واکنش رهبران و جوامع دینی نسبت به مبتلایان اچ آی وی بررسی می‌شود

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پایگاه اطلاع رسانی نیوز مدیکال نت، تحقیقات گذشته نشان می دهد که درمیان سایر موارد بیماران سیاه پوست بیش از سایرین معنوی هستند و سفید پوستان مبتلا به اچ آی وی  بیش از سیاهان نسبت به جوامع دینی خود احساس انزوا دارند.

دکتر مجدلینا زافلاسکی و جوئل سوات محققان دانشگاه سین سیناتی در موسسه مطالعه سلامت با حمایت موسسه ملی سلامت کودک و توسعه انسانی به بررسی چگونگی واکنش نهادها و دستگاههای دینی نسبت به مبتلایان ویروس اچ آی وی / ایدز در جوامع خود پرداختند.

محققان دانشگاه سین سیناتی با روحانیون 150 سازمان دینی مختلف مصاحبه کرده و پاسخهای آنها را با پاسخهای 60 بیمار مبتلا به اچ آی وی مقایسه کرده اند.

زافلاسکی اظهار داشت: تاکنون تحقیقات جامعی درباره واکنش و احساس کلیساها، کنیسه ها و سایر اماکن نیایشی نسبت به مبتلایان به اچ آی وی صورت نگرفته است.  بخش اعظم تحقیقات به دهه 80 و 90 میلادی باز می گردد.

وی همچنین افزود که این تحقیق سطح کنونی سهم مبتلایان اچ آی وی در سازمانهای دینی را توصیف کرده و عوامل تعیین کننده‌ای را که واکنش سازمانهای دینی به این افراد را شکل می دهند، تبیین خواهد کرد.

این محقق هدف از این تحقیقات را بررسی این امر دانست که آیا این تعلقات می توانند سطوح حمایت از بیماران اچ آی وی را بهبود بخشیده و کیفیت بهتری برای زندگی آنها فراهم کنند یا خیر.

تر مجدلینا زافلاسکی و جوئل سوات در تحقیق ماه دسامبر 2006 خود نشان دادند که معنویت و دین نقش مهمی در شکل دادن به درک بیماران از زندگی با اچ آی وی ایفا می کند.

دکتر سیان کوتون دانشیار بهداشت خانواده درباره این تحقیق گفت: این گروه تحقیقاتی مشخص کرده اند که مبتلایان به اچ ای وی بویژه سیاه پوستان مدعی شده اند که میزان احساسهای معنوی پس از ابتلا به این بیماری در آنها تقویت شده است.

دکتر مجدلینا زافلاسکی گفت: 24 درصد از تمام بیماران نسبت به جامعه دینی خود احساس انزوا دارد و 60 درصد احساس می‌کنند که اعضای جامعه دینی از حضور آنها استقبال نمی کنند. در این میان 10 درصد بیماران مکان نیایشی خود را به علت وضعیت اچ آوی خود تغییر داده اند.

محققان ابراز امیدواری کردند که این تحقیق تازه به تقویت حمایت گروههای دینی از این بیماران منتهی شده و نشان دهد که چگونه شبکه های اجتماعی می توانند ارزش فرد در نظر خود را افزایش داده و طول مدت زندگی آنها را افزایش دهد. چرا که این بیماران می خواهند بیشتر زندگی کرده واگر از حمایتهای اجتماعی مناسبی برخوردار باشند فرصت بهتری برای زندگی در اختیار خواهند داشت.