این تحزب ژله‌ای

به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه جام جم در شماره امروز خود در ستون" یاد داشت روز" خود به قلم علی شمخانی نوشته است:

در مقابل مردم نیز در چارچوب آن آرایش و تمایلات خودشان رای داده و از مخدوش نشدن آرایشان مطمئن شدند که البته مه باید کمک کنند که این دو نکته در بین مردم با انعکاس مثبت تقویت شود چرا که این دستاورد قابل ستایش و تقدیر است، همچنین:

اول- تجمیع انتخابات در این مقطع، به نوعی ضمن انعکاس توافق جناحهای مختلف قدرت، در جلوگیری از هدر رفتن امکانات و زمان و تضییع ناشی از پراکندگی ، انعکاس از کارآمدی دستگاههای نظارت و اجرا بود.

دوم - تاثیر و تاثر این موضوعات، میزان اثرپذیری مخاطبان (مردم) و اثرگذاری پیامهای برون مرزی را به شکل رسانه ای و سیاسی به سطح بسیار پایینی نتزل داد و انتخابات را بیشتر درونی و داخلی و کمتر تاثیرپذیر از نسیم خارجی ساخت و این نیز ثبت یک رکورد جدید در انتخابات داخلی ایران به حساب می آید که خود علامت مثبتی از "اعتماد" و در نتیجه "ثبات و امنیت" است.

سوم - اختلاف انتخاباتی شرکت کندگان در این مسابقه و هواداران بسیار نزدیک به آنها منبعث از کنترل رفتاری بود که آنها را از روشهای سلبی و به قولی "بداخلاقی انتخاباتی" دور و به رفتار هوشمند و "اخلاق مآبانه" نزدیکتر کرد. هر چند گزارش هایی نیز از بعضی رفتارهای نابهنجار غیر سراسری نیز وجود داشت.

چهارم- در این دوره از انتخابات در برنامه های نامزدهای شوراها (منظور بیشتر تهران است) برنامه مشخصی برای معضلات اساسی تهران ، (ترافیک، محیط زیست، جمعیت بوروکراسی) مطرح نشد. در انتخابات خبرگان نیز حرفهای جدیدی به میان نیامد.

پنجم - خوب است این نکته را بدانیم که در همین ایام، در انتخابات مجلس نمایندگان و سنای  آمریکا، میزان حضور مردم 4/40 درصد واجدان شرایط در انتخابات را در بر می گرفت که نسبت به دوره قبل یعنی سال 2002 کمتر از یک درصد رشد را نشان می دهد. مقایسه این آمار با مشارکت بیش از 60 درصد رشد را نشان می دهد.

مقایسه این آمار با مشارکت بیش از 60 درصدی  مردم ایران در هر دو انتخابات قابل تامل است، زیرا به نسبت مشارکت مردم در دوره قبلی خبرگان که 46 درصد بود، این دوره بیش از 15 درصد رشد نشان می دهد و در شورای شهر تهران مشارکت 60 درصدی مردم در مقایسه با دوره قبل هم رکورد بالایی از خود به جای گذاشت به طوری که مشارکت در دوره قبلی شورا در تهران 500 هزار نفر و در این دوره 2 میلیون نفر بود؛ یعنی 400 درصد رشد داشت.

اکنون با توجه به آنچه عرض شد ، می خواهم به چند نکته  بنیادی "تحزب" نیز اشاره کم تا به شکل مجمل آنچه مد نظر بود را گفته باشم:

چسبندگی حزب و تشکل و گروه و مردم ایران به دلایل متعدد تاریخی، ساختاری و فرهنگی، کمی تا قسمتی ژله ای است . به نظر می آید شرط ادامه نیافتن این وضعیت منوط به اخلاق حزبی غیر لغزنده ای است که بیان مبسوطی دارد و نکاتی را می طلبد:

1- این که حق به طور کامل و به طور دائم و در همه موضوعات نزد ماست یک باور جهان سومی (غیر توسعه یافته) در تفکر ایجاد می کند که هم فراگیری حزب را محدودتر و هم خطاهای تاکتیکی و نیز استراتژیکی را بر حزب حاکم می کند.

2- تصمیم سازی و تصمیم گیری در احزاب و تشکلهای جهان سومی واجد اهمیت است حال آن که در این مسیر نقاط آسیب پذیری در مسیر تصمیم گیری آنهاست ؛ لذا شناخت این آفات و دوری جستن از آنها در انتخابات نیز شرط حفظ چرخه پیروزی و نیز خروج از ناکامی است.