به گزارش خبرنگار مهر، «سید احمد غفاری» عضو هیئت علمی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه، دیدگاه‌های خود را درباره بیاینه «گام دوم انقلاب» که از سوی مقام معظم رهبری منتشر شده است، در
قالب چند نکته ارائه داده که در ادامه می‌آید:
این بیانیه همسان با سایر سخنان راهبردی رهبر معظم انقلاب، فارغ از سلایق و جناح‌های مختلف، نگاشته شده است؛ نحوهٔ مواجههٔ گروه‌های سیاسی و اجتماعی با بیانیه، نباید تداعی‌کنندهٔ سلایق جناحی
شود. تاکنون، مواجههٔ حوزهٔ علمیهٔ قم با این بیانیه، مواجههٔ عالمانه‌ای بوده است که با پرچمداری استاد فرزانه، آیت‌الله شب‌زنده‌دار، همراه با تبیین عالمانهٔ نکات آن شده است. دانشگاه‌ها نیز به برکت
اساتید مسلمان و متعهد، ورود تحلیلی به این بیانیه نموده‌اند.
«بیانیه به مثابهٔ شعائر الهی»
این بیانیه به جهت برخورداری از حکمت وحیانی، از شعائر_الله است؛ پس باید شأن رفیع این بیانیه را در سطح سخنان حکیمان و عارفان مسلمان دانست. هرگونه مواجههٔ شعارگونه با آن، تنزّل بخشیدن
از شأن رفیع‌اش است.
رکن اول: واقع‌بینی
برخلاف سخنان متملقانه و هزل، این بیانیه منصفانه به رشد و رکود کشور در چهل سال گذشته پرداخته است. بی‌انصافی است که پیشرفت ملی خود را در این چهل سال گذشته انکار کنیم؛ ولی این
حقیقت نیز نباید فراموش شود که برخی مسئولین، که نماد صاحبان حرفهای بی عمل هستند، سبب شده‌اند که کشورمان در رتبهٔ شایسته و متناسب با چهل‌سالگی‌اش قرار نگیرد؛ نمونهٔ روشن این سخن،
بر زمین ماندن سند راهبردی ۱۴۰۴ است، که نشان‌دهندهٔ غفلت انبوهی از مسئولین مؤثر در اجرای کلان این سند است.
رکن دوم: جوان‌گرایی در مسئولیت
دیرزمانی است که طیف غالب مسئولان نظام، از طبقهٔ سالمندان هستند؛ ضمن تأکید بر لزوم شکرگزاری جدّی از آنان، نباید غفلت نمود که موتور محرک جامعهٔ انسانی، در منابع انسانی جوان، متخصص و
متعهد است؛ اجتماع جوان‌گرایی با دو ویژگی تخصص و تعهد، انگیزه‌ای را به فرد می‌دهد که به سختی در طیف‌های غیر جوان، یافت می‌شود. بر این اساس، بسیاری از مسئولین کنونی باید از جایگاه
مسئولیت، به جایگاه نظارت و مشاوره منتقل شوند، تا چرخش مدیریت، کمک راهبردی به سیستم‌های راکد نظام کند. به عنوان نمونه، جابجایی اخیر در رأس قوه قضائیه، و برخی انتصابات اخیر در
مجموعه‌های تحت راهبری رهبر معظم انقلاب، در همین راستا ارزیابی می‌شود.
*چند نکته دربارهٔ بیانیهٔ «گام دوم انقلاب»
انقلابِ «متفاوت»
یکی از نکات آغازین بیانیه گام دوم، تاکید رهبر انقلاب بر تفاوت بنیادین انقلاب اسلامی ایران، از سایر انقلاب‌های جهان، از قبیل انقلاب‌های هند و شوروی و فرانسه و کشورهای آفریقایی و آمریکای لاتین
است. به تعبیر رهبری حکیم انقلاب، اسم همهٔ اینها، انقلاب است، ولی اصلاً معنای مشترک ندارند، و لذا مشترک لفظی هستند.
تفاوت‌های انقلاب اسلامی و سایر انقلاب‌ها:
۱. انقلاب ایمانی
انقلاب اسلامی ایران دارای بنیاد الهی و متصل به وحی بود؛ ولی مثلاً در انقلاب اکتبر روسیه که در سال ۱۹۱۷ رخ داد، به‌خاطر قطع شدن نان در شهرهای اصلی آن روز -مثلاً مسکو- بود، که اگر مردم آن روز
نان داشتند، آن انقلاب پیش نمی‌آمد. انقلاب اسلامی ایران این‌گونه نبود، انقلاب ما براساس یک ایمان بود.
۲. انقلاب مردمی، نه حزبی
یکی دیگر از تفاوت‌ها به کیفیت و میزان حضور مردم و نقش‌آفرینی آنان در نهضت اسلامی برمی‌گردد. برخلاف انقلاب‌های دیگر، که یا حزبی بوده‌اند، و یا قشر خاصی از مردم را به همراه داشته‌اند.
نکتهٔ مهم اینکه نقش‌آفرینی مردم در عرصهٔ تحولات صرفاً با پیروزی انقلاب پایان نیافت. مردم در تمامی اتفاقات بعدی اعم از تعیین ساختار نظام سیاسیِ برآمده از انقلاب، تدوین قانون اساسی، انتخاب
مسئولین عالی‌رتبه و حل مسائل پیش‌روی انقلاب و کشور، مستقیماً حضور و نقش داشته‌اند. امری که در سایر انقلاب‌ها با این کیفیت و گستردگی وجود نداشته است.
۳. رهبر دینی و غیر حزبی انقلاب اسلامی ایران
«عنصر رهبری دینی» یکی از وُجوه خاص انقلاب اسلامی بود. این انقلاب حرکتی با رهبری یک عالم و فقیه مسلمان بود و احزاب، گروه‌های چریکی و پارتیزانی، افسران نظامی و… در رهبری آن نقشی
نداشتند. نهضت امام متّکی به تشکیلات حزبی نبود.
نظر شما