امیر عابدی عکاس و تهیه کننده سینما درباره آخرین فعالیت های خود به خبرنگار مهر گفت: آخرین فیلمی که با آن همکاری داشتم، فیلمی بود با عنوان «جاده قدیم» کار خانم حکمت که در مراحل فنی است. دو ماه پیش هم در بخش مسابقه تبلیغات جشنواره کودک و نوجوان به عنوان دبیر و داور مشغول بودم. که یک نمایشگاه جامع و کامل هم در این بخش برپا شد.
وی با اشاره به اینکه به عنوان سفیر اهدای عضو این روزها فعالیت های گوناگونی دارد، درباره دیگر فعالیت های این روزهای خود بیان کرد: سال گذشته ٣ فیلم کوتاه تهیه کردم و همچنین یک فیلم بلندتحت عنوان «ناکوک» که در حال ارایه به جشنواره هاست. برای ساخت دو فیلم سینمایی و یک فیلم ویدئویی نیز طرح هایی ارایه داده ایم که بعضا نیاز به بازنویسی دارد. همچنین فیلم بلند «ناکوک» به تهیه کنندگی مشترک من و امیر پورکیان و کارگردانی امیر پورکیان تا کنون در دو جشنواره جهانی شرکت کرده و برای اکران ارایه می شود.
عابدی در ادامه در پاسخ به این پرسش که با توجه به اینکه پایه گذار بخش تجسمی جشنواره فیلم سبز بوده اید، این دوره جشنواره را چطور ارزیابی می کنید، گفت: من سه سال با این جشنواره همراه بودم و در شورای سیاستگذاری و داوری و دبیری بخش تجسمی همراه آن بودم. در این دوره در جشنواره حضوری نداشتم و برای دیدن نمایشگاه هم دعوتی از من به عمل نیامد بنابراین امکان ارزیابی دقیقی از آن ندارم؛ البته به دعوت فرهاد توحیدی عزیز تنها برای اختتامیه حضور یافتم.
وی با بیان اینکه امیدوار است بخش تجسمی جشنواره با قدرت پیش برود، درباره ساختار این بخش در جشنواره فیلم سبز بیان کرد: من ۴ سال پیش ارتباطم با جشنواره از طریق یک ان جی او آغاز شد و به عنوان مشاور دعوت شدم که جلسات متعددی نیز داشتیم و ساختار جشنواره فیلم سبز به تدریج شکل گرفت. در زمانی که خانم ابتکار در سازمان حفاظت محیط زیست بودند برای برگزاری دوباره جشنواره که مدتی تعطیل شده بود، فعالیتهایی صورت گرفته بود و بتدریج شورای سیاستگذاری شکل گرفت که متشکل بود از فرهاد توحیدی، امیر اثباتی، فرهاد ورهرام، جعفر صانعی مقدم و بنده. همچنین از طرف سازمان محیط زیست هم دکتر مظاهری و تنی چند از معاونان وکارشناسان سازمان حضور داشتند.
عابدی ادامه داد: در آن شورا طی جلسات متعدد بحث های زیادی مطرح شد و نهایتا پیشنهاد راه اندازی بخش تجسمی نیز ارایه شد که در شورای سیاستگذاری گاهی مخالفت هایی هم وجود داشت اما ما ایستادگی کردیم و در نهایت یک فراخوان برای ۶ رشته تجسمی آماده کردیم. در واقع این جشنواره ٤ دوره برگزار شده بود و تعطیل شده بود و در دوره پنجم بخش تجسمی به آن اضافه شد.
وی با بیان اینکه به دلیل آشنایی اش با این موضوع و اینکه برخی از حوزه ها در هنر چقدر می توانند به محیط زیست آسیب برسانند یا از آن طرف کمک کننده باشند، درباره آثار اظهار کرد: آثار تجسمی می تواند هشدار دهنده باشند. از سوی دیگر می توانند زیبایی محیط زیست را بازنمایی کنند. خوشبختانه در دوره پنجم تعداد آثار زیادی به دستمان رسید و حدود ۷۰۰ اثر را روی دیوار بردیم. امیدمان به ادامه منطقی همان روند بود که البته برای دوره ششم طرح هایی هم در ذهن داشتم که عملا فرصت استفاده از آنها ایجاد نشد.
این عکاس در پاسخ به این موضوع که عموما در جشنواره های موضوعی با مباحث به صورت شعاری برخورد می شود و تاثیری در سطح جامعه ندارد، گفت: بله ما خودمان هم شاهد بودیم که جنبه شعاری در بسیاری از آثار دیده می شد اما در همان زمان تصمیم گیری مبنی بر این بود که موضوعاتی مانند توجه به محیط زیست و تخریب های انسانی در محیط فرهنگسازی شود، باید چنین جشنواره هایی برگزار شود اما راه حل بهتر این است که یک توافق کلان برای پخش آثار در رسانه ملی و یا تبلیغات شهری، صورت بگیرد. باید فیلم های محیط زیستی در رسانه های تصویری پخش شود و یا مثلا کارهای کوتاه انیمیشن از این دست را در این زمینه قبل از هر فیلم در رسانه های تصویری بگنجانند.
وی ادامه داد: با توجه به گسترش فضاهای مجازی باید کارهای کوتاه یک دقیقه ای یا کوتاه تر در این زمینه سفارش داد که قابل پخش در فضای مجازی باشد. عکس ها و پوسترها می تواند به فضاهای شهری راه پیدا کند و همه چیز به یک هفته جشنواره سبز منتهی نشود و می توان جشنواره سبز را به جای یک جشنواره کوتاه مدت عرضی به یک حرکت بزرگ طولی تبدیل کرد مشروط بر این که از متخصصین استفاده کنیم.
عابدی بیان کرد: ما در دوره قبل موضوع بحران آب را هدف گرفته بودیم اما به نظر می رسد امسال موضوع خاصی مد نظر قرار گرفته نشده بود. به نظرم تم هر جشنواره در اختتامیه دوره قبل باید مطرح شود تا هنرمندان تولید آثار را بر این مبنی هدف گیری کنند.
نظر شما