در این بازی حدود 16 دقیقه بازی بطور میانگین به 13 بازیکن رسید که به استثناء صمد نیکخواه و هنردوست ، سایر بازیکنان زمانی زیر 20 دقیقه داشتند با این وجود تیم ملی با اختلافی قابل توجه و با نتیجه 111 بر 77 تیم اونیکس روسیه را در هم کوبید.
شاخصه موفقیت اونیکا زمانی مشخص می شود که بازیکنان شاخص و موثر مانند سامان ویسی و ایمان زندی در این بازی به ترتیب 20/11 و 09/12 دقیقه به میدان رفتند اما روند صعودی تیم هیچ تغییری نکرد.
اونیکا به نوعی تعادل را در بین بازیکنان تیم بوجود آورده تا جائیکه تفاوت محسوسی بین بازیکنان ثابت و ذخیره احساس نمی شود و نیمکت نشینان ماههای گذشته ، اعتماد به نفس و البته عملکردی مشابه بازیکنان ثابت پیدا کرده اند. درحالی که در گذشته زمان بازی بازیکنان کاملا مشخص کننده بازیکنان ثابت و ذخیره بود چرا که نیمکت نشینان بسیار کمتر از ثابت ها به میدان می رفتند.
از جمله تفاوت های دیگری که تیم ملی بسکتبال در زمان فردریک اونیکا با گذشته داشته، رعایت بسیاری از اصول است که در گذشته کم اهمیت تر به نظر می رسید. ملی پوشان در تله های دفاعی کاملا منسجم عمل می کنند و در دفاع کمکی و پوششی اصولی را رعایت می کنند که « سیستی» مدرس بین المللی بسکتبال نیز به آن تاکید داشت. فاصله گرفتن از حملات عجولانه و بهره بردن از سیستم های حمله ای بر مبنای قابلیت های بازیکنان از جمله مواردی است که انسجام و هماهنگی بیش از پیش تیم ملی را باعث شده و از امتیاز آوردن حریف جلوگیری کرده و به امتیاز آوری تیم خودی ختم می شود.
اونیکا موفق شده است که تک ستاره بودن را در تیم ملی کم رنگ کرده و قابلیت های بازیکنان را درکناریکدیگر به گونه ای قرار دهد تا از ترکیب آن تیم ملی بصورت یک ستاره عمل کند.
استفاده به موقع از دفاع های یارگیری، جاگیری و حتی پرس تمام زمان بسته به شرایط بازی نشان از بازیخوانی اونیکا دارد که بسیاری از بازیکنان تیم ملی بر آن صحه می گذارند. با این وجود آنچه که به نظر می رسد در تیم ملی به شرایط ایده آل نرسیده ، آمادگی جسمانی بازیکنان است که امید می رود تا مسابقات دوحه یعنی 9 آذرماه محقق شود. اگر افت و خیزی که تاکنون در تیمهای مختلف ایران دیده شده است در مسابقات دوحه قطر به حداقل برسد ، ملی پوشان با این شرایط فعلی امیدواری های زیادی خواهند داشت.
نظر شما