افتخار می‌کنم که در رسانه‌های داخلی حرف می‌زنم

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از مجله صدای پارسی، چندی پیش حضور حسن محدثی گیلوایی، استاد جامعه شناسی دانشگاه آزاد اسلامی در برنامه تلویزیونی زاویه حاشیه هایی به همراه داشت و فیلم سخنان انتقادی این استاد دانشگاه در شبکه های اجتماعی منتشر شد. وی در پاسخ به این سوال که آیا بابت این برنامه (برنامه‌ زاویه) مشکلی برای‌تان پیش نیامد، گفت: اتفاقاً از آن روز مصاحبه، افراد مختلفی دائماً از من می‌پرسند که مشکل یا اتفاقی برایم پیش نیامده. نه خیر. چرا باید مشکلی پیش بیاید؟ دوستان از من برای شرکت در این برنامه دعوت کردند و چون می‌دانستم وضعیت خاصی در جریان است، تمایلی به شرکت در آن نداشتم. به دوستان هم گفتم که اگر من بیایم دیدگاه‌های خودم را بیان خواهم کرد که ممکن است به برنامه‌ شما آسیب بزند، اما به من گفتند که مشکلی پیش نخواهد آمد و تقریباً اصرار کردند.

وی اظهار داشت: نوعی عدم تمایل برای شرکت در من وجود داشت چون می‌دانستم جامعه ملتهب است و سخن گفتن در باب خود این موضوع مسأله‌آفرین است و مسؤولیت چندجانبه‌ای متوجّه آدم می‌کند. این‌که باید حق مطلب را ادا بکنی بدون احساسات و هیجان کاذب، به‌طور مستند نقد بکنی بدون کلّی‌گویی و بدون حدس و گمان، و درباره‌ یک مسأله‌ی حادِّ سیاسی غیرسیاسی صحبت بکنی، کار دشواری است. از یک سو می‌بایست مستند حرف می‌زدم و از سوی دیگر اصلاً نگران بودم که با ارائه داده‌های تجربی بیننده‌ تلویزیون را خسته خواهم کرد.

این استاد دانشگاه افزود: واقعاً هم دیدگاه من این است که نظام سیاسی نیاز دارد دیدگاه‌های جامعه‌شناسان و اهل نظر را بشنود. حالا من که آدم کوچکی هستم، اما اگر گوش شنوایی وجود دارد، دانش ما بالاخره باید جایی به کار جامعه ما هم بیاید وگرنه که بی‌خاصیت خواهیم بود. این وظیفه‌ ماست که اگر گوش شنوایی وجود دارد، باید صدای‌مان را به این گوش‌ها برسانیم.

محدثی با بیان اینکه یادمان نرود که نقد مسؤولان و حاکمان یک وظیفه‌ دینی، اخلاقی و سیاسی ـ اجتماعی است، گفت: باز هم دلم می‌خواهد که به تلویزیون بروم و حرفم را بزنم. چون تأکید دارم که این رسانه، رسانه‌ ماست. اگر مردم احساس ‌کنند، این رسانه به آن‌ها تعلق دارد، به آن اعتماد می‌کنند، اما وقتی احساس کنند، این رسانه مال آنها نیست، سراغ رسانه‌های خارجی می‌روند. ترجیح ما این است که از رسانه‌ قانونی و فراگیر خودمان حرف بزنیم. مثلاً من ترجیح می‌دهم به‌جای مصاحبه با بی‌بی‌سی، در تلویزیون خودمان حرف بزنم و افتخار هم می‌کنم که در رسانه‌ داخلی حرف می‌زنم؛ به‌شرط آنکه صدای خودم را داشته باشم. چاپلوسی آسان‌ترین کار است و ممکن است ما با این وسیله، موقعیت‌های ترقی را هم سریع‌تر طی کنیم. اما اگر صادق باشیم و مسؤولانه رفتار کنیم و فهم‌ خودمان را منتقل کنیم، شاید بتوانیم به اصلاح امور کمک کنیم. اِن شاء الله مسؤولان و مدیران هم وسعت نظر و سعه‌ی صدر دارند و سخنان را می‌شنوند و تصمیمات مناسب و شایسته می‌گیرند.