محدودیت دوره های تحصیلات تکمیلی در رشته های هنر / تربیت خالق اثر به جای پژوهشگر در دانشگاه های هنر

دکتر مظفر در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان این مطلب افزود : مدیریت پژوهش کشور در دستگاه های اجرایی و نهاد برنامه ریزی و بودجه ریزی کشور یکی از علل اصلی چالش های پژوهش در رشته های هنری است زیرا هیچکدام از آنها التفاتی به پژوهش در عرصه هنر ندارند و آن را مورد حمایت قرار نمی دهند. البته خود پژوهشگران هنری و تولیدات پژوهش در هنر نیز می توانند به عنوان یکی از علل این بی توجهی باشند.

وی اضافه کرد : وضعیت موجود پژوهش هنر از آنجا نشأت می گیرد که هنرمند به ذات بیش از آنکه رغبتی برای پژوهش در زمینه خلق اثر داشته باشد به دنبال خلق اثر است. به عبارتی دیگر هنرمندان فاقد توانمندی های پژوهشی هستند و بیشتر وقت خود را مصروف خلق آثار می کنند. این موضوع فقط در کشور ما به عنوان یک چالش مطرح نیست بلکه چالش پیش روی جهان هنر است.

رئیس دانشگاه هنر اصفهان، دوره های آموزشی عرصه هنر را از دیگر موارد چالش آفرین در خصوص پژوهش های هنری دانست و گفت : دوره های تحصیلات تکمیلی که موتور پژوهش در دانشگاه ها به شمار می آیند در رشته های هنری از رشد چندانی برخوردار نیستند. به عنوان مثال تنها رشته هنری که در مقطع  دکتری ارائه می شود رشته پژوهش هنر است. محدودیت تحصیلات تکمیلی در عرصه هنر نمی تواند جوابگوی یک نظام دانشگاهی باشد بنابراین باید یک تصمیم جمعی در خصوص راه اندازی رشته های دکتری نقاشی، گرافیک و ... بوجود آید.

مظفر نامناسب بودن هرم اعضای هیئت علمی رشته های هنری را قابل تأمل دانست و افزود : اکثر مدرسین هنری دانشگاه ها صاحب درجه مربی هستند. رشته های هنری کمتر از اعضای هیئت علمی استادیار و دانشیار برخوردار هستند و این حکایت از ضعف نیروی انسانی در این حوزه دارد چرا که مربیان در اغلب موارد بیش از آنکه به دنبال تفکرات پژوهشی باشند آموزش هنر را در نظر دارند لذا دانشجوی هنر به عنوان نیروی انسانی تربیت شده این سیستم دانشگاهی بیش از آنکه در راستای نیرویی پژوهشگر تربیت شود فردی با مهارت خلق اثر است.

وی چالش های موجود بر سر راه پژوهش هنر را چالش هایی جهانی عنوان کرد و گفت: این چالش ها خود را در ایران با شدت بیشتری نشان می دهند که فعال کردن حوزه میان رشته ای یک راه گذر از این چالش ها است. میان رشته های هنر می توانند در قالب هنر و کودک، هنر و جامعه شناسی، هنر و توسعه فرهنگ رخ نمایی کنند و راهگشای مبادی پژوهش در هنر باشد.