تب کریمه کنگو تا ۴۰ درصد سبب مرگ و میر می شود

محمدرضا پارسایی در گفتگو با خبرنگار مهر، با اشاره به بیماری تب کریمه کنگو، اظهار کرد: تب خونریزی دهنده کریمه کنگو یک بیماری خونریزی دهنده تب‌دار حاد ویروسی است و موجب طغیان‌های شدید و تا ۴۰ درصد موجب مرگ‌ومیر می‌شود.

وی بابیان اینکه اصولاً این بیماری از طریق کنه و حیوانات اهلی به انسان منتقل می‌شود، گفت:ویروس تب خونریزی دهنده کریمه کنگو توسط گزش کنه یا تماس با خون یا بافت‌های حیوانات در طی یا بلافاصله پس از ذبح به انسان منتقل می‌شود و بسیاری از موارد در افرادی که در صنایع دام‌پروری، کشاورزان، و کشتارگاه‌ها فعالیت می‌کنند اتفاق افتاده است.

مدیر گروه بیماری‌های واگیر معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی مازندران افزود: انتقال انسان به انسان از طریق تماس با خون، ترشحات، بافت‌ها یا سایر مایعات بدن فرد آلوده اتفاق می‌افتد و امکان انتقال در بیمارستان نیز با استریل کردن نامناسب وسایل پزشکی و استفاده مجدد از سوزن‌ها و وسایل آلوده پزشکی وجود دارد.

دکتر پارسایی بابیان اینکه دوره کمون پس از آلودگی توسط کنه معمولاً یکتا سه روز و حداکثر ۹ روز است، بیان کرد: دوره کمون پس از تماس با خون یا بافت آلوده نیز معمولاً ۵ تا ۶ روز و حداکثر ۱۳ روز  است.

وی بابیان اینکه علائم به‌طور ناگهانی با تب، ضعف، درد عضلانی، سرگیجه، درد و سفتی گردن، درد پشت، سردرد، سوزش چشم‌ها و دوبینی آغاز می‌شود، گفت: پس از ۲ تا ۴ روز حالت خواب‌آلودگی، افسردگی و دل‌درد در قسمت راست‌بالای شکم به همراه هپاتومگالی در بیمار دیده می‌شود.

مدیر گروه بیماری‌های واگیر معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی مازندران افزود: مرگ به دلیل از دست دادن خون، خونریزی مغزی، کمبود مایعات به دلیل اسهال یا ادم ریوی ممکن است ایجاد شود.

دکتر پارسایی با تأکید بر جلوگیری از تماس فیزیکی با افراد آلوده به CCHF ، بیان کرد: در هنگام مراقبت از بیمار دستکش و سایر وسایل حفاظتی استفاده و به‌طور منظم پس از هر ویزیت بیمار یا تماس با او دست‌ها با آب و صابون شسته شود.

وی اضافه کرد: کارکنان بهداشتی و درمانی که با خون یا بافت آلوده بدن بیمار تماس داشتند باید به‌طور مرتب حداقل تا ۱۴ روز پس از تماس تحت نظر باشند و در صورت بروز تب بلافاصله درمان برای آنان انجام شود.

مدیر گروه بیماری‌های واگیر معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی مازندران گفت: موارد تماس، منبع آلودگی و دام‌های آلوده در محل سکونت یا مسافرت بیمار با توجه به شرح‌حال وی توسط اکیپ‌های بهداشتی انجام می‌شود.