طبیعی است با ویژگی فعلی جمعیت ایران، مقایسه نرخ رشد اشتغال با کشورهای حوزه آسیای جنوب غربی که رشد جمعیت مثل ایران را تجربه نکرده اند، کفه ترازو را برای ایران سبک می کند.
شاید مطلق اشتغال در این حالت خاص مقیاس و معیار بهتری برای مقایسه باشد. با این وجود، مقایسه نرخ رشد اشتغال تصویر نسبتا مطلوبی را نشان می دهد.
نرخ رشد اشتغال، درصد تغییرات سالانه تعداد شاغلان را نشان می دهد. در سال 2005 نرخ رشد اشتغال جمهوری اسلامی ایران نسبت به سال قبل آن حدود 7/3 درصد بوده که این رقم نسبت به متوسط دوره 2000-2004 (6/3 درصد) افزایش اندکی را نشان می دهد که با این حال از میانگین نرخ رشد اشتغال در حوزه کشورهای آسیای جنوب غربی (1/3درصد) بیشتر است.
به‌کارگیری و اتخاذ سیاست‌های اشتغال‌زایی در سال‌های اخیر به ویژه در سال 2005 منجر به ایجاد فرصت های شغلی جدید در سطح کلان کشور شده است و این تغییرات موجب گردیده که جمهوری اسلامی ایران از نظر این شاخص در سطح منطقه در جایگاه مناسبی قرار گیرد، به طوری که در سال 2005 و دوره 2000-2004 ایران در رتبه ششم منطقه قرار داشته است.
از منظر دیگر، می توان گفت که با توجه به رشد 6/2 درصدی عرضه نیروی کار در سال 2005 در مقایسه با رشد 7/3 درصدی اشتغال در بازار کار جمهوری اسلامی ایران ، عدم تعادل عرضه و تقاضای نیروی کار کاهش یافته است، در حالی که کاهش این عدم تعادل‌ها در بازار کار منطقه آسیایی جنوب غربی کمتر از بازار کار جمهوری اسلامی ایران بوده است.
البته رشد اشتغال درسایر کشورهای منتخب همواره ازنوسانات زیادی برخوردار بوده که امکان مقایسه این شاخص در جمهوری اسلامی ایران و متوسط منطقه آسیای جنوب غربی را با این کشورها تا حدودی مشکل می سازد.
در عین حال باید گفت که بسیاری از کشورهای توسعه یافته صنعتی از رشد اشتغال به مراتب پایین تری نسبت به دیگر کشورها (از جمله آسیای جنوب شرقی، آمریکایی و آفریقایی) برخوردارند.
نظر شما