روزهای داستانی آنکارا

به گزارش خبرگزاری مهر ، وی در ابتدای تحلیل خود آورده است : انسان شرقی با داستان اعتقاد پیدا می کند، با آن دوست میدارد و با آن نفرت می بندد. گویی داستانها بر ذهن او نقش بسته است. به همین دلیل داستان همواره یکی ازعناصر مهم انتقال تجربه های انسان شرقی بوده است .

آنچه که در همه داستانهای مردمی اعم از ضرب المثلها، مناقب، مثنویها و قصه ها نهفته است، محبتها، تلخیها، قهرمانیها، نصایح، عبرتها و خلاصه نفس زندگی است . هر هنرمندی خواسته یا ناخواسته محصول خاک سرزمین خود و جلوه ای از آن جامعه است. هیچگاه نمی تواند فردی بدون قبل و بعد باشد. نوشته هایش اثر، بو و مزه آن جامعه را با خود دارد. در همین راستا نویسندگان ترک نیز در نوشته هایشان داستان این سرزمین را به تصویر می کشند. سرگذشت سرزمینشان هرچه باشد، نویسندگان نیز همان را در داستان خود منعکس می کنند. البته براساس برداشتهای خود و از زاویه دید خود... این تفاوتها نیز بر غنای آن می افزاید. با برداشتهای متفاوت تنوع رنگها در انسان ترک تکمیل می شود.

داستان درسال 2005 چنین سرگذشتی را پشت سر گذاشت . داستانهای خوبی منتشر شد ، نویسندگانی که برای اولین بار کتابهایشان چاپ شد، امیدوار کننده بودند. البته اساتید این کار به دنیای داستان غنا بخشیدند.

این سال از نظر کتابهای داستان نیز سالی پربار بود. کتابها و نویسندگان رده اول سال 2005 عبارت بودند از : چیسنتی/ نزیهه مریچ، چف/ مصطفی کوتلو، مگر عشق می میرد/ فریدون آنداچ، گناهان شبانه تامیریسی/ سزر آتش یاووز، خوابهای دو نفره/ فاطمه ک. بارباروس اوغلو، خدا صدای کسی را نمی شنود/ اوزن یولا، به یاد اولین تابستان/ سید گوک تپه، گل خاکستری/ لطفیه آیدین، سرسام داستان/ سیبل ک. تورکر، کتاب سفرهای بی بازگشت/ ادهم باران، سایه گربه سیاه/ یکتا کوپان، اطاقهای بدون دیوار/ جهان آکتاش، دیوار درون ما/ اینان چتین.

در کنار کتابهایی که در سال 2005 منتشر شد، مجلات ویژه داستان مانند : هجه، ایمگه و کول به دنیای داستان تحرک بخشیدند. داستانهای کوتاه چند صفحه ای  بواسطه این مجلات فرصت عرض اندام پیدا کردند. در این مجلات مسائل و مشکلات حوزه داستان به صورت مفصل مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

در سایه این بحث ها زمینه مطرح شدن نویسندگان جوان فراهم شد. ظهور جوانانی که نویسندگی را با داستان آغاز کرده اند بسیار امیدوار کننده بود. زیرا این وضعیت نشان می داد که روزهایی که ادبیات به معنای شعر نوشتن تلقی می شد، پشت سر گذاشته شده است. اگر ویژگی با کیفیت توأم باشد، نوید خوبی برای آینده داستان ما و امیدی برای رسیدن به سطح سالهای دهه 50 می تواند باشد.

لذا قلب داستان ترکیه امسال در مجلات ادبی تپید . مجلات هجه داستان، کول داستان و آیلاک در طول سال به انتشار خود ادامه دادند. در زمینه انتشار مجلات داستان دو حادثه خوب و یک حادثه به بوقوع پیوست. مجله آدام اویکو (آدام داستان) به انتشار خود پایان داد .  اما در مقابل مجله دیگری با عنوان ایمگه اوکو در فوریه – مارس 2005 به خانواده مجلات داستانی اضافه شد. خبر خوب دیگر انتشار مجله ائشیک جینی بود که به جای 2005 در سال 2006 منتشر شد.

در سال 2005 بویژه مجله هجه با موضوعاتی که در هر شماره منتشر می کرد، دقتها را به سوی خود جلب کرد : داستان ظهور/ سقوط در شماره 6، داستان نویسی ترک در دهه70 در شماره 7، داستان نویسان زن در شماره 8، داستان نویسی در ترکیه بعد از سال 80  در شماره 9، هفت داستان نویس در شماره 10، آثار متافیزیک در داستانهای ما در شماره 11 و پرونده های تحولات اجتماعی در داستان نویسی ترکیه در شماره 12.

تعطیلی مجله آدام اویکو

این مجله که اولین شماره آن در نوامبر/ دسامبر سال 1995 منتشر شد، پس از انتشار 58 شماره در تاریخ می/ ژوئن 2005 به انتشار خود پایان داد. این مجله در طول ده سال حیات مطبوعاتی خود خدمات شایانی را ارائه کرد و در تاریخ داستان نویسی و ادبیات ترکیه خاطره خوبی از خود بر جای گذاشت.

بدون شک یکی از مهمترین عوامل توسعه مجدد داستان نویسی نوین در دهه90 انتشار مجله آدام اویکو بود. اگر مروری بر موضوعات منتشر شده 58 شماره این مجله بیافکنیم بیشتر می توانیم به کمکهای آن در گسترش ادبیات داستانی خود پی ببریم. در این مدت مقالات متعددی درباره داستانهای داخلی و خارجی، مسائل و مشکلات داستان و داستان نویسی، نقد و بررسی رمان و داستان، طرح سؤالات و انجام مصاحبه ها و ... در این مجله منتشر شد.

مصاحبه هایی که در مجله آدام اویکو به سردبیری سمیح گونش منتشر می شد، به یک کلاسیک (سنت) تبدیل گشته بود.
در این ارتباط مصاحبه های خوبی با شخصیتهایی مانند : طارق دورسون ک.، انیس باتور، محمت فواد، فسون آکتالی، فتحی ناجی، ندیم گورسل، عدالت آغااوغلو، اینجی آرال، سلیم ایلری، فرید ادگو، خلقی آیتونج، تومریس اویار، مظفر بویروکچو، تحسین یوجل، اوکتای آکبال، فروزان، نزیهه مریچ، فریدون آنداچ، اورهان دورو، حسن علی توپتاش، ارهان بنر، دمیر اوزلو و عدنان اوز یالچین ار انجام داد.

این مجله همچنین گاهی ویژ نامه هایی درباره داستانهای کوتاه و داستانهای معاصر به چاپ رسید. یکی دیگر از بخشهای مورد علاقه این مجله طرح سؤال و نقد و بررسی بود. از قبیل : جوانان داستان نویس مورد علاقه شما کدامند ؟، آیا به نظر شما در روند داستان نویسی ما ارزشهای فراموش شده و یا کم توجهی شده وجود دارد ؟ و در سال 2003 درباره داستان نویسان جوان سؤال شده بود.

از سوی دیگر خلاء موجود در برخی از حوزه های داستان نویسی ترکیه با ترجمه و انتشار داستانهای خارجی توسط این مجله پر می شد. خط مشی این مجله بیش از آنکه سمت و سوی همگانی داشته باشد متعلق به خط فکری خاصی بود و این خط فکری با اصرار سردبیر مجله تا پایان آن محافظت شد. امید است که 58 شماره منتشر شده از آن ، منبع علاقمندان به ادبیات داستانی ترکیه باشد.

پس از مجلاتی چون : سچیلمیش حکایه لر، یابا اویکو، آدام اویکو، دوشلر اویکو، اویکودن بیر بیلت : گیدیش دونوش، کوم اویکو، کول ایوکو و ایلول اویکو، مجله دیگری بر خانواده مجلات داستانی اضافه شد : ایمگه اویکولر. این مجله با رویکرد داستان و نقد و بررسی در طول سال هر دو ماه یکبار به انتشار منظم خود ادامه داد. در این مجله در کنار داستانهای کوتاه، موضوعاتی مانند :  مصاحبه، شعر، قالبهای شعری و سؤالات ادبی نیز منتشر می شود. سردبیری مجله بعهده اوزجان کارابولوت میباشد. وی هدف از انتشار مجله را چنین بیان می کند : «در طول ده سال گذشته تحرک خوبی در مجلات داستانی مشاهد می کنیم. داستان نیز عرصه ادبیات را به تحرک واداشته است. ما یک گذشته غنی در زمینه مجلات داستانی داریم. تاکنون مجلات زیادی در این زمینه منتشر شده است اما جای بسی تأسف است که بسیاری از آنها 4-3 شماره پس از انتشار به حیات مطبوعاتی خود پایان داده اند. انتشار این مجله آرزوی دیرینه ما بود. با استفاده از تجربیات خود در زمینه برگزاری روزهای داستانی آنکارا، و صد البته با استفاده تجربیات خود در انتشار مجلات داستانی، این مجله را منتشر می کنیم. ما با انتشار این مجله قصد داریم بین نسلها، داستان نویسها و بین زندگی و داستان یک پیوند ایجاد نماییم. می خواهیم نشان دهیم که به داستان نویسان و داستان نویس جوان هم اهمیت می دهیم. طبیعی است که یکی از اهداف ما مطرح کردن داستان خودمان در سطح جهان باشد. به همراه داستان نویسان، گامهای خود را در تعقیب داستان مشخص تر کنیم.»

این مجله در سال 2005 دو مسابقه با عنوان «داستان نویسهای ما از سال 1980 تاکنون» و «ده داستان برتر ترکی از 1980 تاکنون» برگزار کرد.  مجله کول اویکو نیز اولین شماره خود را در مارس- آوریل 2003 منتشر کرد، با وجود نا منظم بودن به انتشار خود در سال 2005 نیز ادامه داد. این مجله نیز همانند ایمگه اویکو در آنکارا منتشر می گردد. بلال کول بوکن سردبیر مجله هدف از انتشار آن را چنین بیان می کند : «این مجله در مارس 2003 وارد خانواده مطبوعات شد، در آن زمان فقط یک مجله داستانی وجود داشت. کول اویکو به کسانی خطاب می کند که موفق به مطرح شدن در عرصه پیدا نکرده و دسترسی به مجلات ادبی مرکز نداشته اند. علت اینکه از افراد شناخته شده دوری می کند نیز همین است.

تاکنون افراد بسیاری از اقصی نقاط آناطولی موفق شده اند اولین داستان خود را در آن منتشر نمایند. از ین نظر می توان گفت که کول اویکو قصد دارد یک مدرسه باشد. ما تا به امروز هیچ شرط و مقرراتی برای انتشار داستان در مجله خود نداشته و نداریم. در ما بر روی تحول باز است، در نظر ما مهم این است که متن داستان از یک انسجام درونی برخوردار باشد. سعی می کنیم که داستان نویسان جوان فرصت عرض اندام پیدا کنند. حتی برخی از مطالبی که احیانا ضعیف هم هستند در مجله ما چاپ می شوند. این تنها یک علت دارد و آن اینکه، هیچکس در اولین مطلبش چیزهای کاملی نمی نویسد، و به اعتقاد ما برای رشد و توسعه احتیاج به یک آغاز وجود دارد. با نگاهی به موفقیت جوانان ما در عرصه داستان نویسی فکر می کنم علیرغم گذشت کمتر از سه سال از انتشار این مجله ما نتیجه کار خود را گرفته ایم.»

یکی دیگر از مجلات داستانی که در اواخر سال 2005 و اوایل سال 2006 وارد عرصه مطبوعات شد، مجله ائشیک جینی بود. اولین شماره این مجله با رویکرد ادبیات و داستان در ژانویه 2006 منتشر گردید.
در سرمقاله اولین شماره این مجله به قلم نالان بارباروس اوغلو چنین آمده است : «ما حامل سرگذشت یکهزار ساله داستان خود در زمان حال هستیم. زبانها تغییر پیدا می کند، نقشه های جغرافی عوض می شوند، اعصار می گذرند، گویشها، برداشتها، مفاهیم و داستانها تغییر پیدا می کنند».
در اولین شماره این مجله داستانهایی از : لطیفه تکین، خلقی آکتونج، نبی زاده ناظم، آیفر تونج، ژاله سانجاک، ذکریا تامر، غسان کنفانی، بهجت چلیک، ورال سوزر، نیلوفر آلتین ال، سعید فائق عباسی یانیک، بکیر صدقی کونت، سید گوک تپه، احمد بوکه، رفیق آلگان، اوزگور سویلو و نرگس گون اوزون منتشر گردید.

روزهای داستانی آنکارا

نهمین مرحله از روزهای داستانی آنکارا با همکاری مجله ایمگه اویکو و انجمن ادیبان در تاریخهای 22-18 می 2005 با محوریت «تکثر فرهنگی، حقوق زبان و داستان» برگزار گردید. در این جشنواره که در محل کتابفروشی ایمگه برگزار شد، داستان نویسان، منتقدان، دانشگاهیان روزنامه نگاران و ناشران از مناطق مختلف ترکیه شرکت داشتند.
روزهای داستانی آنکارا به ساعات داستان آغاز شد. در این برنامه تعداد از نویسندگان معروف رمان و داستان ترکیه از جمله حسین سو، ادهم باران، نمیکا توغجو، ظفر دوروک، عدنان گرگر، ژاله سانجاک، فاروق دومان و ... ضمن سخنرانی، به تعریف یکی از داستانهای کوتاه خود پرداختند.

عصر روز اول نیز یک سمینار با عنوان «داستانهایی که به مردم پشت نمی کنند» برگزار شد. در این سمینار، ظفر دوروک و تونجر اوچارول درباره وضعیت داستان و داستان نویسی در ترکیه سخنرانی کردند.
همچنین در روزهای بعدی نیز نشستهایی تحت عناوین «نسلهای جدید در حوزه داستان، پیشکسوتها به نسل جوان و نسل جوان به پیشکسوتها چقدر نزدیکند ؟»، «نقد داستان» و «تکثر فرهنگی و داستان» برگزار گردید.
در پایان این جشنواره اینجی آرال مدال افتخار گرفت، میهمانان افتخاری نهمین جشنواره روزهای داستانی آنکارا، م. صادق ارسلان کارا منتقد ادبی و کاتا کولاوکوا رئیس کمیته حقوق زبان و ترجمه پن بودند.

کتابهای سال در عرصه داستان (نویسنده : عثمان اوزو دوغرو)
با نگاهی به تحولات مثبت در عرصه ادبیات مانند : انتشار چهار مجله ویژه درباره داستان، برگزاری مسابقات داستانی، ارائه تئوریهای مربوط به شکل و محتوای داستانها و نقد داستان نویسان، نوشتن تزهای فوق لیسانس و دکتری درباره داستان، انتشار مطالب مختلف در مجلات و نشریات ادبی و ... درمی یابیم که علقه و علاقه به داستان در دهه نود با شتاب بیشتری در حال گسترش است.

در طول سال 2005 بیش از 72 کتاب داستان منتشر شد. بسیاری از این کتابها اولین کتاب در نوع خود بودند و این جای بسی خوشحالی است که در کشور ما نسل جدید در این عرصه قلم می زند. اما در مقایسه با سایر محصولات ادبی، مشاهده می کنیم که کثرت این کتابها بیش از آنکه پاسخ به نیاز خوانندگان باشد درباره ساختار داستان است. کتابهای شعر به جهت سبک بیان و رمان به جهت تفصیل و حجم، با داستان فرق می کند. داستان - حداقل به ظاهر- در میان این دو شیوه قرار دارد. به همین دلیل نویسندگان جوان نوشتن را با این شیوه آغاز می کنند. اما نباید فراموش کرد که این شیوه از نظر داستان نویسی شیوه ای فریبنده است. این شیوه از جهت حجم و دقت در بکارگیری زبان، مانند شعر است.

داستان همچنین از نظر بکارگیری تکنیک و حفظ مناسبت جزء با کل بیش از رمان احتیاج به تجربه داشته، نه از کمبود خشنود می شود و نه اضافه را هضم می کند.
در میان کتابهایی که برای اولین بار در سال 2005 منتشر شد، آثار نویسندگانی را می بینیم که پس از مدتها دوری از عرضه داستان دوباره به این عرصه روی آورده بودند.تک تک کتابهایی که در سال 2005 وارد حیات فرهنگی و ادبی ترکیه شدند را می توان مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار داد. اما با توجه به حجم کتابهای منتشر شده در طول سال، چنین کاری هم به جهت نیاز به فرصت بیشتر و هم به دلیل ضرورت بررسی دقیق، عادلانه و کامل، در این مقوله نمی گنجد و ما صرفا به ذکر عنوان کتابها بسنده کردیم.

مشاهده می شود که کتابهای منتشره در طول سال از جهت محتوا، شکل و حجم دارای تنوع زیادی است. بویژه در کنار داستانهای کوتاه یکی دو صفحه ای آمریکایی، انتشار داستان بلند دویست و سی صفحه ای مصطفی کوتلو با نام چف تعریفهای کلاسیک و کلیشه ای کتابهای درسی درباره فرق رمان و داستان را نیز از اعتبار انداخت. در این سال داستانهای ما از جهت محتوا و بیان نیز دارای تنوع بود. شیوه های کلاسیک، از سوی بسیاری از داستان نویسان ادامه یافت. عده ای از نویسندگان در قالب شیوه سنتی به نوشتن داستانهای فانتزی پرداختند. بویژه در بیشتر داستانهایی که برای اولین بار از سوی نسل جوان نوشته شد، به هیچ حادثه ای اشاره نشده و صرفا به اندیشه های فردی پرداخته شده بود. بدون شک این تنوع از جهت آینده داستان نویسی کشورمان دارای نتایج سودمندی خواهد بود.

بحث در مورد متفاوت بودن معنای «حکایت» و «داستان» که از سالهای قبل در سطح مطبوعات آغاز شده بود به عنوان یک زیمناستیک فکری در سال 2005 نیز ادامه یافت. اعتقاد ما بر این است که اینگونه بحثهای تصنعی هیچ سودی برای داستان نویسی ما نخواهد داشت. کسانیکه – شاید با حسن نیت –  در پی معانی متفاوت برای این دو کلمه هستند، ممکن است هدفشان گروه بندی داستان نویسها و یا داستانهایی است که شیوه بیان متفاوتی دارند. اما این وضعیت غیر از دعوا بر سر مفهوم هیچ فایده ای نخواهد داشت. اگر نیازی به این گروه بندی وجود داشته باشد، می توان آن را در زیرمجموعه داستان گروه بندی کرد. مانند : داستان حادثه، داستان وضعیت، داستان مدرن و ...
 
جوایز اعطا شده به کتابهای داستان در سال 2005
و مسابقات برگزار شده در زمینه داستان نویسی

جایزه سعید فائق : امسال جایزه سعید فائق به کتاب «زمان خاطرات خسته» نوشته عائشه ساری سایین، منتشر شده توسط انتشارات «جان» تعلق گرفت. وی که دختر بهجت نجاتی گیل از شاعران معروف کشورمان می باشد، به جهت بیان موفق وضعیت زنان از اقشار مختلف کشور شایسته دریافت این جایزه شناخته شد. ارزیابی کنندگان این کتاب موفقیت نویسنده در انسجام مطالب را جالب توجه ذکر می کنند.

 جایزه رفعت ایلگاز : از میان سی اثر که نامزد دریافت این جایزه شده بودند، کتاب «گل خاکستری» نوشته لطفیه آیدین برنده شناخته شد.
علت انتخاب این اثر از سوی هیئت داوری، «قابلیتهای نویسندگی و منحصربفرد بودن، احترام به ارزشهای بومی و جهانی، دقت در بکارگیری زبان ترکی و حمایت از یک دیدگاه روشنگرانه و اجتماعی و ...» عنوان شده است.
جایزه جودت قدرت : جودت قدرت یکی از نویسندگان و شعرای معروف ترکیه است که در زمینه شعر، داستان، نمایشنامه، تحقیق و بررسی آثار زیادی از خود بر جای گذاشته است. به همین دلیل هر سال به صورت دوره ای در رشته های مختلف بنام وی مسابقه بهترین کتاب برگزار می گردد.

جایزه ادبیات جودت قدرت در سال 2005 به داستان اختصاص داشت. این جایزه به کتاب «لک لکهای زمستانی» نوشته گوکهان کوشکانات تعلق گرفت. علت این امر، «احساسات و برداشتهای منحصربفرد وی، حس مسئولیت در برابر انسان، روابط انسانی، زندگی و هستی و موفقیت او در برقراری انسجام استادانه بین حوادث» ذکر شده است.
جایزه یونس نادی : یکی از مهمترین جوایزی که در زمینه داستان اعطا می گردد، جایزه یونس نادی است. جایزه امسال مشترکا به دو کتاب تعلق گرفت. یکی کتاب «سفر بی بازگشت» نوشته ادهم باران و دیگری کتاب «سرسام داستان» نوشته سیبل ک. تورکر بود که شایسته دریافت این جایزه مهم شناخته شدند.

ادهم باران در سال 1994 به خاطر چاپ کتاب «موسم گل نجات یافته» جایزه بهترین کتاب سال را از اتحادیه نویسندگان ترک دریافت کرد. قهرمان داستانهای او در 11 کتاب از 14 کتابش کودکان و یا جوانان هستند. کتابهایش داری زبانی روان و شعرگونه می باشد. می توان گفت که بکارگیری این شیوه در کتابهای ادهم باران باعث ایجاد جوی سحرانگیز در داستانهای او گشته است.
جایزه تان پینار : این مسابقه به یاد و خاطره احمد حمدی تان پینار که دارای آثار متعددی در زمینه شعر، داستان، رمان، مقالات ادبی و تاریخ ادبیات می باشد، از سوی شهرداری عثمان غازی بورسا برگزار می گردد. جایزه تان پینار هر سال به یکی از رشته های داستان، رمان، شعر و ... تعلق می گیرد. موضوع مسابقه در سال 2005 داستان بود که پس از بررسی آثار شرکت کننده کتابهای زیر شایسته دریافت جایزه شناخته شدند : «جَرَن» نوشته هارون آکچای (اول)، «دولونای» نوشته آسمان گوزلجه (دوم) و «کودک و کلمه ها» اثر دیدم چنار (سوم). همچنین یک جایزه نیز به کتاب «ابرو زن» نوشته سویل تپه داده شد. جوایز مزبور طی مراسمی در 24 ژانویه 2006 (سالگرد درگذشت احمد حمدی تان پینار) به صاحبانشان اهدا شد.

برگزاری مسابقه داستان عمر سیف الدین

مسابقه داستان عمر سیف الدین در سال 2005 با مشارکت بنیاد ادبیات ترک، وزارت فرهنگ و جهانگردی و شهرداریهای امین اونو و گونن برگزار شد. این مسابقه شامل همه نویسندگان غیر از کسانیکه در ترکیه به عنوان داستان نویس شناخته می شوند، می شد. این مسابقات از ده سال پیش تاکنون برگزار می شود و تقریبا بصورت سنت درآمده است. در سالهای اخیر حدود 400 داستان در این مسابقه شرکت می کنند. هیئت داوری از بین آثار شرکت کننده به ده اثر جایزه می دهد. در این مسابقه آثار زیر انتخاب شدند :

جوایز برتر :
1- جلال الدین مراد : سی و نه
2- باریش تازه : گلین (عروس)
3- قدیر کچه باش : چُپ سوکموشلار دوشلرینه (به سینه اش چوب فرو کردند)
        جوایز تشویقی :  
4- خیرالدین اورهان اوغلو : عکسهای حزن
5- نظیفه (چلیک) اونال : صور
6- نظیفه چیفتچی اوغلو : جملات گمشده
7- الیف زرین بیلیجی : قائم باشک
8- سالم نظام : دریاچه مه آلود
9- ارگول ایلتر : الیف
10- امینه بوزکورت : آیرینتی (تفصیل)

گلچین ادبیات ایران در ویترین ناشران جهان

در سبد این گلچین، در کنار آثار نویسندگان معروف ایرانی که خوانندگان ترک نیز با آنان آشنا هستند،  مانند : صادق هدایت، صمد بهرنگی و احمد محمود، آثار نویسندگانی مانند : صادق چوبک، سیمین دانشور، جلال آل احمد، غلامحسین ساعدی، هوشنگ گلشیری و حدود 33 نویسنده زن که بیشتر آنان بعد از انقلاب ایران در فوریه 1979 به کار نویسندگی روی آورده اند، مشاهده می شود. این گلچین با تلاشهای سه ساله هاشم خسروشاهی تهیه شده که با ترجمه کتابهای «شاپرکها» اثر رضا براهنی (انتشارات دنیا)، «زخمهای عاشقی» اثر فروغ فرخزاد (انتشارات اوتکی و تلوس) و «برایم از روشنایی بگو» اثر احمد شاملو (انتشارات آدم) چهره ای آشنا برای خوانندگان ترک می باشد. این گلچین می تواند نقش مهمی در معرفی فرهنگهای ریشه دار دو ملت به یکدیگر در شرایط ویژه جهان و منطقه داشته باشد .