تربیت مدرس با توجه به موقعیت استراتژیک خود در رابطه با تربیت نیروهای متخصص در مقاطع تحصیلات تکمیلی باید مورد عنایت ویژه قرار گیرد. آیا با درگیری نخبگان دانشگاه با مسائل معیشتی و زیستی می توانیم پیام آوران ممتاز شویم؟! از این آرمان هم اگر بتوانیم عبور کنیم، سوالی که باید همه ما و به خصوص دانشجویان به آن فکر کنیم چیزی نیست جز حقوق اساسی و زیر مجموعه های آن!
در حال مرور حضور در میان دانشجویان خوابگاه شاهمرادی بودم که مصرع نوشته شده بر دیوار یکی از اطاق های این خوابگاه نظرم را جلب کرد، دانشجویی بر روی دیوار نوشته بود : "هر چه ناکامی ببینی جرم نادانی توست."
................................
گزارش: نیما شایان
نظر شما