به گزارش خبرنگار مهر، اداره کل روابط عمومی وزارت نفت درباره گزارشی با عنوان «جوابیه فرافکنانه وزارت نفت به گزارش رشوه توتال» توضیحاتی را مطرح کرد. متن توضیحات وزارت نفت به این شرح است:
«در توضیحات منتشر شده از سوی این خبرگزاری، در مواردی به وزارت نفت نسبت‌های ناروا داده شده است و نیز در بخش‌هایی از آن ردپای آشکاری از تفکر «تلاش برای انزوای ایران» دیده می‌شود که به‌ویژه به دلیل اهمیت مورد دوم، پاسخ به آن را ضروری دانستیم.
در توضیحات خبرگزاری مهر ضمن برشمردن دلایل توجه بیش از پیش خود به اتهام رشوه‌دهی توتال برای اخذ قراردادهای ۲۰ سال قبل در ایران، وزارت نفت را به چشم بستن بر فساد متهم کرده است، در حالی که کارنامه وزارت نفت و دولت تدبیر و امید در آگاه‌سازی جامعه نسبت به مبارزه با فساد و تخلفات بر همه روشن است، اما در افشای فساد و پیگیری تخلفات خود را مقدم بر دستگاه‌های قانونی کشور نمی‌دانیم. ما قویا معتقد به تفکیک قوا و احترام به قانون اساسی در همه شئون آن هستیم و می‌دانیم اگر هر دستگاهی خود بخواهد رأسا نسبت به پیگیری اتهام‌ها و شایعات اقدام کند کشور با بی‌سامانی مواجه می‌شود. از شما هم که ظاهرا یک رسانه معتقد به مبانی قانونی جمهوری اسلامی هستید انتظار نمی‌رود ماموم مقدم بر امام باشید.
ما در جوابیه قبلی به شما یادآور شدیم که آنچه فعلا درباره رشا و ارتشا شرکت توتال درباره قراردادهای توسعه فاز ۲ و ۳ در سال‌های میانی دهه ۷۰ بر سر زبانهاست به استناد گزارش‌های ژورنال‌های پاریس به دست شما رسیده است، در غیر این صورت شما با چه سند و مدرکی مدعی رشا و ارتشا شده‌اید؟ نویسنده خبرگزاری مهر را به بازخوانی مطالب خودتان ارجاع می‌دهیم که سه روز پیش از انتشار این توضیحات خطاب به وزارت نفت، پاسخ سخنگوی قوه قضائیه در همین زمینه را منتشر کردید که گفته‌اند: درباره «مسئله رشوه توتال در مورد قراردادهای پارس جنوبی» اگر تخلفی باشد قاعدتاً یا دادستانی کل یا سازمان بازرسی ورود می‌کنند، هنوز در این باره پرونده‌ای در دادسرا تشکیل نشده است. ( خبرگزاری مهر – ۱۶ دی ۹۷ ؛ کد خبر ۴۵۰۵۴۶۴ )
پاسخ سخنگوی قوه قضائیه که دست بر قضا خطاب به خبرگزاری شما هم گفته‌اند واضح و روشن است، مگر اینکه شما خود را در پیگیری اینگونه موضوعات محق‌تر و صاحب صلاحیت‌تر از قوه قضائیه بدانید! نوع نتیجه‌گیری‌های‌تان هم نشان می‌دهد که احتمالا امر کارکرد رسانه‌ها برای شما مشتبه شده است و گمان می‌کنید که رسانه‌ها می‌توانند خود پیگیر پرونده‌های قضایی باشند! در همین توضیحات هم نوشته‌اید: «به اطلاع شما می‌رسانیم طبق قانون اساسی، رسانه‌ها رکن چهارم دموکراسی هستند و بر همین اساس، از ارکان اصلی مبارزه با تخلف و فساد شناخته می‌شوند و به نمایندگی از مردم، منافع آنها را پیگیری می‌کنند تا خدای ناکرده، منابع ملی در سایه بی‌تعهدی، عافیت‌طلبی و خیانت احتمالی دست‌اندرکاران، پایمال نشود».
البته که کلمات بسیار دلنشینی نوشته‌اید و ما نیز قویا بر تاثیر مثبت فعالیت رسانه‌ها برای شفاف‌سازی ابعاد مختلف فساد و ناکارآمدی و تسهیل مطالبه‌گری عمومی در مبارزه فراگیر با اژدهای هفت سر فساد تاکید داریم، با این حال هر چه در متن قانون اساسی ایران جست‌وجو کردیم چنین جملات، ادبیات یا تفاسیری را که شما مدعی شده‌اید، نیافتیم. احتمال دادیم شما متن قانون اساسی کشور دیگری را مطالعه و گمان کرده‌اید که این قانون اساسی ایران است. بی‌تردید همین تصور نادرست شما از حیطه قانونی وظایف و کارکرد رسانه‌ها در مواجهه با اتهامات و تخلفات است که سبب شده شما خود را مقدم بر قوه قضائیه بدانید و حتی به سخنان صریح سخنگوی دستگاه قضا هم توجه نکنید. اکنون تکلیف شرعی ما است تا مجددا شما را به رعایت نص صریح قوانین جمهوری اسلامی ایران، عدم اجتهاد شخصی نسبت به مفاهیم آن و صیانت از حریم قانون اساسی به عنوان میراث گرانسنگ جمهوریت و اسلامیت نظام دعوت کنیم.
اما بخش دیگری از مطلب خبرگزاری مهر، مربوط به مقوله و مفهوم توسعه صنعت نفت است که در این بخش نیز همچون بخش پیشین، مشخص است که تصور متفاوتی از مفهوم توسعه دارید. نوشته‌اید که «صنعت ۱۰۰ ساله نفت با گذشت چهار دهه از انقلاب همچنان وابسته به توان شرکت‌های خارجی است». همین جمله می‌تواند تفاوت عمیق و بنیادین نگاه‌ها را در مفهوم توسعه صنعت نفت نشان دهد. در حقیقت آنچه شما از آن با عنوان «وابستگی» یاد می‌کنید در جهان امروز معنای «همکاری» دارد. شما گمان می‌برید چون صنعت نفت در ایران ۱۰۰ سال سابقه دارد پس ما نباید با جهانیان در توسعه و پیشرفت این صنعت همکاری کنیم؟ شما گمان می‌کنید سرمایه‌گذاری شرکت‌های خارجی در توسعه میدان‌های نفت و گاز ایران، وابستگی است، در حالی که قواعد اقتصاد امروز جهان برای این انگاره‌های خیالی ارزشی قائل نیست. در جهان امروز توسعه در خلأ رخ نمی‌دهد و بهترین و کم‌هزینه‌ترین نوع توسعه، همکاری و مشارکت جهانی وسیع است. قبلا هم در نوشته‌های پیشین یادآور شدیم و پرسیدیم که چرا شما گمان می‌کنید ایران قطعه‌ای نادر و خاص از جهان است که نباید مدل‌های آزموده‌شده توسعه را اجرا کند و حتما باید بر اساس بینش شما پیش برود؟ نوشته‌اید این صنعت توانسته است همگام و همپای صنایع استراتژیک موشکی به خودکفایی برسد، این جمله هم خود مؤید نوع نگاه شما به مقوله توسعه است که نشان می‌دهد متاسفانه نه خصلت صنعت موشکی را درک کرده‌اید نه با ماهیت و کارکرد صنعت نفت آشنایید.
آیا بزرگوارانی که در نگارش و انتشار این توضیحات در خبرگزاری مهر نقش داشته‌اند نمی‌دانند صنعت موشکی اساسا یک صنعت اقتصادی نیست. قرار نیست در تولید موشک هزینه و فایده به صورت دقیق آنالیز شود. موشک را تولید نمی‌کنیم که از درآمد آن بودجه عمرانی کشور را تامین کنیم، اما در صنعت نفت باید هزینه کردن هر ریال توجیه اقتصادی و فنی داشته باشد. در صنعت نفت برای هر دلار جذب سرمایه داخلی و خارجی، ده‌ها آیتم فنی شامل نرخ و دوره بازگشت، ضریب‌های متغیر و ... محاسبه می شود. شما به دلیل همین انگاره و پیش‌فرض ذهنی نادرست به جاده تحلیل نادرست در افتاده‌اید. اما اگر ملاک و معیار شما برای وابسته دانستن صنعت نفت به خارجی‌ها، تلاش ما برای همکاری و مشارکت فنی و سرمایه‌ای با شرکت‌های بزرگ جهان است باز هم تاکید می‌کنیم ما عزت صنعت نفت و اقتصاد ایران را در انزوا و گوشه‌نشینی نمی‌دانیم و اگر قرار باشد لکوموتیو توسعه صنعت نفت ایران بر ریل تصورات شما و همفکران‌تان حرکت کند، نه ۴۰ سال که ۴۰۰ سال پس از انقلاب اسلامی هم این صنعت توسعه نمی‌یابد.»
توضیح خبرگزاری مهر:
بار دیگر تاکید داریم گزارش خبرگزاری مهر که با عنوان« بازخوانی رشوه‌های توتال درصنعت نفت وگاز/چرادرایران کسی محکوم نشد؟» که در تاریخ ۱۲ دی ماه منتشر شده بود، خطاب به دستگاه قضایی کشور بود و مایه تعجب است چرا اینگونه موجب آشفتگی وزارت نفت و ارسال دو جوابیه با چنین ادبیاتی شده است.
از ادبیات و استنتاج‌ها پیداست که از منظر وزارت نفت، رسانه خوب، رسانه عاری از نقد و نظر است و مایه تعجب است که چرا وزارت نفت احکام قضایی صادر شده از سوی مراجع قضایی که در رسانه های فرانسه بازتاب یافته است را گزارش ژورنالی می خواند. نگارنده توضیحات تلاش کرده جریمه ۴۰۰ میلیون دلاری توتال از سوی کمیسیون معاملات بورس و اوراق بهادار نیویورک و جریمه ۵۰۰ هزار یورویی از سوی دادگاهی در فرانسه را یک بازی رسانه‌ای جلوه دهد؛ در حالی که محکوم کردن و تعیین چنین جریمه سنگینی برای یک شرکت بین المللی نمی‌تواند یک بازی رسانه ای باشد و چنین وانمودی، قطعا ساده انگارانه است.
ما قطعا معتقد به همکاری و تعامل با همه کشورهای دنیا هستیم اما متعقدیم این همکاری نباید منجر به وابستگی دایمی شود. تلاش برای وابسته نگاه داشتن صنعت نفت به شرکت‌های خارجی ماحصل سیاست‌هایی است که در دوران برخی مدیران صنعت نفت، با بزک «همکاری» به کشور تحمیل و زیان‌های سنگینی را برای این صنعت ایجاد کرده است. آنچه شما از آن با عنوان «همکاری» یاد می‌کنید، نمود واقعی و عینی‌اش در جهان امروز، «وابستگی» است. شما گمان می‌برید ما برای آنکه منزوی نباشیم، باید در برابر شرکت‌های خارجی واداده باشیم؟ شما تصور می کنید تبلور «همکاری» با شرکت‌های خارجی، همواره دست نیاز به سوی آنها دراز کردن است؟ قطعا اینگونه نیست.
تجربه ایران در بسیاری صنایع موید آن است که «همکاری» در نهایت باید منجر به قطع وابستگی و شکوفایی توان داخلی شود؛ به شرط آنکه مدیران نگاه‌شان به دست و دهان خارجی‌ها نباشد.
نظر شما