به گزارش خبرنگار مهر، حسن فولادی ظهر سهشنبه در دومین همایش ملی رویکردهای نوین آمایش سرزمین به میزبانی دانشگاه صنعتی شاهرود بابیان اینکه مرکزیت و مرجعیت علمی برای آمایش سرزمین تعریفنشده است، ابراز داشت: در آمایش سرزمین باید به مهمترین موضوعات یعنی امنیت، اقتصاد و معیشت مردم و فرهنگ و آموزش توجه کنیم و این در حالی است که در این طرح بیشتر به عمران و آبادانی مناطق پرداختهشده است.
وی بابیان اینکه در آمایش سرزمین بهجای تسهیل به سمت پیچیدهتر و دشوارتر کردن برنامهریزیها حرکت کردیم، افزود: برنامه اول و دوم توسعه بر موارد عمرانی تکیه داشت، از برنامه سوم توسعه به سمت رشد اقتصادی حرکت کردیم که هنوز به سرانجام نرسدیم چراکه سطح کلان، اهداف و سرمایهگذاریها و غیره را تعیین میکنیم و به بعد سرزمینی توجهی نداریم که چه اتفاقی قرار است رخ دهد.
بنیانگذار آمایش سرزمین در کشور بابیان اینکه در طی چهار دهه تلاش شد تا مسائل آمایش سرزمین تبیین شود، ابراز داشت: برای رسیدن به نقطه ایده آل راه درازی در پیش داریم چراکه این برنامهها به رشد اقتصادی فکر میکردند و در نهایت خروجی منطقهای مشخصی نیز نداشتیم.
فولادی بابیان اینکه از اواسط برنامه چهارم بحث توسعه منطقهای هم مطرح شد، تصریح کرد: صرف پرداختن به مسائل اقتصادی و توسعه منطقهای هر کدام به تنهایی باعث پیشرفت نشد، زمانی برنامهریزیهای کلان اقتصادی باشد و وقتی برنامه اهداف تولید ناخالص اهداف هر بخش را تعیین میکند که بازرگانی شش درصد، کشاورزی سه درصد، صنعت ۹ درصد، رشد کنند، نمیتوان چندان موفق وارد کارزار شد چراکه مقدم بر رشد اقتصادی توزیع جغرافیای مناسب است.
وی بابیان اینکه سال سوم و چهارم برنامه مناطق توسعهیافته بهسوی رشد ومناطق کمتر توسعهیافته لاغرتر و ضعیف شدند، افزود: در اینجا ضرورت یک برنامه و نگرش مانند آمایش سرزمین که رشد و تعادل را داشته باشد مطرح میشود، در تعریف آمایش سرزمین تنظیم رابطه بین انسان فضا و فعالیت در راستای تحقق آرمان ها و اهداف مطابق باارزشهای است.
بنیانگذار آمایش سرزمین در کشور بابیان اینکه مهمترین و سخت ترین بخش آمایش تعادل و کنترل کردن همزمان جامعنگری به معنای پخش کردن نگرش است، ابراز داشت: از یک سطح مسائل راهبردی نباید وارد آمایش سرزمین شویم و درگیر شدن در جزئیات نه تنها کمکی نمی کند بلکه تنها برنامهها را نیز پیچیدهتر کرده است.
فولادی اضافه کرد: تیم های آمایشی در ۳۱ استان کار را آغاز کردند اما به دلیل نبود روش های واحد به موفقیت چندانی تاکنون نرسیدیم و تا به امروز نتوانستیم گستردگی تعابیر و تدابیر را در حوزه آمایش مهار کنیم.
نظر شما