به گزارش خبرنگار مهر، دکتر کیومرث ایراندوست در نشست خبری «جایگاه تسهیل‌گری در توسعه محله‌ای» واژه محله را بسیار پردامنه دانست و اظهار کرد: محله نه صرفاً به‌عنوان فضای کالبدی بلکه به‌عنوان اجتماع محلی و مجموعه انسان‌هایی که در محیط باهم زندگی می‌کنند و دارای اشتراکاتی مثل هویت هستند مطرح‌شده که بسیار حائز اهمیت است.
دانشیار گروه شهرسازی دانشکده هنر و معماری دانشگاه کردستان به بیان دو مفهوم در حوزه برنامه‌ریزی شهری پرداخت و افزود: در حوزه برنامه‌ریزی شهری دو مفهوم برنامه‌ریزی محله و توسعه محله‌ای وجود دارد و آنچه بعد از تحقیق و مطالعه به آن رسیده و مفید دانستیم، بحث توسعه محلی است.
ایراندوست در ادامه توسعه محلی را عامل بهبود شرایط اجتماعی، کار، اقتصاد، کیفیت زندگی و درمجموع زیست‌پذیری یک محله دانست و تصریح کرد: ازآنجاکه معتقدیم محله‌ها، موزاییک‌هایی هستند که کلیت شهر را نشان می‌دهند، کارایی و مشارکت بالای اجتماع محله در دستیابی و تشخیص اهداف و مشکلات موجود، راحت‌تر و سریع‌تر عمل می‌کند.
مدیر قطب علمی بازآفرینی شهری از راه‌اندازی دفاتر تسهیل‌گری در محله‌ها خبر داد و خاطرنشان کرد: راه‌اندازی دفاتر تسهیل‌گری و استفاده از سرمایه‌های فیزیکی ازجمله فضا و موقعیت جغرافیایی، سرمایه‌های مالی و سرمایه‌های اجتماعی به بهبود کیفیت زندگی ساکنین محله کمک می‌کند.
وی در ادامه گفت: سه گروه مختلف سرمایه‌های اجتماعی ازجمله سنتی، متصل‌کننده بین گروه‌های اجتماعی و کلان وجود دارد که وظیفه اصلی آن تسهیل‌گری تولید سرمایه اجتماعی در سطح کلان از طریق آموزش و ظرفیت‌سازی است.
ایراندوست در ارتباط با ماهیت متفاوت دفاتر تسهیل‌گری در هر محله اظهار کرد: یک نوع نگرش در دفاتر تسهیل‌گری پاسخگوی توسعه تمامی محله‌ها با تفاوت‌های کالبدی، اجتماعی و اقتصادی نیست و باید با شناخت دقیق رویکردها و ظرفیت‌سازی محلی برای توسعه و پیشرفت سطح کلان و خرد محله همکاری کرد و اعتماد متقابلی میان ما و جامعه هدف شکل گیرد.
مدیر قطب علمی بازآفرینی شهری در انتها در ارتباط با دو سیاست کلی برای توسعه اجتماع گفت: دارایی مبنا و نیاز مبنا دو سیاست برای توسعه اجتماعی است که اغلب از نیاز مبنا استفاده می‌شود؛ به این معنا که نیاز شناسایی‌شده و اولویت‌بندی بر اساس آن شکل می‌گیرد.
نظر شما