به گزارش خبرگزاری مهر، بنیانگذار این شهر، شاپور اول فرزند اردشیر بود و آن گونه که مورخین نوشته اند یکی از نواحی هفتگانه خوزستان بوده که از ابتدا اهواز مرکز آن استان به شمار می رفته است و در دوره شاپور دوم، جندی شاپور پایتخت دولت ساسانی و مرکز ولایت خوزستان شد.
خسرو انوشیروان علاقه فراوانی به علم و دانش از خود نشان می داد و همین انگیزه اصلی وی در گرد‌آوری دانشمندان و پزشکان شایسته آن زمان بوده است. در زمان او دانشگاه جندی شاپور به پیشرفت های شایانی نائل آمد و به دستور او برزویه طبیب با جمعی از پزشکان ایرانی جهت دستیابی به کتاب های طب هندی به هندوستان سفر کردند.
در برخی از کتب تاریخی، از مجالس امتحانی سخن رفته است که برای آزمایش پزشکان و صدور اجازه نامه طبابت برپا می شده، در تاریخ الحکماء شرح یکی از این نشست‌ها را ذکر کرده اند که از آن به عنوان اولین کنگره پزشکی جندی شاپور می توان نام برد.
به دستور انوشیروان، در کنار دانشکده پزشکی، بیمارستانی نیز تأسیس شد. بیمارستان جندی شاپور برای معالجه بیماران و آموزش پزشکی دایر شد و از هندوستان و یونان پزشکانی استخدام شدند تا در آنجا طب هندی و طب یونانی (بقراطی) تدریس می شد. درنتیجه ایرانیان دارای دو رشته پزشکی شدند و بیمارستان جندی شاپور شهرت بی نظیری در دنیای آن روز پیدا کرد.
بیمارستان کلمه ای فارسی است و به معنای محل بیماران است، در دوره تمدن اسلامی، بیمارستان مشتمل بر مدارس طب هم بوده و همانجا درس طب می خواندند و عملاً از بیماران معاینه و شناسائی می کردند. عرب ها ایجاد بیمارستان را از ایرانیان آموختند و همانند بیمارستان جندی شاپور که بزرگترین بیمارستان پیش از اسلام بود، بیمارستان‌هائی در نقاط مختلف ممالک اسلامی دائر کردند.
برخی از مورخین نوشته اند که فارغ‌التحصیلان این دانشگاه بعضاً به جزیره العرب رفته و در نهضت اسلامی که پایه آن بر عدل و یگانه پرستی بود پیشقدم شده‌اند، می‌گویند طبیب مخصوص حضرت محمد (ص) از این دانشگاه بوده است.
مهمترین منابعی که میراث چندین هزار ساله بشر را در علم پزشکی به مسلمانان انتقال داد، کتب و آثار گرانبهایی بود که در نتیجه تکاپوی چندین صد ساله پزشکان دانشمند از جوامع مختلف ایرانی، یونانی، هندی و سریانی در جندی شاپور جمع‌آوری و تدوین شده بود. تأسیس بیمارستان در بغداد در زمان خلیفه هارون الرشید تقلید کاملی از بیمارستان جندی شاپور بود و زیر نظر همان دانشگاه اداره می شده است.
نخستین کتاب هایی که در علم پزشکی به زبان عربی تألیف و ترجمه شد بوسیله این دسته از پزشکان جندی شاپور بود. بسیاری از داروها و گیاهان داروئی در کتب پزشکی تازی، با همان نام های ایرانی خوانده می شده، امروز هم در زبان عربی قسمت عمده آنها دارای اسامی فارسی است.
پیش از تشکیل دانشگاه های علوم پزشکی، دانشکده پزشکی کماکان یکی از واحدهای تابعه دانشگاه جندی شاپور وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری بوده است. در سال 1364 دانشگاه علوم پزشکی اهواز پس از تصویب قانون تشکیل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در مجلس شورای اسلامی بوجود آمد و در اوایل سال 1365 بصورت مستقل رسماً فعالیت خود را آغاز و در سال 1373 ادغام عملی سازمان منطقه‌ای بهداشت و درمان خوزستان در دانشگاه تشکیلات گسترده‌ای در سطح استان تحت عنوان دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اهواز ایجاد شد.
استان خوزستان اندکی پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران درگیر جنگی تحمیلی و نابرابر با عوامل مزدور و تا دندان مسلح آمریکای جهانخوار شد و حاصل این جنگ 8 ساله ناکامی مطلق استکبار و طبیعتاً ویرانی ها و خرابی های بسیاری بود که برای جامعه مقاوم و ایثارگر خوزستان بدنبال داشت.
پس از 10 و با کمک و تلاش های کارکنان این دانشگاه در حال حاضر دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی جندی شاپور اهواز دارای 9 دانشکده شامل پزشکی، داروسازی، دندانپزشکی، توانبخشی، بهداشت، پرستاری و مامایی اهواز، دانشکده پرستاری و مامایی آبادان، پیراپزشکی اهواز و دانشکده پیراپزشکی بهبهان است.
دانشگاه همچنین 27 رشته تحصیلی روزانه و 16 رشته تحصیلی شبانه در مقاطع مختلف تحصیلی، فوق تخصصی، دکتری تخصصی Ph.D، دکتری تخصصی بالینی، دکتری عمومی، دکتری حرفه ای، کارشناسی ارشد، کارشناسی (پیوسته – ناپیوسته) و کاردانی در این دانشگاه وجود دارد.
دانشگاه در بعد درمانی در حال حاضر 28 بیمارستان فعال در سطح استان خوزستان دارد که از این تعداد 8 بیمارستان در شهر اهواز (شامل 6 بیمارستان آموزشی) و 20 بیمارستان در سایر شهرستان های استان فعالیت دارند.
یک مرکز بهداشت در اهواز که 32 مرکز بهداشتی درمانی شهری، 6 مرکز بهداشتی درمانی روستائی، 67 خانه بهداشت، 12 پایگاه بهداشتی و 2 واحد تسهیلات زایمانی را تحت پوشش دارند.
نظر شما