خبرگزاری مهر- گروه استان ها- حجت الاسلام کاظم لطفیان *؛ ۲۷ آذر سپیده دم درخشانی است که توسط مشعل داران فقاهت و دانایی و سنگرنشینان علم و دانش و با توجه به آرمان های مقدس عدالت خواهی، خروش بر بیدادگری، بازیابی هویت ایرانی – اسلامی در عرصه حیات اجتماعی هویدا و با برکات خویش زخم های کهنه ملت را در عرصه معنویت و دانش درمان کرده است.
با نگاهی به تحولات سه دهه اخیر باید گفت حوزویان و دانشگاهیان عزیز و متعهد با ویژگی های منحصر به فرد معنوی و با استنباط، ژرف اندیشی و فهم اجتهادی مثال زدنی حوادث و رویدادها، همواره در تاریخ مبارزات علمی و فکری ملت سرافراز درخشیده و نگذاشتند دیو استعمار و استکبار بر آسمان ایران عزیز سایه افکند.
مناسب می بینم در طلیعه گفتار، توجه فرهیختگان و فرزانگان عزیز را به این روایت نورانی امام هفتم که می تواند منشوری برای وحدت حوزه و دانشگاه باشد، جلب کنم.
قال الکاظم (ع): «وجدت علم الناس فی اربع احدها ان تعرف ربک و الثانی ان تعرف ما صنع بک و الثالث ان تعرف ما اراد منک و الرابع ان نعرف ما یخرجک عن دینک». این روایت نورانی محتوای دانش را در محورهای زیر تبیین می‌کند که مهمترین هدف دانش خداشناسی ،جهان شناسی ، هدف شناسی و آفت شناسی است.
تا وقتی که محتوای علم رنگ و بوی دینی به خود نگیرد نمی توان از اسلامی شدن دانشگاه سخن گفت و تا آن گاه که حوزه های علمیه در پردازش مسائل نوپدید به تولید علم همت نگمارند نمی توان حوزه علمیه تراز حکومت اسلامی را به نظاره نشست و این مهم زمانی محقق خواهد شد که حوزه و دانشگاه در کنار هم بیندیشند، دانش مورد نیاز جامعه را تولید و برای به کاربستن آن تلاش کنند و به‌عنوان گنجینه فضایل ارزشمند جامعه در مقابل تمام انحرافات و کجروی ها بایستند.
اما باید بدانیم منظور از وحدت، یگانگی در جهت گیری و پیگیری اصول مشترک حوزه و دانشگاه است و به تعبیر رهبر فرزانه انقلاب «وحدت حوزه و دانشگاه یعنی وحدت در هدف و هدف این است که همه به سمت ایجاد یک جامعه پیشرفته، مستقل، جامعه امام، جامعه پیشاهنگ، جامعه الگو حرکت کنند».معنای وحدت این نیست که دانشگاه فدای حوزه و یا حوزه فدای دانشگاه شود، بلکه بدین معناست که این دو مرکز تولید اندیشه، به این باور برسند که وحدت امری علمی، ممکن و ضروری است که در رهگذر آن همگان درک کنند که حقیقت بیش از آنکه محصول توده ها باشد، نتیجه تفکر نخبگان است.
طبیعی است این وحدت می بایست در بستر پردازش آرمان مشترک و ایجاد یک ساختار هماهنگ برای رسیدن به مبانی معرفتی مورد پذیرش حوزه و دانشگاه محقق شود، تا نسل گمشده ای که نفس‌زنان در جاده پریشانی در حرکت است در پرتو انوار درخشان فقه و دانش، مسیر درست را بازیابی کنند. همگان باید بپذیریم که وحدت به معنای تعطیلی مباحثات و مجادلات علمی که در پرتو آن زایش علمی تحقق می یابد، نیز نخواهد بود.
به یقین وحدت حوزه و دانشگاه از رهگذر کتمان حقایق و ارزش های موجود در این دو نهاد دست نایافتنی تر، بلکه در قلمرو خردگرایی و استدلال منطقی و نیز پذیرش فضیلت های مشترک است که می توان بر کرسی هم اندیشی و همگرایی تکیه زد و سیمای زشت تفرقه را برای همیشه از مقابل دید جامعه کنار گذاشت. اگر غیر این باشد کارکرد مشترک حوزه و دانشگاه که همان زایش اندیشه، قدرت تولید علم و ایجاد فرهنگ و تمدن در ابعاد جهانی است را از دست خواهد رفت و آن زمان است که جامعه باید خاموشی چراغ علم را به انتظار بنشیند و تجربه تلخ رکود و افول تمدن شکوهمند ایرانی – اسلامی را برای چندمین بار تجربه کرد.
حوزه و دانشگاه باید با جهت گیری صحیح به وحدت به‌عنوان موضوع عقیدتی، نه سیاسی آن هم در عرض اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و در ساختار مکتب اهل بیت(ع) و در زیر شاخه گفتمان ولایت فقیه بنگرند.
*مدیرکل تبلیغات اسلامی خراسان رضوی
نظر شما