مسئولان ورزش گلستان من را بی انگیزه کردند/ ایران را ترک می‌کنم

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها – محمد صالحی: دوچرخه سواری را از سال ۸۴ با رشته کوهستان آغاز و در دومین مسابقه استانی‌اش در ۱۴ سالگی مقام سوم را کسب کرد.

قهرمانی در مسابقات جوانان کشور بهانه‌ای شد تا به اردوی تیم ملی دوچرخه سواری دعوت شود و در این رده سنی موفق به کسب مقام‌های دوم و سوم تور بین المللی مازندران شد.

در سال ۹۰ به همراه تیم ملی دوچرخه سواری نایب قهرمان تور آذربایجان شد تا تنها ایرانی مدال آور این رقابت‌ها باشد و پس از آن در مسابقات قهرمانی آسیا مقام سوم رشته سه هزار متر را کسب کرد که هنوز کسی نتوانسته این عنوان را تکرار کند.

در سه سال اخیر هم مقام‌های زیادی در لیگ دوچرخه سواری و مسابقات قهرمانی کشور کسب کرده و در اردوهای تیم ملی حضور داشته است.

صحبت از «سجاد جعفرنسب» دوچرخه سوار ۲۴ ساله اهل مینودشت است که این روزها از بی توجهی مسئولان استانی و شهرستانی به شدت دلخور است.

هزینه‌هایم توسط خانواده‌ام تامین می‌شد

این دوچرخه سوار عنوان دار گلستانی در گفتگو با خبرنگار مهر صحبت‌هایش را با هزینه‌های سرسام آور ورزش دوچرخه سواری آغاز می‌کند و می‌گوید: هزینه‌های دوچرخه سواری بسیار بالاست و دوچرخه‌ای که ورزشکاران در مسابقات آسیایی از آن استفاده می‌کنند حدود ۳۵ میلیون تومان قیمت دارد. هر ۶ ماه باید دوچرخه‌ام را سرویس کنم که حدود ۷۰۰ هزار تومان هزینه سرویس آن است و هزینه‌های تعویض لاستیک را هم باید به آن اضافه کرد.

جعفرنسب ادامه می‌دهد: در تمام این سال‌ها هزینه‌های ورزشی‌ام را خانواده‌ام تقبل کرده‌اند و بخشی از آن هم از طریق جوایزی که در مسابقات به دست می‌آورم تامین می‌شود. قرارداد تیم‌های باشگاهی هم حداکثر پنج میلیون تومان است، اما هزینه‌های دوچرخه سواری به قدری است که حتی ۲۰ میلیون تومان هم به چشم نمی‌آید.

وی در خصوص کمک‌های مسئولان دوچرخه سواری و ورزش می‌گوید: کمک‌های مسئولان شهرستان مینودشت در حد ۱۰۰ هزار تومان است در حالی که یک حلقه لاستیک ۲۵۰ هزار تومان قیمت دارد. اداره ورزش و جوانان مینودشت کمک بیشتری از هیئت دوچرخه سواری استان داشته و حدود ۷۰۰ هزار تومان در چند ماه گذشته به من کمک کردند اما هیئت دوچرخه سواری استان امسال فقط ۵۰۰ هزار تومان به من کمک کرد.

وی اضافه می‌کند: در تمام این سال‌ها هیچ گاه اسپانسر نداشتیم، حتی به رئیس هیئت دوچرخه سواری گلستان گفتم برای حضور در لیگ دسته اول اسپانسر جذب کنید و من قول صعود به لیگ برتر می‌دهم اما در نهایت اسپانسری جذب نشد.

در جاده‌های مینودشت تمرین می‌کنم

یکی از مهم‌ترین مشکلات دوچرخه سواری در استان گلستان نبود پیست تمرینی بوده که مشکلات زیادی برای دارنده مقام سوم دوچرخه سواری آسیا به وجود آورده است، جعفرنسب در این باره می‌گوید: در استان گلستان پیست دوچرخه سواری نداریم و من مجبور هستم در جاده‌های مینودشت تمرین کنم که این جاده‌ها استاندارد تمرین نیست و اوضاع خوبی ندارد.

وی اضافه می‌کند: البته در جاده‌های دیگر شهرستان‌ها هم تمرین می‌کردم که بسیار خراب بود و تلفن همراهم مورد سرقت قرار گرفت و درگیری به وجود آمد، حتی می‌خواستند دوچرخه‌ام را بدزدند.

هیج گاه مربی و حریف تمرینی نداشتم

یکی از عجیب‌ترین مشکلات جعفرنسب این بوده که در طول ۱۲ سال فعالیت در دوچرخه سواری مربی نداشته است، وی در این خصوص می‌گوید: من از همان ابتدای فعالیتم مربی نداشتم و در تمام این سال‌ها بدون مربی تمرین کرده‌ام زیرا مربیان دوچرخه سواری گلستان در حد قهرمانی استان هستند.

دوچرخه سوار گلستانی تیم ملی اضافه می‌کند: متاسفانه رئیس هیئت دوچرخه سواری گلستان به فکر ریاست خودش است و فقط زمان مسابقات برای حضور در رقابت‌ها با من تماس می‌گیرد.

وی ادامه می‌دهد: در تمام این سال‌ها حریف تمرینی هم نداشتم و مجبورم با ماشین یا موتور مسابقه بدهم، امسال دوچرخه‌ای نداریم که بتوانیم در مسابقات کشوری شرکت کنیم و گلستان ضعیف‌ترین استان کشور از لحاظ تجهیزات دوچرخه سواری است.

دوچرخه سواران گلستانی از هیئت استان ناراضی هستند

این دوچرخه سوار گلستانی عنوان می‌کند که فقط هفت یا هشت دوچرخه سوار در گلستان داریم که همگی آنها بالای ۳۵ سال هستند و می‌گوید: در استان گلستان دوچرخه سوار جوانی که به دنبال پیشرفت باشد نداریم و در مسابقات استانی فقط ۶ یا هفت نفر شرکت می‌کنند.

دوچرخه سواران گلستانی از هیئت استان ناراضی هستند، زیرا چهار تا پنج دوچرخه سوار خوب داشتیم که می‌توانستند پیشرفت کنند اما هیئت دوچرخه سواری گلستان هیچ حمایتی از آنها انجام نداد

جعفرنسب ادامه می‌دهد: آقای زنگی حدود ۱۰ سال است که به عنوان دبیر و رئیس هیئت دوچرخه سواری گلستان فعالیت می‌کند اما هیچ گاه پیگیر جذب اسپانسر برای دوچرخه سواری استان نبوده است. دوچرخه سواران گلستانی از هیئت استان ناراضی هستند، زیرا چهار تا پنج دوچرخه سوار خوب داشتیم که می‌توانستند پیشرفت کنند اما هیئت دوچرخه سواری گلستان هیچ حمایتی از آنها انجام نداد.

وی اضافه می‌کند: خودم یک شاگردی داشتم که خیلی مستعد بود اما وضع مالی خوبی نداشت، با هیئت دوچرخه سواری استان صحبت کردیم که دوچرخه را در اختیار این ورزشکار قرار دهد اما متاسفانه دوچرخه را به کسی دادند که خودش دوچرخه داشت تا از این دوچرخه به عنوان تمرین استفاده کند.

کفش برای تمرین ندارم

دوچرخه سوار گلستانی تیم ملی معتقد است خیلی از دوچرخه سواران به دلیل رفتارهای رئیس هیئت دوچرخه سواری استان این رشته را کنار گذاشتند و می‌گوید: من هم امسال تصمیم گرفته بودم دوچرخه سواری را کنار بگذارم اما دوستانم به من انگیزه دادند و از این کار منصرف شدم.

جعفرنسب ادامه می دهد: کار به جایی رسیده که حتی کفش برای تمرین ندارم اما جواب رئیس هیئت دوچرخه سواری استان این بوده که وضعیت کل کشور خراب است. من در آمدی از جایی ندارم و در سه سال اخیر شرایط مالی تیم‌ها ضعیف شده و تعداد تیم‌های لیگ برتر هم کم شده است.

مدیرکل ورزش و جوانان گلستان من را به اتاقش راه نداد

این دوچرخه سوار عنوان دار گلستانی به شدت از مدیرکل ورزش و جوانان استان گله مند است و می‌گوید: من دو بار برای دیدار با مدیرکل ورزش و جوانان گلستان از مینودشت به گرگان سفر کردم که هر دو بار من را به اتاق‌شان راه ندادند. یک بار سه شنبه که روز ملاقات عمومی با مدیرکل ورزش و جوانان گلستان است به گرگان آمدم که گفتند آقای طیبی جلسه دارد، به مسئولان دفتر ایشان گفتم من از راه دوری آمده‌ام و فقط می‌خواهم ۱۰ دقیقه با آقای طیبی صحبت کنم که با گذشت دو ساعت این اتفاق رخ نداد و این رفتار خیلی من را ناراحت کرد.

جعفرنسب ادامه می‌دهد: حتی یکی از ملی پوشان کبدی هم در همان روز کنار من نشسته بود تا با آقای طیبی دیدار کند اما وی هم نتوانست با ایشان دیدار کند و خیلی ناراحت شده بود. من یک بار دیگر هم برای دیدار با مدیرکل وررش و جوانان به گرگان سفر کردم که باز هم موفق به دیدار با ایشان نشدم.

یک بار سه شنبه که روز ملاقات عمومی با مدیرکل ورزش و جوانان گلستان است به گرگان آمدم که گفتند آقای طیبی جلسه دارد، به مسئولان دفتر ایشان گفتم من از راه دوری آمده‌ام و فقط می‌خواهم ۱۰ دقیقه با آقای طیبی صحبت کنم که با گذشت دو ساعت این اتفاق رخ نداد و این رفتار خیلی من را ناراحت کرد

وی اضافه می‌کند: من فقط یک بار آقای طیبی را از نزدیک دیدم، زمانی که دوچرخه‌ام را در مسابقات تهران دزدیده بودند برای پیگیری این موضوع به دفتر ایشان رفتم که قرار شد پیگیری کنند اما در نهایت یک خبرنگار تهرانی پیگیر سرقت دوچرخه‌ام شد و حدود پنج ماه بعد همان خبرنگار دوچرخه‌ام را پیدا کرد.

مدیرکل قبلی ورزش و جوانان گلستان همواره پشت من بود

این دوچرخه سوار گلستانی معتقد است مدیرکل پیشین ورزش و جونان استان احترام بیشتری برای ورزشکاارن قائل بود و پیگیری‌های زیادی انجام می‌داد، جعفرنسب می‌گوید: زمانی که آقای پاشا مدیرکل ورزش و جوانان گلستان بودند پیگیری زیادی برای ورزشکاران انجام می‌دادند، به طور مثال زمانی که من به اردوی تیم ملی دعوت نمی‌شدم همان لحظه به رئیس فدراسیون زنگ می‌زد که چرا جعفرنسب را به تیم ملی دعوت نکردید و همواره پشت ورزشکار بود.

وی ادامه می‌دهد: آقای پاشا حتی به رئیس فدراسیون گفت من باید به تهران بیایم و مسابقات انتخابی را ببینم که چرا جعفرنسب به تیم ملی دعوت نشده است. زمانی که آقای پاشا مدیرکل ورزش و جوانان استان بود انگیزه زیادی برای کسب مدال داشتم زیرا می‌دانستم هوای ورزشکاران را دارد و نمی‌گذارد حق ما خورده شود.

وی اضافه می‌کند: متاسفانه از زمانی که آقای طیبی مدیرکل ورزش و جوانان گلستان شدند حمایتی از من صورت نگرفته و احساس می‌کنم مسئولان ورزش استان پشت من نیستند. زمانی که آقای پاشا مدیرکل ورزش و جوانان بود من نفر ثابت تیم ملی بودم زیرا حمایت‌های زیادی از من انجام می‌داد.

از ایران می‌روم و خیلی چیزها را به برخی‌ها ثابت می‌کنم

دوچرخه سوار گلستانی تیم ملی پیشنهادهایی از تیم‌های خارجی دارد و پیگیر حضور در یکی از تیم‌های مالزی است، جعفرنسب در این باره می‌گوید: سال ۹۴ یکی از تیم‌های لیگ مالزی من را می‌خواست اما روانشناس تیم ما این اجازه را نداد، در آن زمان خیلی تحت فشار بودم و حتی  فکر تغییر تابعیت به سرم زده بود.

وی ادامه می‌دهد: هنوز هم پیگیر رفتن به کشورهای خارجی برای حضور در لیگ آنها هستم زیرا خیلی تحت فشار قرار دارم و انگیزه‌ای برای رکاب زدن در استان و ایران ندارم. سه ماه پیش قرار بود بروم مالزی که با مشکل ویزا مواجه شدم، اما اکنون مذاکرات جدی انجام داده‌ایم و جوایز مسابقات آنجا به اندازه‌ای است که منبع درآمد محسوب می‌شود.

وی اضافه می‌کند: در خارج از کشور بر اساس زحمتی که می‌کشید درآمد دارید و تیمی که با آن مذاکره کردم تیمی بین المللی است که مسابقاتش خارج از مالزی برگزار می‌شود.

وی یادآور می‌شود: من دوست دارم برای کشور خودم مسابقه بدهم و پرچم تیم ملی کشورم را بالا ببرم و اگر به مالزی بروم و تیم ملی از من دعوت کند به اردو ملحق می‌شوم. دیگر هیچ هدفی در ایران ندارم و انگیزه‌ام رفتن به خارج از کشور است و اگر این اتفاق رخ دهد خیلی چیزها را به برخی افراد ثابت می‌کنم

گفتند اگر ورزش می‌کنی برای خودت است

جعفرنسب به وعده‌های مسئولان شهرستان مینودشت اشاره می‌کند و می گوید: اینجا کمک که نمی‌کنند هیچ حتی به من بی احترامی هم می‌کنند و به طور مثال سالی که مقام آسیایی کسب کرده بودم شهردار مینودشت قول داد امتیازی برای احداث مجتمع تفریحی ورزشی در اختیار من قرار دهد. این پیشنهاد آنها بود و من هم پیگیر این موضوع شدم و در جلسات شورای شهر حضور یافتم اما هیچ اتفاقی رخ نداد و گفتند اگر ورزش می‌کنی برای خودت است.

وی ادامه می دهد: خیلی در حق ورزشکاران ظلم می‌شود و اگر کسی بخواهد سمت ورزش بیاید من پیشنهاد می‌دهم این کار را انجام ندهد.

این دوچرخه سوار گلستانی اضافه می‌کند: امسال هزینه‌های حضور در مسابقاتم توسط خانم قزلسفلو که یکی از آشناهای ماست تامین شد زیرا خانواده‌ام وقتی بی احترامی مسئولان را دیدند سرد شدند و نگران آینده شغلی من هستند.

وی در پایان یادآور می‌شود: باید از خانواده‌ام تشکر کنم که همواره از من حمایت کردند، همچنین از خانم قزلسفلو که امسال در سه مرحله لیگ که دو طلا و چهار برنز گرفتم از من حمایت کردند و هزینه‌هایم را متقبل شدند سپاسگزارم و باید تشکری هم از رضا قره محمدلو مربی بدنسازم که زحمت زیادی برای من کشیدند داشته باشم.