به گزارش خبرنگار مهر، زهرا اسمعیلی، کارشناس ارشد مطالعات جهان در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری مهر قرار داد نوشته است:
کتاب تاریخ را که ورق می‌زنیم خط به خط آن برگی جدید است. وقتی سخن از تاریخ به میان می‌آید هر شخصی تصویری از آن برای خود می‌سازد. شاید این تصویر، تصویر یکی از بزرگان یا اندیشمندان جهان باشد، شاید هم تصویری از جنگ‌ها، نبردها و فتح نامه‌ها در ذهن باشد. جشن‌ها چطور؟ چقدر با جشن‌های تاریخی ملل مختلف آشنایی داریم؟ شاید این مطلب فرصتی را به ما بدهد که لااقل با تاریخچه یکی از مراسم بزرگ و قدیمی‌هندوستان آشنا شویم، مراسمی‌به نام دیوالی که معروف به جشن نور است. این مراسم به مدت پنج روز در سر تا سر هندوستان برگزار می‌شود و هر ساله این کشور در این بازه زمانی با سیل عظیمی‌از گردشگران از سر تا سر جهان مواجه می‌شود. تاریخ دقیق آن هر ساله بر اساس تقویم قمری هندی‌ها مشخص خواهد شد در نتیجه در تقویم‌های دیگر متغیر است.
واژه دیوالی از واژه دیپاوالی که به معنای نور است گرفته شده است. رنگ و نور از شناسه‌های برجسته و تاثیرگذار هر جشن و سرور و آیین هستند. تمامی‌خانه‌ها از فقیرانه ترین خانه گرفته تا مجلل ترین خانه‌ها با شمع و نور فانوس‌های مخصوص که نماد دانش است و دارای رنگی نزدیک به نارنجی آتشین است تزئین می‌شوند. بانوان و دختران هندی با ذوق و سلیقه خود نقاشی‌هایی سنتی با پودرهای رنگ در کف اتاق، حیاط و درگاه خانه‌های خود ایجاد کرده و دور تا دور آن را با شمع و گل‌های رنگارنگ تزئین می‌کنند.
مردم هندوستان با دادن هدایا و شیرینی و شکلات به اعضای خانواده، اقوام، دوستان، آشنایان و فقیران این روزها را جشن می‌گیرند. در روز اول، مردمان هندوستان در کنار درختان قدیمی‌در خانه‌های خود یا نزدیک ترین مکان به خودشان شمع‌ها و فانوس‌هایی را روشن می‌کنند و با هم و در کنار هم دعا می‌کنند که با افزاس آگاهی توانایی بیشتر جهت مبارزه علیه بیماری و مرگ رو به رو شوند. در غروب روز اول حمام کرده و سپس با شیرینی و هدایای خود از یکدیگر پذیرایی می‌کنند.
روز دوم نمادی است برای از خود گذشتگی. در این روز بزرگان به اطرافیان خود یاد آوری می‌کنند که باید برای نفع جامعه از منافع شخصی و فامیلی بگذرند و دست در دست هم به پیشبرد جامعه خود کمک کنند و هر گونه خودخواهی و تکبر را کنار بگذارند. در غروب استراحت کرده و فانوسی روشن نمی‌شود تا ذهن برای برگزاری جشن اصلی دیوالی که در روز سوم است آماده شود.
در روز سوم که روز دیوالی است ماه به طور کامل غروب می‌کند و تاریکی مطلق آسمان را فرا می‌گیرد. مردم هندوستان بر این باورند که این تاریکی می‌تواند شروعی تازه برای آن‌ها باشد. در این روز در هنگام طلوع و غروب آفتاب دست به دعا برده و نعمت و برکت را برای خانه‌های خویش می‌خواهند. برای این روز خانه‌های خود را پاکیزه می‌کنند و به دید و بازدید یکدیگر می‌روند. خانه‌های خود را با شمع و فانوس‌های بی شمار تزئین کرده و در هنگام شب با جمع شدن به دور یکدیگر به تماشای فانوس‌ها و آتشبازی می‌نشینند.
روز چهارم، روز احترام به طبیعت است. در این روز دعا می‌کنند که از هر گونه سیل و طوفان و بلایای طبیعی در امان باشند. در این روز دعا می‌کنند که زمین‌های کشاورزی شان پر محصول و دام‌های بیشمار داشته باشند. در این روز برنامه‌های اقتصادی خود برای سال آینده را تنظیم کرده و دعا می‌کنند که سالی پر برکت همراه با رونق مالی و اقتصادی در پیش داشته باشند.
روز پنجم، روز احترام به خواهران است. برادران با شیرینی، شکلات و هدایای خود به دیدار خواهران خود رفته و جویای احوال آنان می‌شوند. در این روز خواهران برای برادران خود سلامتی، نشاط، برکت و موفقیت را دعا می‌کنند. این روز آخرین روز مراسم دیوالی است و همه مردم با انرژی مضاغفی آماده آغاز سال نو خود می‌شوند ...
نظر شما