ابتدا خودم وشما نمازگزاران محترم را به تقوای الهی دعوت میکنم چراکه برکات تقوا هم در دنیا هم در آخرت انکار پذیر نیست واگر فضای تقوا بر زندگی فردی واجتماعی ما حاکم شود قطعا در مقابل چالش ها موفق خواهیم بود. خداوند میفرماید: ولو ان اهل القری آمنوا واتقوا لفتحنا علیهم برکات من السماء والارض (اعراف ۹۶). ولی باید توجه داشته باشیم که باید مدیریت زمان ومکان ونوع روزی را به خدای متعال سپرد ومطمئن باشیم که بهترین روزی مقدر خواهد کرد.
در آستانه ورود به ماه رجب وایام ولادت امام باقر علیه السلام هستیم وجا دارد هم تبریک عرض کنم وهم مانند بندگان صالح الهی حساب ویژه ای برای استقبال این ایام داشته باشیم واز برکات این ماه غافل نشویم چراکه برای ورود به ماه مبارک رمضان باید از آمادگی روحی مناسب برخودار باشیم. خوب است بدانیم امام باقر علیه السلام چه سفارشی نسبت به ایام رجب دارد: "إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ نَادَی مُنَادٍ مِنْ بُطْنَانِ الْعَرْشِ أَیْنَ الرَّجَبِیُّونَ، فَیَقُومُ أُنَاسٌ یُضِیءُ وُجُوهُهُمْ لِأَهْلِ الْجَمْعِ عَلَی رُءُوسِهِمْ تِیجَانُ الْمُلْکِ مُکَلَّلَةً بِالدُّرِّ وَ الْیَاقُوتِ، مَعَ کُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ أَلْفُ مَلَکٍ عَنْ یَمِینِهِ وَ أَلْفُ مَلَکٍ عَنْ یَسَارِهِ یَقُولُونَ هَنِیئاً لَکَ کَرَامَةُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ یَا عَبْدَ اللَّهِ، فَیَأْتِی النِّدَاءُ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ عِبَادِی وَ إِمَائِی وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی لَأُکْرِمَنَّ مَثْوَاکُمْ وَ لَأُجْزِلَنَّ عَطَاکُمْ (عَطَایَاکُمْ) وَ لَأُوتِیَنَّکُمْ مِنَ الْجَنَّةِ غُرَفاً تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِینَ فِیها نِعْمَ أَجْرُ الْعامِلِینَ، إِنَّکُمْ تَطَوَّعْتُمْ بِالصَّوْمِ لِی فِی شَهْرٍ عَظَّمْتُ حُرْمَتَهُ وَ أَوْجَبْتُ حَقَّهُ، مَلَائِکَتِی أَدْخِلُوا عِبَادِی وَ إِمَائِی الْجَنَّةَ. ثُمَّ قَالَ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ علیه السلام: "هَذَا لِمَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ شَیْئاً وَ لَوْ یَوْماً وَاحِداً فِی (مِنْ) أَوَّلِهِ أَوْ وَسَطِهِ أَوْ آخِرِه".
در مباحث قبلی عرض شد که ریشه قوا درونی است ومنظور: سلامت عقل وقلب انسان میباشد. واگر در این دو بعد موفق باشیم قطعا عملکرد بیرونی ما درست خواد بود. ولی چه کنیم تا متوجه بشیم که خودمان یا دیگران از جهت فکری و روحی سالم هستیم؟ آیا تشخیص خودمان کفایت میکند یا باید به افراد متخصص مراجعه کرد؟
قطعا در مسائل مهم وحیاتی باید به افراد مطمئن ومتخصص رجوع کرد چون همانطوریکه قبلا عرض شد یک چالش جدی در مقابل داریم بنام جهل مرکب. یعنی چه بسا فکر کنیم هیچ مشکلی نداریم درحالیکه غرق در انحراف شدیم وخدا نکرده زمانی چشممان باز میشود که دیر شده. به همین خاطر خطرهای فکری وروحی از خطرهای جسمی کمتر نیست وهمواره باید خودمان را به متخصصین وصالح عرضه کنیم.
نکته مهم دیگر برای رهایی از خطر جهل مرکب دوری از فضای چاپلوسی تمجید وثناگویی است چرا که نفس انسان از این حالت خوشش می آید وکم کم باورمان میشود که عقل کل هستیم وهیچ مشکلی نداریم ودر نتیجه راه برای اصلاح خودمان را می بندیم.
راه بعدی برای رهایی از توهم های کاذب اینکه دائم اشتباه های خودمان را توجیه نکنیم واین بدترین حالت است که همیشه برای پاسخ به انتقاد دیگران عذر بتراشیم. نباید از فضای نصیحت وانتقاد دوستان خیرخواه فاصله بگیریم چراکه بفرموده امام صادق علیه السلام: احب اخوانی الی من اهدی الی عیوبی.
کافی است یک نگاهی به تاریخ بیندازیم تا متوجه بشویم طاغوتها ومستکبرین چه قدر از حقیقت خود غافل بودند وفکر میکردند هیچ عیبی وایرادی ندارند وبه نصیحت پیامبران توجه نمیکردند ووقتی چشم آنان به حقیقت باز میشد که دیر شده. الآن هم هینطور است، بعضی دولت های مستکبر وزورگو دایم دیگران را تهدید میکنند وخود را از همه قویتر سالم تر ودانا تر می پندارد ونمی خواهند از تجربه گذشتگان عبرت بگیرند در حالیکه خداوند میفرماید: والعاقبة للمتقین.
از خداوند سبحان مسألت مینمایم که ما دچار توهم های دروغین نکند وخود را همیشه ودر همه امور نیازمند حقیقت لا یزال او ببینیم
غفر الله لنا ولکم والحمد لله رب العالمین
نظر شما