کودکان آزار دیده قربانی قوانین مبهم حمایتی!

به گزارش خبرنگار مهر ، مسئولیت بزرگ کردن و تعلیم و تربیت به نوعی یکی از دغدغه های اصلی در همه جوامع بشری است. در عین حال کیفیت و نوع شیوه های تربیتی به کار رفته می تواند تاثیرات مختلفی در شخصیت کودک بر جای گذارد.

امروزه در بیشتر کشورهای توسعه یافته ، بخش وسیعی از منابع مادی و معنوی صرف توجه به مسایل کودکان و حمایت روانی و جسمی از آنان می شود. بروز رفتارهای خشن و برخوردهای فیزیکی شاید از سوی تعدادی از والیدن نسبت به کودکان به عنوان ابزاری سودمند برای تعلیم و تربیت به کار رود و گاهی این کار به نوعی عادت می شود و به بهانه های مختلف تکرار می گردد یعنی حتی زمانی که والدین خشمگین هستند بدون آنکه از کودک خطایی سر زده باشد در معرض بروز خشم آنان قرار می گیرد.

ماده 19 کنوانسیون حقوق کودک اشاره دارد باید از کودکان در برابر هر نوع آسیب یا آزاد بدنی یا روانی توسط والدین و افراد دیگر محافظت نمود.

همچنین ، ماده 34 کنوانسیون نیز دول عضو را موظف می داند تا از کودکان در برابر بهره کشی و آزار جنسی از جمله روسپی گری و شرکت در هرزه نگاری محافظت به عمل آورد و مهم تر از همه ماده 37 کنوانسیون است که مقرر می دارد کشورهای عضو موظف هستند از کودکان در برابر شکنجه با سایر رفتارها یا تنبیهات بی رحمانه غیر انسانی یا خوار کننده برای کودکان زیر 18 سال محافظت به عمل آورند.

بر اساس آمار گزارش جهانی خشونت علیه کودکان ، طی سال 2002 حدود 150 میلیون نفر کودک دختر و 73 میلیون نفر کودک پسر به نوعی مورد سوء استفاده جنسی قرار گرفته اند و از 218 میلیون کودک کارگر در سال 2004، حدود 5 میلیون و 700 هزار نفر به طور اجباری به کار گرفته شده اند. همچنین یک میلیون و 800 هزار کودک مجبور به فحشا و یک میلیون و 200 هزار نفر نیز قربانی قاچاق انسان بوده اند.

متاسفانه در برخورد با والدین که کودکان خود را مورد و اذیت قرار می دهند مجازاتی تعریف نشده است.

در ماده 1137 قانون مدنی آمده است: هر گاه در اثر عدم مواظبت و یا انحطاط اخلاقی پدر یا مادری که طفل تحت حضانت اوست صحت جسمانی و یا تربیت اخلاقی طفل در معرض خطر باشد ، محکمه می تواند هر تصمیمی را برای حضانت به عمل آورد. نکته مهم اینکه کودک آزاری و خشونت علیه کودکان در ایران توسط خود کودک قابل پیگیری نیست.

اما همواره سئوالی که مطرح است ، اینکه به راستی چرا بزرگسالان به کودکان آسیب می رسانند.

شاید به این سبب که از رفتار کودک عصبانی هستند یا به این علت که تحت فشار قرار گرفته اند و انعکاس ناسی از این فشار را به کودکان منتقل می نمایند.

زنانی که در معرض خشنونت قرار دارند عموما افرادی کودک آزار هستند. عدم اطلاعت از چگونگی رفتار مناسب در مقابل بد رفتاری کودکان نیز دلیلی دیگر از علل آسیب رسانی به کودکان است. در حقیقت کودک آزاران امروز خود قربانیان تربیت غلط و کودک آزاری در گذشته بوده اند.

برای بنا نهادن پایه های سالم و استوار برای تشکیل خانواده و فرزند دار شدن آموزش علمی رایگان در دسترس زوج های جوان قرار گیرد. این آموزش ها باید شامل روش های صحیح فرزند پروری ، به ویژه شیوه های تادیب بدون پرخاشگری و اعمال خشنونت باشد.

ایجاد و حمایت از مراکز حمایتی خصوصا سازمان های مردم نهاد فعال در این زمینه که به منظور حفاظت از کودکان آسیب پذیر و آسیب دیده تاسیس شده اند.

بنابراین گزارش ، به دلیل اپیدمی جهانی خشونت که کودکان به ویژه دختران و زنان از نظر جسمی روانی جنسی و اقتصادی به قتل می رسند یا شکنجه و ناقص العضو می شوند از امنیت و ایمنی محروم هستند.

بر اساس آمار سازمان جهانی بهداشت هر ساله 40 میلیون کودک زیر 15 سال با چنان شدتی قربانی بد رفتاری یا بی توجهی خانواده ها می شوند که نیاز به داور و درمان پیدا می کنند.

مصونیت بزرگسالان از مجازات به علت خطاهای شان در برابر کودکان ، شاخص رفتار آنان با کودکان به ویژه آسیب پذیر ترین آنان در بیشتر طول تاریخ بوده است.

عده فراوانی از والدین ، کودک آزاری را فقط در غالب جسمانی می بینند و به اشکال دیگر کودک آزاری توجهی نمی کنند با وجود اینکه محققان اثبات کرده اند کودک آزاری و با غفلت عامل بسیار موثری در ابتلاء کودکان به اختلالات روانی و نابهجاری اجتماعی است.

کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد ، با ارائه آمار تکان دهنده ای درباره خشونت علیه کودکان در جهان ، عنوان می دارد: ناکامی در حمایت از کودکان متوجه آنان است که به صورت مستقیم مسئول بهزیستی و امنیت خانواده ها ، مدارس و جوامعی هستند که در آن زندگی و کار می کنند.

بنابر اظهارات خانم لوئیس آربور ، عامل اغلب اقدامات خشونت آمیزی که کودکان تجربه می کنند ، افرادی هستند که با آنان زندگی می کنند.

لذا ، بسیج اجتماعی بر محور مسایل مربوط به حقوق کودک باید مورد شناسایی و حمایت بیشتر قرار گیرد.

دنیای عادلانه و صلح دوست ، دنیایی مناسب کودکان است. دنیایی که در آن به همه کودکان عشق ، توجه و مراقبت داده شود تا جایی که بتوانند استعدادهای خود را پرورش دهند و در محیطی امن و حسابگر شهروندانی دلسوز و موثر شوند. این آن دنیایی است که کودکان شایسته آن هستند و ما به عنوان بزرگسالان تعهدی گریز ناپذیر برای ایجاد آن داریم.

دنیا باید بپذیرد که کودکان عزیزترین و گرانبهاترین سرمایه ای هستند که جامعه بشری در اختیار دارد ، سرمایه ای که همه آینده بشریت در گرو پیشرفت عملکرد درست آن است.

سازمان دفاع از قربانیان خشونت معتقد است حمایت یک ضرورت جهانی و حق تمام کودکان است. آزار ، استثمار و سوء استفاده در طول چرخه زندگی ، کودکان را تهدید می کند و این اعمال باید سریعا متوقف شود.