جایگاه گفتگو در اسلام را قرآن به وضوح تبیین کرده است

عبدالرضا راشد مشاور معاون امور بین الملل و مدیر کل امور اجتماعی در مجمع جهانی اهل بیت (ع) در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: موضوع گفتگو واهمیت آن در فرآیند ارتباطات اجتماعی بحثی جدی و قابل تأمل است و نقش آن در زندگی و روابط اجتماعی موضوع را جدی تر جلوه می دهد، به طوری که اسلام نیز بر اهمیت آن تأکید کرده و جدیت آن را می توان در قرآن، احادیث نبوی و ائمه اطهار به وضوح مشاهده کرد.

وی با تأکید بر اینکه گفتگو ابزاری مهم برای دعوت انبیا، به ویژه دعوت نبی اکرم(ص) بوده است، گفت: پیش از ظهور اسلام و در زمان جاهلیت عرب بحث گفتگو جدی نبوده و حتی می توان گفت این موضوع اصلا وجود نداشت. حکام قبیله ای جامعه را اداره می کردند و بحث شعر و احساسات بیش از گفتگو حائز اهمیت بوده است. اما پس از مبعث،  پیامبر(ص) با وجود فشارها و ستمها از طریق گفتگو و دعوت دستورات الهی را در جامعه منعکس می کرد.

مدیر کل امور اجتماعی در مجمع جهانی اهل بیت (ع) جایگاه گفتگو در قرآن کریم را مورد تأکید قرار داد و گفت: تأکید قرآن بر گفتگو را می توان در تکرار 1722 بار واژه قل و مشتقات آن  مشاهده کرد. قرآن همواره تأکید کرده است که به انسانها "بگوئید" و این گفتن همواره با دعوت حسنه همراه بوده و به هیچ عنوان تندی در آن مشاهده نمی شود. همچنین به رغم تمام ستمهایی که کفار علیه پیامبر روا می دارند قرآن به پیامبر امر می کند که از طریق گفتگو و استدلال مطالب خود را بیان کند. ابزارهای گفتگویی پیامبر را می توان به تماسهای فردی، حضور در قبائل، اعزام و دعوت هیئتهای نمایندگی و مکاتبات با سران حکومتها طبقه بندی کرد.

مشاور معاون امور بین الملل مسئله توجه فرهنگ اسلام به گفتگو را به ادعاهای نادرست غربیان و تحریف چهره اسلام در غرب پیوند زد و تصریح کرد: بحث مواجهه با اسلام و یا اسلام هراسی که در غرب مطرح است بسیار جدی به نظر می رسد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی بحث مواجهه با اسلام مطرح، پیگیری شده و تا امروز ادامه یافته است. نویسنده ای به نام "فرد هالیدی" در مقاله ای تحت عنوان « غرب در مواجهه با اسلام» نوشته است که دو موضوع را مورد توجه قرار داده یکی تلقی درک کنونی اسلام و غرب و دومی هراس و ساده سازی است. به طوری که آنها هر نوع ساده سازی در دنیا را به مسلمانان نسبت می دهند.

وی افزود: این بحثها در شرایطی به مسلمانان نسبت داده می شود که اسلام بر همزیستی  تساهل و گفتگو توجه بسیار ویژه ای داشته و امضای قراردادهای بلند مدت پیامبر با کفار نشان می دهد که قوانین و آموزه های اسلام برای تمام ادیان و اقوام احترام قائل است. هنگامی که پیامبر در مدینه درموضع قدرت قرار گرفتند باز هم حق و حقوقی برای غیر مسلمانان در نظر گرفته بودند و خواستار رفتار شایسته با آنها بودند.