فرشته احمدی در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان این مطلب گفت : لذت آفرینش در همین جا نهفته است که پس از خلق اثر، دیگران در مورد آن نظر بدهند. وظیفه نقد هم در این است که چیزی به اثر اضافه کند. این امر نیز بستگی به هدف منتقد دارد که می خواهد چه جنبه ای از اثر را نقد و تحلیل کند.
این منتقد ادبی در ادامه افزود : منتقد موظف است در برخورد با اثر تنها متن را نقادی کند؛ چراکه اثر ذاتی مستقل دارد، مگر اینکه کسی بخواهد نقدی روان شناسانه از زندگی نویسنده ارائه کند که در این صورت مجاز به دخالت شخصیت نویسنده در نقد خود است.
وی اضافه کرد: نقد یک اثر مستقل و بی نیاز از دخالت دادن شخص نویسنده است. این خود متن است که نگاه و سمت و سوی قلم منتقد را نسبت به آن تعیین می کند و می گوید که از چه ابزار و شیوه ای می بایست برای نقد استفاده کرد. می توان گفت پنجاه درصد خود اثر و پنجاه درصد نیز طرز فکر منتقد ، شیوه ارزیابی را شکل می دهد.
این داستان نویس ادامه داد: بهترین نقد از نظر من نقدی است که جهان داستانی اثر را بسط دهد و تنها بر روی آن متمرکز نشود. به بیان دیگر، منتقد باید جهان ذهنی نویسنده را گسترش داده و اثر را با بقیه آثار موجود در دنیا ارتباط دهد و با گرفتن رد نگاه نویسنده و یافتن اینکه این نگاه در خدمت چه تفکری است ، نقد ارزشمندی ارائه دهد.
فرشته احمدی گفت : نقد مثل کار هنرمند هوش و هوشمندی را می طلبد و داشتن دانش و اطلاعات کافی و همچنین استفاده از ابزار و فنون علمی به این هوشمندی جهت داده و آن را تکمیل می کند. لازمه آن این است که منتقد از شیوه های نقد آگاه بوده و تا آنجا که امکان دارد از دخالت سلیقه شخصی پرهیز کند. هر چند سلیقه جزء وجود ماست و از همان ابتدا در مورد هر چیزی با سلیقه خود اظهارنظر می کنیم ولی به هر حال نباید با معیارهایی شخصی به داوری متن بنشینیم.
نظر شما