به گزارش خبرنگار مهر، نیشکر گیاهی چندساله بوده و حدود ۴ تا ۷ سال عمر دارد که مرکز اصلی نیشکر گینه است و ازآنجا به هندوستان و سپس به ایران آورده شده است، کشت گیاه نیشکر در ایران سابقه بسیار طولانی دارد و در مناطق جنوبی از خوزستان تا سیستان و بلوچستان و در شمال (مازندران) کشت می‌شده است و در زبان محلی نیشکر را (للِه) گویند که در زمان صفویه (شاه‌عباس) قلمه آن از هند به مازندران آورده شد و در مناطق مستعد این استان کشت شد.
نیشکر با توجه به اینکه در مناطق جلگه‌ای به‌خوبی رشد می‌کند، می‌تواند به‌عنوان محصولی استراتژیک در خودکفایی کشور نقش داشته باشد، محصول فراوری‌شده آن شکر قرمز یا شکر لَلِه است، این گیاه که دارای ۶ تا ۳۷ گونه بوده، دارای ساقه ضخیم و بندبند، به بلندی ۲ تا ۶ متر که قسمت داخلی ساقه آن لیفی و دارای مقادیر زیادی عصاره شکر است، شکر قرمز عصاره نیشکر است که پس از آبگیری ساقه‌های آن، در دیگ‌های مخصوص، پخته و در مصارف گوناگون خوراکی و دارویی مورداستفاده قرار می‌گیرد.
شکر قرمز ملین و روان کنندهٔ شکم بوده، برای حلق و سینه و ریهٔ خشک هم مفید است، چراکه جلا دهندهٔ رطوبات آن‌هاست. این فرآورده به عمق بدن بسیار سریع نفوذ می‌کند و برای تقویت ارواح و قوای جسمانی و نیز کبد مفید است، شکر قرمز خون صالح تولید می‌کند و موجب استحکام اعصاب و استخوان‌ها می‌شود و از پیری زودرس پیش‌گیری می‌کند و از همه مهم‌تر آنکه خلط سودا را رفع کرده و امراض سوداوی را بهبود می‌بخشد.
کشت و فراوری نیشکر در مناطق مختلف مازندران از جمله شهرستان بابلسر انجام می‌شود و کشاورزان زیادی در این بخش فعال هستند.
نظر شما