به گزارش خبرنگار مهر، ارزشهای اخلاقی برگرفته از آموزه ها و تعالیم دین اسلام بوده و منطبق با فطرت بشر در طول تاریخ است، همانگونه که اخلاق اسلامی برای ما ارزش به شمار می رود، در گذشته برای پیشینیان ما نیز دارای ارزشهای بسیاری بوده است. با توجه به فطرت انسان، اسلام به اخلاق و ارزشهای اخلاقی تأکید بسیاری می کند، چرا که این ارزشها با گذشت زمان و تحولات عصر دچار تغییر و تحول نشده و از ارزش آنها نیز کاسته نمی شود .
ارزشهای اخلاقی از دین سرچشمه می گیرند و اجرا و پیاده کردن این قوانین برای همه مردم ارزشمند است، زیرا خداوند که خود منشأ خیر، برکت و منفعت است از خیر حمایت و پشتیبانی می کند.
اخلاق اسلامی همان فضایل اساسی است که ویژگیهای اخلاقی چون راستی، وفا، عفت، امانتداری، صداقت، مهربانی، فداکاری، مهرورزی، عطوفت، گذشت، ایثار، احترام به یکدیگر، همزیستی و تشریک مساعی را در بر می گیرد که همه این امور با تحولات زندگی و پیشرفتهای علم و تکنولوژی ارزشهای خود را حفظ کرده است؛ چرا که هر یک از فعلهای پسندیده انسان با سرشت خدایی مرتبط است.
این ارزشهای اخلاقی دستاوردهایی در یک جامعه به دنبال دارد که از آنها می توان به رها شدن جامعه از نگرانی و اضطراب اشاره کرد که موجب آرامش و طمأنینه یک ملت می شود که می تواند در روند زندگی فردی و اجتماعی آنها تأثیرات بسیاری داشته باشد.
در عصر کنونی با توجه به پیشرفت انسان در صنعت و کنار گذاشتن معیارهای اصیل اخلاقی شاهد بحران ارزشهای اخلاقی هستیم؛ از این رو تمسک و رجوع به ارزشهای اخلاقی و پایبندی به آنها موجب رشد و تعالی و سلامت جامعه می شود، بنابراین باید ارزشهای اخلاقی در جامعه نهادینه شود تا ضمن دستیابی به وحدت مسلمانان اهداف والای اسلام نیز به دست آید.
از سوی دیگر اسلام به عنوان دینی غنی و اصیل به مسئله گفتگو به ویژه گفتگوی ادیان و احترام به حقوق دیگری تأکید بسیاری کرده، به طوری که در دنیای امروز چالشهای متعددی پیش روی جهان اسلام است که برای مقابله با آنها باید استرتژی واحدی در نظر گرفت و یکی از این راهکارها توجه بیشتر مذاهب اسلامی به تقریب است، بنابراین"گفتگو" راهکاری اساسی برای نزدیکی ادیان است .
قرآن کریم طی آیات متعدد بر مسئله گفتگو تأکید بسیاری کرده است و از انسانها خواسته تا به درستی یکدیگر را مورد خطاب قرار دهند، زیرا کلامی که انسان بر زبان می راند، از عقل وی نشأت می گیرد و بیانگر طبیعت، خلق و خوی و نوع تربیت وی است.
گفتگو بسیار مورد توجه شریعت اسلامی قرار دارد و دعوت، تبلیغ و اشاعه رسالت خود را بر پایه آن گذاشته است که تجلی این روند در قرآن کریم و سنت نبوی بسیار آشکار به چشم می خورد.
با توجه به آیات قرآن که سعی در ایجاد امتی واحد دارد، از این رو اجرای این روند را بر اساس گفتگو یا ارتباط با ادیان قرار داد و در این میان هیچ چاره ای جز مقارنه و مقایسه کتابهای ادیان آسمانی نیست تا در این میان جایگاه اسلام میان غیر مسلمانان تبیین شود. این امر منجر به تحقق راههای تفاهم، همزیستی و تثبیت اساس ارزشهای فاضله می شود.
گفتگو تنها از مبدأ تسامح سرچشمه نمی گیرد، بلکه از احترام به عقاید دیگران نیز مشتق می شود زیرا تسامح تضمین کننده روابط تربیتی است و جز با شناخت دیگری به دست نمی آید. پس به منظور دوری از این مسائل احترام و تسامح را در گفتگوی با دیگران باید رعایت کرد. تا جائیکه در مسئله گفتگو با دیگران تنها باید به ارائه دیدگاهها و آراء دینی خود پرداخت و این مجال زمانی برای تبلیغ و تبشیر دینی نیست و یا منازعات و مسائل سیاسی در این خصوص هیچ جایگاهی ندارد.
نظر شما