در کنار این مسئله، کارگردان سعی کرده با طرح یک اتفاق کوچک که از نوعی فانتزی برخوردار است، سایر موقعیت های داستانی را حول آن به وجود بیاورد؛ چنانکه این شرایط در راستای اتفاق اول باشد. توجه به این عنصر هر چند باعث ایجاد اتفاقات مختلف در داستان شده که به ایجاد تنوع فضاهای فیلم منجر می شود، در عین حال نوعی پراکندگی را در پی دارد که انسجام داستان را از بین می برد.
بیان داستان دختر موتورسوار که بر روی دیواره مرگ به نمایش با موتور می پردازد، رفتارها و کارهای مختلف که زوج بچه دزد برای رضایت گروگان خود انجام می دهند، نیاز مادی دزدها برای درمان به عنوان مهمترین انگیزه اقدام به دزدی، ماجراهای کوچک و بزرگی که در خیابان برای شخصیت اصلی داستان رخ می دهد، زندانی هایی که با کندن تونل قصد فرار از زندان را دارند و ... اتفاقاتی هستند که در طول داستان به وجود می آید تا قصه تحرک داشته باشد، اما اگر این اتفاقات پس و پیش شوند یا تغییری در روند شکل گیری داستان به وجود بیاید، بر روایت قصه چندان تاثیرگذار نخواهد بود.
در این فیلم شخصیت های کودک را دختر و پسری تشکیل می دهند که در اصل هیچ نسبتی با هم ندارند. این موضوع در کنار علاقمندی خاصی که بین آنها به وجود می آید و قهر و آشتی کودکانه، تاکنون در کمتر اثری مطرح شده است. به خصوص که این موضوع باعث می شود هر دو گروه جنسی کودکان به فیلم توجه نشان بدهند. در عین حال فیلم اشاره ای نرم به ارتباط لطیف کودکان فارغ از جنسیت شان دارد. نکته ای که در تربیت خاص ایرانی کمتر مورد توجه قرار می گیرد.
"من و نگین دات کام" با آنکه در مجموع از بازی های خوبی برخوردار است و کارگردان در هدایت بازیگران موفق عمل می کند، اما در زمینه ضبط نماها و تدوین دقت لازم اعمال نمی شود. اصولا فیلم برای پخش در مدیوم تلویزیون مناسب تر است. به این جهت که ساختار کلی اثر به سمتی حرکت می کند که از تصویرسازی و جلوه های بصری خاص سینمایی در میزانسن ها و ارایه نماهای نزدیک و تاثیرگذار کمتر استفاده می شود. در هالیوود با همین مضمون و داستان تاکنون فیلم های جذابی ساخته شده است. داستان دزیده شدن کودکان هر چند به خودی خود جذاب به نظر نمی رسد، اما موقعیت هایی که از دل آن بیرون می آید یا حتی نوع کادرها و بیان تصویری فیلم در ایجاد جذابیت آن سهم بسزایی داشته است.
این فیلم در زمینه استفاده از دیالوگ های شیرین و لطیفی که می تواند باعث جذب مخاطب شود نیز چندان موفق عمل نمی کند. این فیلم در کنار ارایه موضوع دزدی کودک در وجهی فانتزی، به شدت نسبت به انعکاس واقعیت ها اصرار دارد. همین مسئله شرایطی را فراهم می آورد که بیننده به کشفی تازه، نکته ای آموزنده یا حتی جذابیتی شیرین و جالب توجه دست پیدا نکند. در فیلم هایی که برای کودکان ساخته می شود باید این نکته مد نظر قرار بگیرد که چه مسایلی در ذهن کودک اولویت اصلی را تشکیل می دهند. به خصوص که این اولویت ها فضای ذهنی تازه ای نیز برای بزرگترها به وجود می آورد. چون به هر حال کودکان باید با بزرگترهای خود به سینما بروند و تا زمانی که بزرگترها متقاعد نشوند، کودکانشان را به سینما نمی برند.
نکته دیگر اینکه کودکان امروز قصه های یک خطی، با ریتمی آرام و بیانی پندآموز را دوست ندارند و به دنبال سرگرمی هایی پیچیده ای می گردند که به آنها هیجان، نشاط و تحرک بدهد. در این زمینه موسیقی، رنگ موجود در تصاویر و بازی های پیدا و پنهان یک اثر سینمایی می تواند شرایط تحرک ذهنی مخاطب را فراهم بیاورد. اما حسین قناعت به استفاده از عنصر موسیقی توجه چندانی ندارد. فیلم با آنکه یک اثر جاده ای و برخوردار از صحنه های بیرونی است، اما امکان به کارگیری رنگ و شکل های مختلف را برای بیننده اش فراهم می کند. در حالی که استفاده از این موضوع در فیلم دیده نمی شود.
نظر شما