به گزارش خبرگزاری مهر، "لری تیلور" مدیر موسسه "ژئوساینس نجومی" دانشگاه تنسی در مصاحبه با بخش خبری "نشنال جیوگرافی" اظهار داشت: یافته های جدید به این نظریه قوت می بخشد که ماه باقی مانده ذراتی است که حین برخورد شی ای به اندازه مریخ با زمینی جوان به اطراف پرتاب شده اند.
کره ماه از هسته و مرکزی برخوردار است و این ویژگی شباهت آن را به زمین افزایش می دهد. در واقع قمر زمین خیلی بزرگتر از آن است که یک قمر باشد. این قمر به بزرگی اقماری است که در اطراف سیارات دیگر مشاهده شده از اینرو همواره گمان می رود که چیزی عجیب در اصل و مبداء آن وجود دارد.
اطلاعات به دست آمده در این زمینه حاصل آزمایش روی نمونه هایی از صخره هایی است که در جریان ماموریت های "آپولو 15 " و "آپولو 17 " در دهه 70 به دست آمده است.
نظر شما