به گزارش خبرگزاری مهر، محمد مهدی سیار شاعر و استاد دانشگاه در صفحه شخصی خود در اینستاگرام نوشت: ترس؛ این نام حالت روانی ظهور یافته در جامعه ایرانی در مواجهه با کرونا است. خب این را که چینی‌ها هم بلد بودند! پس هنر ما چیست؟
یعنی وقتی قضیه واقعاً جدی می‌شود تفاوت معنی داری بین رفتار یک جامعه کمونیستی و یک جامعه مسلمان و شیعی در میان نخواهد بود؟ هر روز آمار ابتلاء را پیگیری می‌کنیم بی آن که به خود ابتلاء بیندیشیم و به این که نیاکان ما هزار واژه دیگر برای بیمار شدن می‌توانستند برگزینند اما این یکی را پسندیدند که یعنی «آزمون» تا به بیماری #معنا بدهد و گرا بدهد به «و لنبلونکم بشی من الخوف و الجوع…».
هر روز پای اخبار و آمار مرگ می‌نشینیم بی چاشنی «انا لله» که معنا کننده مرگ است. گزاره‌های معنابخش ما هم از چین وارد شد: # قوی_باش_ایران و #کرونا_را_شکست_می‌دهیم. و شگفتا که این بیماری مستقیم از چین ماتریالیست، آمد به #قم که مرکز تولید معنای عالم اسلام و تشیع است، اما تنها دو بازخورد به ظاهر مذهبی و سنتی یافت: «سرکشی برخی در برابر تمهیدات بهداشتی پیشگیرانه» و «چند توصیه کم جان طب سنتی»! چرا آن گنجینه معارف و ادبیات هزار ساله در این نقطه بحرانی مجال ظهور و تمایز بخشی به رفتار ایرانیان نیافت؟ چرا خبری از مفاهیمی مثل # طمأنینه و #سکینه و #دعا و #صبر و #شکر #توکل و #توسل و #صدقه و…در گفتگوهای عمومی و رسانه‌ای نیست؟
مرشدان بهداشتی جامعه کارشان را تقریباً درست انجام داده اند اما مرشدان معنوی جامعه که وظیفه اصلی شان حفظ سلامت روانی جامعه در بحرانهاست چطور؟
البته این حسرت هم باقی ست که ای کاش مرشدان بهداشتی مان قدری جامع نگرانه تر پرورش می‌یافتند تا اکنون که گوش‌ها به سویشان کشیده شده #حکمت در سخن پزشکی شان هم ظاهر می‌شد
نظر شما