مستند سینایی در کانون فیلم نور نقد شد

به گزارش خبرنگار مهر، در ابتدای این جلسه فاضلی درباره آثار سینایی در حوزه مستند و داستانی گفت: "آثار مستند در سینمای ایران همیشه مورد کم توجهی قرار گرفته و در مورد آثار سینایی نیز همین اتفاق افتاده است. با اینکه بیشتر او را به عنوان مستندساز می شناسند، ولی این نوع سینمای او همیشه مورد کم مهری بوده است."

در ادامه سینایی درباره فیلم "قصه کوتاه چند هزار ساله" گفت: "من بسیار خوشحالم که این فیلم بالاخره در یک سالن دیده شد. قرار بود در زمانی تاثیر تفکر فلسفه و باورهای اجتماعی بر آثار هنری و فرهنگ ساز را شروع کنیم  و این مقدمه ای بود برای کتابی که هرگز نوشته نشد. اما خوشبختانه به درخواست استادان دانشگاهها و کلاس های آموزشی این فیلم بارها برای دانشجویان به نمایش درآمد."

فاضلی در ادامه افزود: "فیلم شما از جمله فیلم های فاخر است که در آن دوره ای به تصویر کشیده می شود که به نابودی رفته است. یکی از مشخصه های اصلی شما در این اثر تحقیقات و مطالعاتی است که به صورت دقیق برای تولید فیلم انجام داده اید. این موضوعی است که متاسفانه امروز برای ساخت فیلم ها کمرنگ شده و حتی از بین رفته است. این امر در اثر شما باعث شده مخاطب در وهله اول در فیلم شما با استنباط، دانایی و خرد رو به رو شود."

سینایی هم گفت: "من از سال ها پیش این موضوع را در سینما تاکید می کردم که ما برای تولید آثار فاخر نیاز به محققی داریم که بیان سینما را به خوبی بشناسد. باید از روش های تحقیقاتی در سینما استفاده شود که قابل اجرا، علمی و با هفکری کارگردان و محقق اعمال شود. در اینصورت است که این اثر موفق است. به طور مثال من در فیلم داستانی "عروس آتش" نیز 10 سال کار تحقیقاتی انجام دادم."

این فیلمساز ادامه داد: "من سینمای مستند را دوست دارم، اما سرنوشت مرا به این سینما هدایت کرد. در صورتی که اولین فیلم دانشجویی من یک اثر داستانی بود. ما زمانی وارد سینمای ایران شدیم که فقط در آن دوران می شد آثار مستند ساخت و تنها فیلمی که در آن دوران توانست به ساخت آثار غیرمستند کمک کند "گاو" بود. به هرحال شرایط آن دوران باعث شد مهر مستندساز به نوع سینمای من زده شود."

وی در ادامه افزود: "به نظر من سینمای مستند به عنوان یک پایه بسیار محکم و قوی در ساختن ساختار سینمای داستانی موثر است. اما بسیاری از کسانی که در ساخت فیلم های داستانی فعالیت می کنند به این موضوع توجه ندارند و فیلم هایشان همیشه از نظر ساختاری مشکل دارد. سینمای مستند فیلمساز را وادار می کند برای طرح موضوع از بیان سینمایی استفاده کند. در این سینما شما نمی توانید مخاطب را فریب بدهید. زیرا با فقدان داستان مخاطب هرگز سرگرم نمی شود. آنچه باعث جلب توجه مخاطب به مستند می شود بافت موجود میان موسیقی، کلام و ریتم است."