درس مقاومت حسین بن علی یک درس فراموش نشدنی است . انسانی فریاد برآورد که در زیر آسمان جز آن چند نفر آدمهایی که با او یار و صمیمی بودند کسی به فریاد او جواب نمی دهد . در روی زمین یک نفر جز همان چند نفری که دوروبر امام حسین بودند وجود نداشت که حاضر باشد پا به پای او تا آخر بیاید . دیدید دیگر ، مردم کوفه و شعارها و این حرفها بود همان طور که تا اندکی قبل از خطر همه شان در رفتند .
حسین بن علی تنها ماند و امام حسین اینها را می دانست و در آن شرایط عجیب مقاومت کرد البته این مقاومت از ده سال قبل شروع شده بود ، بلکه به یک معنا از 20 سال قبل شروع شده بود از زمان فوت امیرالمؤمنین(ع) که بیست سال بود تا حادثه عاشورا . از زمان فوت امام حسن (ع) تا حادثه عاشورا ده سال بود هر کدام از اینها یک خصوصیاتی دارد که حالا در صدد بیان آنها نیستم .
اما این مقاومت از دیرباز شروع شده بود ، زمانی که یزید بر سر کار آمد این مقاومت این شکل را گرفت . شکل تند ، افشاگرانه ، بی محابا و امام حسین معلم مقاومت آگاهانه است و کار حسین بن علی فقط مقاومت هم هست دیگر می بینید ، آنها فشار آوردند در مدینه که باید بیعت کنی ، گفت نمی کنم ، فشار خیلی سخت بود . مسن ترین ها که خب سالیان درازی را در دوران طاغوت گذراندند خوب می دانند من چه می گویم . تحمیلهای طاغوت ، آقا بیا عضو حزب رستاخیز بشو، آقا بیا در فلان جا مثلا فرض کن که در فلان مراسم شرکت کن ، آقا فلان پول را بده ، آقا فلان جا بیا ، آقا فلان کار را بکن ، این فشارهایی که روی مردم می آوردند ، مگر کسی جرأت داشت نفس بکشد ...
حالا در زمان طاغوت یک نفر صریحا علنا بگوید آقا بنده حکومت شما را قبول ندارم و حاضر نیستم با شما بیعت کنم ، خیلی قدرت می خواهد . در حالی که آنها هم هیچ ملاحظه ای نداشتند هیچ ، همه کار حاضر بودند بکنند .
یزید یک حاکم مست لایعقل جری گستاخی بود که همه کار حاضر بود بکند یعنی حاضر بود امام حسین را با همه فرزندانش و همه دوروبری هایش قتل عام کند به خاطر همین قضیه ، و مگر نکرد ؟ یک چنین وضعیتی . در مدینه گفتند بیعت کن گفت نمی کنم آمد مکه ، در مکه فشار رویش زیاد شد دید که این جا بناست همه کارها را انجام بدهند و موج آب رویش را بپوشاند ، تمام بشود قضیه . نخواست بگذارد این کار بشود حرکت کرد و تا یک نهضت ایجاد کند اگر چه آن نهضت در پایان به همان عاقبت منتهی خواهد شد ، بلند شد آمد کوفه و در بین راه کوفه با فشارها مقاومت کرد ، باز هم هی آمدند ، هی ملاقات ، هی نمی دانم فلان بالاخره هم به آن جنگ رسید . باز مقاومت کرد تا شهید شد .
یعنی سمبل مقاومت ، رمز مقاومت ، منتها مقاومت آگاهانه مقاومتی که می داند می خواهد چه کار کند هدفش چیه . این بایستی برای ملتها ، برای دولتها ، برای شخصیتها ، برای ملت انقلابی خودمان یک اسوه باشد ، یک الگو باید باشد .
-------------------------------
فرازهایی از بیانات مقام معظم رهبری در مراسم میلاد امام حسین(ع) - 26 اردیبهشت 1362
نظر شما