اخلاق، لازمه جدایی‌ناپذیر عدالت است

به گزارش خبرگزاری مهر، متن زیر گفتاری از مصطفی دلشاد تهرانی است که در ادامه می خوانید؛

اقتصادی می‌تواند با عدالت قرین گردد که فرهنگ حاکم بر جامعه خواهان آن باشد که روابط و مناسبات اقتصادی، و تولید و توزیع و مصرف، آلوده به ناپاکیِ اقتصادی نباشد. اگر فرهنگ عمومی تمایلی به پاکی اقتصادی نداشته باشد و آن را مطالبه نکند، سدّی بلند در برابر عدالت اقتصادی برپا می‌شود که تحقق آن را ناممکن می‌سازد. تمایل عمومی به پاکی اقتصادی و تبدیل آن به مطالبه‌ای جدّی از خود، جامعه، حکومت و سازمان‌های اقتصادی عاملی اساسی در بسامانی اقتصاد به سوی عدالت است. در چنین فرهنگی، پاکی اقتصادی بر تمام روابط و مناسبات اقتصادی، و تولید و توزیع و مصرف حکومت می‌کند و در تزاحم هر یک از این امور با پاکی اقتصادی، آن چه تقدم دارد، پاکی اقتصادی است، چنان‌که امام علی(ع) آموزش داده است :

«الْحِرْفَةُ مَعَ الْعِفَّةِ خَیْرٌ مِنَ الْغِنی مَعَ الْفُجُورِ.»   نهج البلاغه ،نامۀ ۳۱

محرومیت کشیدن  با پاکدامنی، به مراتب از توانگری همراه با مرزشکنی و هرزگی ارزشمندتر و بهتر است.

منهای حکومتِ اخلاق بر اقتصاد، راهی به عدالت نیست، که اخلاق، لازمه جدایی‌ناپذیر عدالت، و اصول آن، اصول حاکم بر هر حوزه‌ای از زندگی است؛ و با زیر پا گذاشتن آن، هیچ چیز به سلامت نمی‌ماند. امیرمؤمنان علی(ع) در حکمتی که راهنمای زندگی انسانی و ایمانی است، فرموده است :

«طُوبَیْ لِمَنْ ذَلَّ فِی نَفْسِهِ، وَ طَابَ کَسْبُهُ، وَ صَلَحِتْ سَریرَتُهُ، وَ حَسُنَتْ خَلِیقَتُهُ، وَ أَنْفَقَ الْفَضْلَ مِنَ مَالِهِ، وَ أَمْسَکَ الْفَضْلَ مِنْ لِسَانِهِ، وَ عَزَلَ عَنِ النَّاسِ شَرَّهُ، وَ وَسِعَتْهُ السُّنَّةُ، وَ لَمْ یُنْسَبْ إِلَی الْبِدْعَةِ.»  
همان ، حکمت ۱۲۳

خوشا آن که خود را فروتن انگاشت، و کسبی پاکیزه داشت، و نهادش را از بدی بپرداخت، و اخلاق خود را نیکو ساخت، و زیادت دارایی‌اش را بخشید، و زبان را از فزون‌گویی در کشید، و شرّ خود را به مردم نرساند، و سنّت او را کافی بود، و خود را به بدعت منسوب نگرداند.