به گزارش خبرنگار مهر، بر هیچ فردی پوشیده نیست که خداوند هیچ گاه و در هیچ شرایطی بندگانش را تنها نمی گذارد، اما نشان دادن معجزات خداوند به این صورت (اینقدر صریح و بی پرده و دور از ظرافت) اصل قضیه را بی ارزش می سازد.
نمی دانم سینمای معناگرا به کدامین سو خواهد رفت؟ نمی دانم با چه ملاک و معیاری فیلمی واجد شرایط شرکت در بخش معناگرای جشنواره می شود، ولی این را می دانم که اگر فیلم "آفتاب بر همه یکسان می تابد" جزو این گروه است، فیلم "پابرهنه در بهشت" نیز در کنار آن به نمایش درمی آید. اما این کجا و آن کجا؟
شخصیت روحانی فیلم "پابرهنه در بهشت" را با شخصیت مرمت کار فیلم "آفتاب بر همه یکسان می تابد" مقایسه کنید، در لحن کدامیک شعار بیشتری دیده می شود؟ کدام باورپذیرترند؟ در این یادداشت کوتاه جشنواره ای اصولا قصد پرداختن به لزوم وجود یا عدم وجود ژانری تحت عنوان معناگرا را ندارم، اما اگر قرار است چنین ژانری وجود داشته باشد، بیاییم ابتدا مقدمات آن را فراهم کنیم، سپس به بهره برداری از آن بپردازیم.
در همین مدت کوتاه چند فیلم معناگرای موفق ساخته شده است؟ وقت آن نیست تا پیش از کهنه شدن حضور این سینما، به آسیب شناسی آن بپردازیم؟ متن های مورد نظر برای فیلم های معناگرا شالوده اصلی تشکیل این فیلم ها هستند. قبل از هر چیز باید تیمی حرفه ای به شخصیت پردازی ها نظری افکنده و آنها را به صورت جدی مورد نقد و بررسی قرار دهد. وقتی شخصیت های یک فیلم باورپذیر نیستند، چگونه می توان از مخاطب انتظار داشت از ابتدا تا انتها با فیلم همراه باشد؟
برای اصلاح و ترسیم نقاط ضعف هیچ وقت دیر نیست. قاعدتا امروز بهتر از فرداست، اینطور نیست؟!
ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ
گلاره محمدی
نظر شما