به گزارش خبرگزاری مهر، حضرت معصومه(س) روز اول ماه ذیقعده سال ۱۷۳ هجرى قمرى در مدینه چشم به جهان گشود. آغاز ماه ذیقعده براى حضرت رضا (ع) و دودمان نبوت، پیام آور شادى مخصوص و پایان یک انتظار عمیق و استثنایى است. زیرا حضرت نجمه (س) فرزندى جز حضرت رضا (ع) نداشت و مدت ها پس از حضرت رضا (ع) صاحب فرزندى نشد. زیرا حضرت رضا (ع) در سال ۱۴۸ هجری قمری متولد شد ولى حضرت معصومه (س) در سال ۱۷۳ یعنى با ۲۵ سال فاصله .
امام صادق (ع) به ولادت چنین بانویى بشارت داده بود، بنابراین پس از آنکه حضرت فاطمه معصومه (س) دیده به جهان گشود، آن روز براى حضرت نجمه (س) و حضرت رضا (ع) روز شادى و سرور وصف ناپذیر و روز مهمى از ایام الله بود.
دیرى نپایید که در همان سنین کودکى، حضرت معصومه (س) مواجه با مصیبت شهادت پدر گرامى خود در حبس هارون و در شهر بغداد شدند، لذا از آن پس تحت مراقبت و تربیت برادر بزرگوارش على بن موسى الرضا (ع) بزرگ شدند، در سال ۲۰۰ هـجری قمری در پى اصرار و تهدید مأمون عباسى سفر تبعیدگونه حضرت رضا (ع) به مرو انجام شد و آن حضرت بدون اینکه کسى از بستگان و اهل بیت خود را همراه ببرند راهى خراسان شدند.
یک سال بعد از هجرت برادر، حضرت معصومه (س) به شوق دیدار برادر به همراه عده اى از برادران و برادرزاده ها به طرف خراسان حرکت نمودند و در هر شهر و محلى از طرف مردم مورد استقبال واقع مى شدند. اینجا بود که آن حضرت نیز همچون عمه بزرگوارشان حضرت زینب (س) پیام مظلومیت و غربت برادر گرامى شان را به مردم مؤمن و مسلمان مى رساندند و مخالفت خود و اهل بیت (ع) را با حکومت حیله گر بنى عباس اظهار مى فرمودند، بدین جهت تا کاروان حضرت به شهر ساوه رسید، عده اى از مخالفین اهل بیت که از پشتیبانى مؤمورین حکومت برخوردار بودند، سر راه را گرفتند و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند.
در نتیجه تقریبا همه مردان کاروان به شهادت رسیدند، حتى بنابر نقلى حضرت معصومه (س) را نیز مسموم نمودند. به هر حال یا بر اثر اندوه و غم زیاد از این ماتم و یا بر اثر مسمومیت از زهر جفا، حضرت فاطمه مریض شدند و چون دیگر امکان ادامه راه به طرف خراسان نبود قصد شهر قم را نموده و سؤال فرمودند: از این شهر (ساوه) تا قم چند فرسخ راه است؟ جواب دادند، ده فرسخ. فرمود مرا به شهر قم ببرید، زیرا از پدرم شنیدم که مى فرمود، شهر قم مرکز شیعیان ما است.
بزرگان شهر قم وقتى از این خبر مسرت بخش مطلع شدند به استقبال آن حضرت شتافتند، در حالى که "موسى بن خزرج" بزرگ خاندان اشعرى زمام ناقه آن حضرت را به دوش مى کشید و جمع کثیرى از مردم پیاده و سواره گرداگرد کجاوه حضرت در حرکت بودند، حدودا روز ۲۳ ربیع الاول سال ۲۰۱ هـجری حضرت وارد شهر مقدس قم شدند.
آن بزرگوار به مدت ۱۷ روز در این شهر در محلى که امروز "میدان میر" نامیده مى شود، زندگى کردند و در این مدت مشغول عبادت و راز و نیاز با پروردگار متعال بودند.هم اکنون محل عبادت آن حضرت حجره اى است در مدرسه بیت النور که محل ارادتمندان آن حضرت است.
وفات حضرت معصومه (س)
سرانجام آن بزرگوار یادگار اهل بیت (ع) در روز دهم یا دوازدهم ربیع الثانى سال ۲۰۱ هـجری قمری پیش از آنکه دیدگان مبارکش به دیدار برادر بزرگوارش روشن شود، در دیار غربت و با اندوه فراوان دیده از جهان فروبست و شیعیان را در ماتم خود به سوگ نشاند. مردم قم با تجلیل فراوان پیکر پاکش را به سوى محلى به نام «باغ بابلان» که قبرستان خانوادگى «اشعریون» بود، تشییع نمودند .
همین که قبر مهیا شد، خاندان اشعرى در اینکه چه کسى بدن مطهر آن حضرت را داخل قبر قرار دهد، دچار مشکل شدند که ناگاه دو سوارى که نقاب به چهره داشتند از جانب قبله پیدا شدند و به سرعت نزدیک آمدند و پس از خواندن نماز بر آن پیکر پاک یکى از آن دو وارد قبر شد و دیگرى جسد پاک و مطهر آن حضرت را به او داد تا در دل خاک نهان سازد. آن دو نفر پس از پایان مراسم بدون آن که با کسى سخن بگویند بر اسب هاى خود سوار و از محل دور شدند. سپس موسى بن خزرج سایبانى از بوریا بر فراز قبر شریفش قرار داد تا این که پس از سال ها حضرت زینب (س) دختر امام جواد (ع) اولین گنبد را بر فراز قبر شریف عمه بزرگوارش بنا کرد و بدین سان تربت پاک آن بانوى بزرگوار اسلام، قبله گاه قلوب ارادتمندان به اهل بیت (ع) و دارالشفاى دل سوختگان عاشق ولایت و امامت شد.
فضایل و مناقب حضرت معصومه (س)
شرافت خانوادگى: او بنت رسول الله و بنت ولى الله و دخت ولى الله و عمه ولى الله است و این امر خود سرچشمه سایر فضایل و کمالات معنوى و روحانى آن بزرگوار است.
عالمه و محدثه اهل بیت (ع) یکى از والاترین عناوینى است که نشان دهنده بلندى مرتبه علم و آشنایى کریمه اهل بیت (ع) با معارف بلند اسلام و مکتب حیات بخش تشیع است و به آن استناد مى نمایند چرا که آن حضرت جز از افراد مورد وثوق و اطمینان حدیث نقل نمى کند.
او معصومه است: فاطمه معصومه که خود پرورش یافته مکتب ائمه طاهرین(ع) و یادگار صاحبان آیه تطهیر است، نمونه عالى اى از طهارت و پاکى است، به حدى که خاص و عام او را به عنوان معصومه لقب داده اند، چنانچه حضرت رضا (ع) فرمود: "من زار المعصومه بقم کمى زارانى" کسى که فاطمه معصومه را در قم زیارت کند، مثل آن است که مرا زیارت کرده باشد.
از جمله کسانى که به شفیعه بودنش در روایات و آثار دینى تصریح شده است، فاطمه معصومه است.امام صادق (ع) مى فرماید: به شفاعت او همه شیعیانم، وارد بهشت خواهند شد.
فضیلت زیارت حضرت معصومه (س) در روایات:
امام صادق (ع) فرمود: براى خدا حرمى است و آن مکه است و براى رسول خدا (ص) حرمى است و آن مدینه است و براى امیرالمومنین (ع) حرمى است و آن کوفه است و براى ما حرمى است و آن شهر قم است و به زودى زنى از فرزندان من در آنجا دفن خواهد شد که نامش "فاطمه" است، هر کس او را زیارت کند بهشت بر او واجب خواهد شد.
امام رضا (ع) فرمودند: کسى که فاطمه معصومه را زیارت کند، در حالى که معرفت به حق او داشته باشد، پاداش او بهشت است.
امام جواد (ع) فرمود: کسى که قبر عمه ام را در قم زیارت کند، سزاوار بهشت است.
نظر شما