حالا دیگر کسی از بایرن مونیخ نمی ترسد / سختگیری بیش از حد ماگات علت افت بایرن است

به گزارش خبرنگار مهر، وحید هاشیمان مهاجم ایرانی تیم فوتبال هانوفر که سابقه عضویت در تیم بایرن مونیخ را دارد ، در مطلبی دلایل افت این تیم درفصل جاری بوندس لیگا را تشریح کرده است که در زیر بدان اشاره می شود: عدم راه یابی به لیگ قهرمانان اروپا، افتضاحی بود که خیلی از هواداران بایرن حتی در کابوس هایشان هم نمی توانستند آن را ببینند. شاید به نوعی بتوان علت ناکامی باواریایی ها دراین فصل به چند موضوع دسته بندی و خلاصه کرد.

یکی از دلایل افت بایرن در فصل جاری خستگی ناشی از رقابت های جام جهانی 2006 آلمان بود. فوتبال زدگی پس از رقابت های جام جهانی گریبان بسیاری از تیم های بزرگ فوتبال جهان را گرفت که بایرن با توجه به داشتن ملی پوشان متعدد خارج از این قاعده نبود و اسیرچنین معضلی شد.

بی انگیزگی به عنوان یکی دیگر از دلایل ضعف سرخپوشان مانع از رسیدن آنها به جام قهرمانی بوندس لیگا در فصل 2007-2006 شد. بسیاری از مردان این تیم بیش از 5 یا 6 سال سابقه حضور در بایرن را دارند و در کنار یکدیگر موفقیت های فراوانی را کسب کرده اند. آنها به نوعی اشباع شده و دیگر انگیزه ای برای خودنمایی نداشتند. جذب بازیکنان تشنه و پرانگیزه و ببرهایی که همچنان طالب رسیدن به افتخارات بیشتر هستند می تواند بایرن را از چنین شرایطی خارج کنند.

سران بایرن مونیخ نیز در عدم موفقیت این تیم در فصل جاری بوندس لیگا نقش عمده ای داشته اند. آنها دراین فصل بسیار کم هزینه کردند و همین صرفه جویی بی مورد باعث از دست دادن قهرمانی شد.

اما مساله ای که دراین بین بیش ازسایر موارد به چشم خورد، کاهش رابطه های عاطفی و دوستانه در این تیم بود. فیلیکس ماگات سرمربی سابق این تیم فردی بسیار خشک و سختگیر بود. او طی 2 سال حضورش در مونیخ باعث شد تا رابطه دوستانه بین بازیکن کمرنگ تر شود. در این راستا آنها نتوانستند به خوبی با مربی خود ارتباط برقرار کنند.

باید این نکته بسیارمهم را قبول کرد که باواریایی ها در 3 جبهه بوندس لیگا، لیگاپوکال (جام حذفی) و لیگ قهرمانان اروپا جنگیدند که البته در هر 3 جام نیز ناکام ماندند. تحمل این همه فشار در جوی که در آن صمیمیت رنگ باخته باشد، کار بسیار دشواری است.

حالا دیگرکسی ازبایرن مونیخ نمی ترسد و با ازبین رفتن ترس، تیم هایی که تنها برای نباختن به مصاف بایرن می رفتند، اکنون به کمتر از 3 امتیاز مقابل این تیم قناعت نمی کنند. آمار بد و شکست های خارج از خانه دیگر دلهره و هراس از بایرن مونیخ را نزد حریفان از بین برده و آنها را مقابل سرخپوشان جسور کرده است.

مورد دیگری که می توان به آن به دید فنی به آن نگاه کرد، این است که از دادن ستاره ای مانند میشائیل بالاک، ضربه جبران ناپذیری را به تیم وارد کرد. او مدیری لایق و خلاق در زمین بود و بازی فوق العاده را برای تیمش به نمایش می گذاشت. قدرت مدیریت و رهبری بالاک در بسیار از مواقع برای تیم کارساز و کارگشا بود و عدم جایگزین کردن مهره مناسب باعث ضعف در خط میانی و در کل تیم شد.

همچنین رفتن بازیکنانی نظیر زی روبرتو و روبرت کواچ نیز به تضعیف هرچه بیشتر بایرن مونیخ کمک کرد. بازیکنانی که جانشینانی در تیم نداشتند و مسوولان تیم نیز نتوانستند جای خالی آنها را پر کنند.

در این بین نیرومندتر شدن تیم هایی نظیر شالکه، اشتوتگارت و وردربرمن هم مزید بر علت شد. وردربرمن خریدهای بسیار خوبی را انجام داد و تیم فوق العاده خوبی را مهیا کرد. در سوی دیگر میدان، اشتوتگارت تیمی جوان و باانگیزه را در اختیار داشت. این تیم با هزینه ای نسبتاً پایین اکنون تبدیل به قطبی در فوتبال آلمان شده است.در خصوص شالکه نیز باید به سوابق این تیم مراجعه کرد. شالکه تیم خوب و استخواندار با بازیکنانی بزرگ و ارزشمند است که توانسته خود را به عنوان یک مدعی در چند سال اخیر مطرح کند.